TDI Radar: de smakelijk voortstuwende melancholieke postpunk van Geese

Onze radar draait op volle toeren en elke week presenteren we je een act die je hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. What a shame! Vandaag richten we ons vizier op Geese, een postpunkcollectief uit Brooklyn dat zelfs met nog maar twee uitgebrachte nummers al op onze radar verscheen.

Wie of wat is Geese?
Een band die bijna al niet meer had bestaan. Jawel, dat lees je goed. De leden van de vijfkoppige band vonden het in 2020 wel mooi geweest. Piepjong waren ze allemaal, nog in het laatste jaar van de middelbare school, met een college-toekomst op de loer. Optreden was er nooit echt van gekomen, maar er was inmiddels wel genoeg materiaal voor een album. Dus was het plan om dat op het internet te zetten, het verder meteen voor gezien te houden en nieuwe levenspaden te verkennen.

Zo is het dus niet gelopen, want dit nog altijd niet uitgebrachte album kwam op een of andere manier onder de aandacht van Partisan Records, thuis van klinkende namen als Fontaines D.C. en IDLES. Dus tekende de band daar, zeiden de meeste leden dag tegen het hoger onderwijs en begon Geese aan wat ongetwijfeld een zegetocht gaat worden. Inmiddels heeft de band namelijk twee nummers uit, die allebei veel potentieel uitstralen. De meest recente, Low Era, laat goed horen waar de band voor staat. Iets meer mellow dan die geduchte genre- en labelgenoten, maar wel lekker melancholiek, rustend op een alternatief swingend en stuwende krautrock-groove.

Voor fans van:
Deerhunter, Dry Cleaning en The Strokes.

Fun fact:
Niet alle bandleden gaven volledig hun academische toekomst op toen er nog leven in de band bleek te zitten. Gitarist Foster Hudson gaat nog wel studeren en grapt in interviews dat hij gewoon werken van filosoof Kierkegaard op de achterbank van de tourbus zal gaan lezen. Als hij daar geen goede inspiratie voor nieuwe muziek uit kan toveren, weten wij het ook niet.

Voor in je playlist:
Het beste wapenfeit van de twee songs die Geese tot nu toe uitbracht, is het epische Disco. In een kleine zeven minuten schotelt zanger Cameron Winter een gestaag opbouwende sfeerschets van een lange nacht voor, waarin er onder andere gekotst, gedanst en eindeloos op een telefoontje gewacht wordt. Een meeslepend nummer en een zeldzaam goed visitekaartje. Wij zijn in ieder geval blij dat Geese niet vervroegd het bijltje er neer bij heeft gelegd.

Steuntje in de rug:
Het debuutalbum waar dit allemaal naar toe heeft geleid, heet Projector en verschijnt op 29 oktober. Dat kun je op alle mogelijk denkbare platforms en media pre-orderen via de site van de band, waar je je ook meteen kan laten abonneren op de nieuwsbrief.