Broeiende poncho’s, iets te dicht op je buren staan in de tent en felle wind: in Nederland weet je nooit wanneer het lente is. De achtste editie van Lente Kabinet had het afgelopen weekend minder getroffen met het weer dan vorig jaar, maar viel gelukkig niet in het water. Zaterdag was een goede dag voor de zon, zondag was een goede dag voor de muziek. Recreatieplas ‘t Twiske was weer het thuisfront van het tweedaagse festival van het Amsterdamse label Dekmantel.

Tekst Meike Jentjens & Robin van Essel
Coverfoto Tim Buiting

Vorig jaar kwamen we al tot de conclusie dat Lente Kabinet nauwelijks nog een dancefestival te noemen is, dit jaar zet de organisatie die trend tot in extreme voort. Op alle festivals hoor je tegenwoordig invloeden uit allerlei delen van de wereld, maar Lente Kabinet lijkt het tot zijn missie verheven te hebben een zo bont mogelijk gezelschap bij elkaar te brengen. Heel goed dat er bovendien in toenemende mate niet alleen ‘invloeden uit’ te horen zijn, maar ook daadwerkelijk ‘artiesten uit’. Op de line-up zien we het Afrikaanse continent vertegenwoordigd (met Nihiloxica, Suen Kuti & Egypt80 en Kampire), Oost-Azië (Peggy Gou, Satoshi Yamamura, Zaliva-D) en Latijns-Amerika (Gaika, Dengue Dengue Dengue en Lyzza). Lente Kabinet loopt hiermee weer een stapje voor, en dat kan je natuurlijk alleen maar toejuichen.

© Tim Buiting

Overigens kun je ook gewoon nog los op elektronica. Er zijn vertrouwde namen als Job Jobse, I-D, Jameszoo, Mall Grab, Todd Terje en Antal, maar de Dekmantel kwaliteitsstempel garandeert ook zat mogelijkheden voor nieuwe ontdekkingen. Steeds vaker zijn het livesets of zelfs shows met een volledige band. Hierdoor biedt Lente Kabinet er ook steeds vaker plaats aan TDI-favorieten als Karel, YĪN YĪN, Ross From Friends, Mauskovic Dance Band of Nu Guinea.

Tel hierbij het geweldig opgezette terrein op met een hoop kunstinstallaties en de verantwoordelijke attitude van de organisatie ten opzichte van duurzaamheid en je hebt een feestje dat helemaal anno nu is. Het enige wat in al die diversiteit en vooruitstrevendheid een tikkeltje achterblijft, is het publiek van Lente Kabinet. Dat is gewoon jong, hip en overwegend wit. Niet uitsluitend Nederlands overigens: de Belgen, Fransen en Engelsen hebben Lente Kabinet duidelijk ook ontdekt.

© Bart Heemskerk

Zaterdag
In een lange stoet beweegt een groeiende colonne fietsen zich vanuit Amsterdam-Noord door het groene landschap richting ’t Twiske. De tocht is een jaarlijks hoogtepuntje voordat je het festivalterrein goed en wel op bent. Mits zonnig natuurlijk en daarover heb je deze eerste dag niet te klagen. Het is een goede compensatie voor de line-up, die op papier op zaterdag toch een tikkeltje minder sterk lijkt dan zondag.

We zien als eerste Dengue Dengue Dengue in de Derde Kamer, verstopt achter maniakale maskers. Het duo uit Lima, Peru klinkt op plaat alsof je bij het Braziliaans carnaval in de Berghain staat, maar speelt hier live een redelijk elektronisch aandoend, mellow setje. Het zou ons die zaterdag vaker gebeuren dat we de opwinding die we voelen over het herontdekken van al die bovengenoemde, wereldse invloeden in de muziek van de artiesten op het affiche, niet helemaal voelen bij de sets zelf. Zo sluit de Koreaanse Peggy Gou (vorig jaar een van ons favorieten) in de Eerste Kamer af met een vrij vlak en traditioneel setje met een hoop house. Het publiek slikt het desondanks graag, wat vroeger op de dag wel anders is, wanneer een weinigzeggende liveset van de Engelse Jamaicaan Gaika de tent leegt.

Peggy Gou © Tim Buiting

Nee, dan laten we ons liever verrassen door onverwachte pareltjes, zoals discoveteraan Daniël Wang, die ondanks zijn jáárenlange staat van dienst, al platendraaiend en meezingend in de microfoon alleen maar pure vreugde uitstraalt. Of Stallion’s Stud, oftewel dj Identified Patient en Red Light Radio-baas Hugo van Heijningen, die inderdaad net zo veel testosteron bezitten als de naam van hun act doet vermoeden. De laatstgenoemde sloopt bijna het naar zijn eigen radiostation vernoemde podium, al gruntend en stuiterend op EBM, drum & bass en hiphopbeats. Jawel, er is ook ruimte voor punk op Lente Kabinet.

