The Daily Indie Presents
Wand – 21 juni
Volgende week woensdag komt Wand naar Rotterdam om een The Daily Indie Presents-show te spelen in Rotown. We roepen al jaren waarom je deze band absoluut zou moeten kennen en ook al spreekt de waanzinnige waanzinmuziek van de band voor zich, we lichten Wand toch nog graag wat verder voor je uit. In de psychedelische garagehoek vind je je bandjes namelijk niet zó kleurrijk, divers, hard, muzikaal en dynamisch.
Alweer sinds 2014 schrijven wij over deze band uit Californië, onder meer over de platen 1000 Days en Golem. Wand is een band die al jaren wordt gevonden door liefhebbers van onder meer Ty Segall, Temples, Meatbodies en Tame Impala. Wand is een soort kind in een muzikale snoepwinkel, die zijn eigenzinnige inspiratie uit de gekste hoeken haalt. Toch spraken we nog nooit met mastermind Cory Hanson, die je mogelijk ook wel kent uit zijn tijd met Meatbodies, together PANGEA, Mikal Cronin en vorig jaar als een van de Muggers van Ty Segall. Tot vandaag! De laatste weken trekt hij namelijk weer ouderwets met Wand door Europan en The Daily Indie mailde met de muzikant over wat hem allemaal bezighoudt.
Hallo Cory! Kun je ons vertellen waar je bent en wat er allemaal om je heen gebeurt?
“Hoi Ricardo. We rijden op dit moment door Spanje, we zijn onderweg naar NOS Primavera in Porto. Het uitzicht vanuit de bus is – ik heb er geen ander woord voor – epic. Net reden we door een prachtig berggebied waarna we in woestijnachtig gebied kwamen, omringd door een paarse zonsondergang en vanuit daar gleden we door weelderige, groene heuvels. Uit de radio klinkt een liveplaat van James Brown, het is moeilijk om de liedjes te horen omdat er zoveel meisjes doorheen gillen. We zitten nu chorizo en olijven te schransen en ik ruik alleen maar de geur van olijfolie die uit het potje komt zetten. Ik ben moe. Het is moeilijk om wakker te blijven in de bus, vooral met dit soort lange ritten.
Wat is het fijne aan touren in de zomer?
“Het is een hectische tijd voor ons. Er zijn namelijk zo veel festivals om te spelen, we vliegen van de ene naar de andere en vliegen is voor ons toch wel de meest vermoeiende vorm van touren. Maar het heeft ook voordelen, want er zijn wel veel vrije dagen tussen de shows, daardoor kunnen we lekker wandelen, relaxen en zwemmen. Vooral zwemmen eigenlijk. Daar word ik erg blij van.”
“Als je vijf hyperneurotische en belachelijk kritische muzikanten over hun kater heen wil zien komen die helemaal losgaan, dan moet je zeker komen.”
Wat is het leukste aan het spelen in Wand?
“Ik denk dat we een goed gehumeurde band zijn en we passen goed op elkaar. We passen ons makkelijk aan de situatie aan die we nacht na nacht tegenkomen. En het meest belangrijke: we luister naar elkaar. Zowel muzikaal als anderzijds. We proberen nog meer met elkaar in harmonie te komen met elkaar, waardoor we uiteindelijk beter samen kunnen spelen en waardoor het touren in de loop der tijd nog soepeler gaat.”
Hoe vermaken jullie jezelf tijdens zo’n tour? Ik zag van de week wat serieuze midgetgolf-activiteiten!
“In Lausanne hebben we inderdaad minimalistische minigolf gespeeld. We zijn met zijn vijven en dan is het soms moeilijk om beslissingen te maken of een bepaald script te volgen, daarom proberen we maar zo veel mogelijk te improviseren aan de hand van onze omgeving. Het is makkelijk om de tijd door je vingers te laten glippen en het is vaak lastig om naar buiten te gaan en iets te ondernemen. Daarom ben ik ook wel verbaasd over het feit hoeveel we gedaan hebben tot nu toe. Ik ben wel een echt buitenmens en ik vind het verschrikkelijk om binnen opgesloten te zitten, daar kan ik erg gedeprimeerd en angstig van worden. Daarom probeer ik dus veel te lopen en te zwemmen.”