Stallion’s Stud © Bart Heemskerk

Terug naar de exotica: we zijn aangenaam verrast door het optreden van Nu Guinea, dat in enorme bezetting en met aandoenlijke euforie op het hoofdpodium in een half uur twintig verschillende genres er doorheen jast. Jazz, afrobeat, cumbia, elektro, percussie, saxofoon, zangeressen: het zit er allemaal in. Leuk. Hetzelfde geldt voor Nihiloxica, dat half uit Oeganda, half uit het Verenigd Koninkrijk komt. Het optreden bouwt op van traditionele Oost-Afrikaanse percussie naar elektronica met een behoorlijk knallende punkclimax. (RvE)

Nu Guinea © Eelco Wortman

Zondag
Waar de weekendbezoekers op grote, roze zitzakken bijkomen van de eerste festivaldag, komen dankzij de verkoop van dagtickets anderen nog helemaal fris binnen. Ondanks het voorspelde slechte weer, draagt een deel soms opvallend weinig kleding. Ook de sfeer is ernaar: mensen lijken zich haastig te verplaatsen en mijden de grote, open velden, zoals hoofdpodium de Eerste Kamer. Op dat veld komt het feest dan ook pas laat op gang, waar ook de 76-jarige saxofonist met band, Orlando Julius & The Heliocentrics, een beetje last van heeft. De liveset vol afrobeat en funk doet het goed voor een minimaal, maar dansend publiek.

Orlando Julius & The Heliocentrics © Dennis de Groot

Een andere opvallende live-act is Domenique Dumont, een kunstenaarsduo uit Letland. De dromerige, gelaagde en opzwepende synthpop trekt bekijks. Het publiek dat zich verzameld heeft bij het Red Light Radio-podium wiegt zachtjes met de heupen, maar past nog steeds binnen het elektronische karakter van Lente Kabinet. Het plezier straalt er vanaf en werk aanstekelijk. Hierna is het lastig kiezen tussen Dekmantel Soundsystem, gegarandeerd succes als je van echte bangers houdt, en Sadar Bahar, die garant staat voor de beste disco-platen.

Domenique Dumont © Dennis de Groot

Het is inmiddels avond en ook de sfeer begint er deze dag lekker in te komen. Dankzij flinke stortbuien wordt het ineens wel erg gezellig in de overdekte tenten. In de Tweede Kamer gaat bij zowel de liveset van Ross From Friends als de opvolgende dj-set van Jayda G het publiek goed los. Antal, het hoofd van label Rush Hour, staat in het vieze weer bij het hoofdpodium voor een publiek van poncho’s te draaien. Zijn set gaat alle kanten op, iets wat het publiek maar al te graag meemaakt en met open armen ontvangt.

Jayda G © Bart Heemskerk

Todd Terje sluit daarna de Eerste Kamer af. We kennen de Noor van hitsingle Inspector Norse en ook hier stelt hij zijn fans niet teleur. Zijn set is geheel in eigen stijl: robotachtige disco-knallers die ieders hart verwarmen. Bij de Tweede Kamer weet Job Jobse als geen ander de zondag af te sluiten. Hij krijgt de tent helemaal vol. Handen in de lucht en gaan is hier het credo. Zoals we van Jobse gewend zijn, beukt hij lekker door met zijn set. (MJ)

Job Jobse © Bart Heemskerk

Lente Kabinet zit erop. Terwijl de karavaan fietsers door het donker zijn weg terugvindt naar Amsterdam, overpeinzen we of de eclectische visie van de programmeurs wel al volledig zijn juiste publiek heeft gevonden. Tegenover de liefhebbers van de meer exotische invloeden en livesets staat ook nog duidelijk een groep mensen die op zoek is naar four-to-the-floor-knallers en die zijn minder en minder te vinden op dit festival. Maar de meer gewaagde weg is pas relatief recent ingeslagen en zoiets moet groeien. Wij hebben alleen maar hulde voor een organisatie die zo’n gewaagde zet durft te nemen. Wie van muziek ontdekken houdt, zit hier meer dan snor.

© Bart Heemskerk


Je kon met die halve hittegolf afgelopen weekend natuurlijk binnenshuis gaan staan zweten bij London Calling of Sniester. Of je bleef lekker buiten en begaf je door de wijde natuur van Noord-Holland naar recreatiegebied ’t Twiske voor Lente Kabinet. Maar ja, keuzes man, keuzes! We gingen toch maar even kijken en concludeerden, als de huidige trends zich doorzetten, onze en ieders festivalagenda de komende jaren alleen maar meer keuzestress gaat opleveren.