Wat is het beste tourverhaal tot nu toe?
“Zojuist hebben we een show gespeeld in een plattelandsdorpje in het midden van Frankrijk. Daar hebben we een paar serieuze freaks ontmoet, die kwamen overal ter wereld vandaan en hadden elkaar daar ontmoet. We hebben met ze gedanst en cloudy liquor en moonshine (zelfgemaakte sterkedrank, red.) met ze gedronken. Het was echt fantastisch. Soms als we een show spelen denk ik weleens: “wat als ik nou eens hier zou gaan wonen?” What if I let the whole silly game slip away?”
Ik zag dat jullie Riff Raff tegen zijn gekomen onderweg. Ik kende hem niet, maar dat is nogal een figuur…
“Tijdens de tweede dag van tour kwamen we hem tegen bij een tankstation waar hij Haribo-snoep aan het kopen was. Hij was aardig genoeg om met ons op de foto te gaan, wat hij normaal gesproken ‘nooit doet’ volgens zijn manager. He was overly-in shape. Well sculpted like an action figure.”
“Soms als we een show spelen denk ik weleens: “wat als ik nou eens hier zou gaan wonen?”
Spelen jullie deze tour wat nieuwe nummers?
“Zeker, het is half nieuw, half oud materiaal. Op dit moment hebben we zo veel nummers dat we echt creatief kunnen zijn met onze setlist elke avond, wat we nooit eerder hebben gedaan. Elke show is anders en heeft daardoor een uniek gevoel. We zijn allemaal vrij gevoelig voor de manier hoe mensen reageren op de muziek die we spelen. Deze tour gaat vooral om deze incarnatie van Wand de wereld in te krijgen. Er zijn zo veel uren en uren geweest waarin we in het geheim samen hebben gespeeld, het is fijn om dan externe goedkeuring te krijgen.”
Je hebt door de jaren heen met ontzettend veel goede muzikanten gespeeld. Stel je voor dat je een nieuw project begint: met welke artiesten zou je dan graag willen werken?
“Ik zou zeker nog met een hoop mensen samen willen werken: popmuzikanten, jazzmuzikanten, het zou tof zijn als iedereen ervoor openstaat om op een onbekend punt uit te komen. Ik heb geen specifieke namen in mijn hoofd en ik steek sowieso de meeste tijd in Wand, maar ik zou absoluut een niet-rock-georiënteerde samenwerking zien zitten.”
Op Instagram zei je: “Wand hop on a big jet plane to Europe today. Here are most of the dates. Expect surprises.”
“Er komt in juni nog een verrassing aan. Ik kan nog niet vertellen wat, maar ik beloof je: het is een heel mooie.”
Waarom moeten mensen zeker naar Rotterdam komen de 21ste?
“Als je vijf hyperneurotische en belachelijk kritische muzikanten over hun kater heen wil zien komen die helemaal tot het gaatje gaan, dan moet je zeker komen. Je zult het nooit vergeten. Ik geef het five balls of fire: “* * * * *” “The show of a lifetime!” – Cory Hanson.”
Jij bent inmiddels al een paar weken op tour én expert: ben jij toevallig nog iets moois aan het lezen dat wij mee moeten nemen in onze roadtripkoffers deze zomer?
“Ik ben The Book aan het lezen van Alan Watts. Het gaat over het neerhalen van de fascistische realiteit van het kapitalisme, toepassing, waarde en productie, maar ook over in contact komen met de altijd aanwezige verbondenheid met het universum. Het is een hippie-boek uit het hippie-tijdperk, van de enige echte Engelse goeroe. Iedereen zou dit moeten lezen.”
Laatste vraag: heb je toevallig ook je soloplaat The Unborn Capitalist Of Limbo bij je op deze tour?
“Jazeker, ik heb mijn solo-album bij mij op CD en LP. I’ll save a copy for you.”