Tekst Robin van Essel
Coverfoto Desiré van den Berg

© Desiré van den Berg

Lente Kabinet is een jaarlijks festival uit de stal van Amsterdamse (en internationaal gigantisch aan de weg timmerende) dj-collectief-annex-platenlabel-annex-festivalorganisator Dekmantel. Het label brengt onder andere muziek uit van Betonkust & Palmbomen II, Tom Trago, Motor City Drum Ensemble en Joy Orbison, terwijl naast Dekmantel Festival en Lente Kabinet er inmiddels jaarlijkse festivals worden georganiseerd in Kroatië en Brazilië. De eerste editie van Lente Kabinet stamt weliswaar al uit 2012, maar obscure dj-sets in een hoekje van het immense Twiske-terrein is wat aanvankelijk de klok sloeg. Het zou best kunnen dus dat het festival voor de gemiddelde TDI-lezer in de beginjaren wat onder de radar bleef.

Hoe anders is het de afgelopen jaren, met 2018 als voorlopig hoogtepunt. Niet alleen duurde Lente Kabinet dit jaar twee dagen (tot voorheen werd het weekend op het terrein, en dus ook de lasten van de opbouw van de stages, gedeeld met het ter ziele gegane EastVille), ook zette de organisatie een veel ambitieuzere line-up neer met veel live optredens. Lente Kabinet keek al jaren over de grenzen van de techno en house overigens, maar in 2018 is het nauwelijks nog een elektronisch festival te noemen. Te zien op het affiche: afrobeat-legende Ebo Taylor, REC. en North Sea Jazz’ Niels Nieubourgs worldjazzproject Arp Frique, R&B-zangeres Kelela en jazzfusiontoetsenist Kamaal Williams.

Ebo Taylor – © Yannick van de Wijngaert

 

We hebben bij TDI al vaak onderschreven dat met de gaande populariteit van wereldmuziek en jazz er voor de genrepuristen onder ons geen plek meer lijkt te zijn op zowel pop- als dancefestivals (een conclusie die we bijvoorbeeld vorig jaar al trokken op REC.). Op Lente Kabinet blijkt echter dat zelfs bij de dj’s het moeilijk meer uitkomen is onder de invloeden, die tot voor kort slechts spaarzaam in de gemiddelde techno- en houseset te vinden waren.

Dé track die exemplarisch is voor dit gegeven, en die ook nog eens de onwaarschijnlijke doch volledig gerechtvaardigde zomerhit van het jaar tot nu toe is, heet It Makes You Forget (Itgehane) van Peggy Gou. De Koreaans-Berlijnse producer zal later het weekend op de Tweede Kamer-stage afsluiten, maar de track wordt het eerst gedropt vroeg op de zonovergoten zaterdag, tijdens een even onwaarschijnlijke back-to-backset van Byron The Aquarius en Vic Crezée. Byron is producer die zijn afkomst (het diepe zuiden van de VS) graag laat doorklinken in funky, zonovergoten housetracks die hij uitbrengt op Warp en Rush Hour. Crezée ken je van zijn house-meets-hiphop-samenwerkingen, met onder andere Faberyayo (De Jeugd van Tegenwoordig) en The Opposites. Stop die invloeden bij elkaar en het heeft meer weg van erg dansbare world music dan house. Het is een set waarbij de subtiele Afrikaanse ritmes, melancholieke eighties synthpop en Koreaanse vocalen van de eerdergenoemde track van Peggy Gou tekenend blijken: muziek waarbij niet de vierkwartsmaat leidend is, maar alleen functioneel aanwezig om invloeden uit alle uithoeken van de wereld en muziekgeschiedenis samen te laten smelten.

 

Zo is Lente Kabinet gewaagd in vorm – met vreemde back-to-back-combi’s, livesets waar je dj’s verwacht en andersom (zoals bij de vroege dj-set van psychpopduo Peaking Lights) –  maar ook in inhoud.  Het kan dus ook zomaar zijn dat zaterdag-headliner Ben UFO midden in zijn set even Prince dropt, net als dat hij het zo makkelijk in razend tempo trippy ambient en dub mixt: by no means staan we bij een typische, afsluitende beukset. Het is exemplarisch voor de ontwikkeling in de dancesecene, waar UFO momenteel een drukbezet en veelgevraagd man is. Kortom, ons verwachtingspatroon wordt op Lente Kabinet gedecimeerd doorgeprikt, ook andersom: bij Duitser Hunee verwacht je Afrikaanse ritmes, maar krijg je juist weer veel eightiesinvloeden voor je kiezen.

Die verwachten (en krijgen) we dan weer wel bij de live beukende new wave van het Canadese Essaie Pas, met stevige referenties aan Factory Floor, en op het Red Light Radio-podium bij de liveset van electro-coryfee Alexander Robotnick. De Italiaan, inmiddels actief sinds de jaren tachtig, staat aan het begin van zijn set als een rock-‘n-roll frontman vooraan het podium te zingen. Toegegeven, zowel zijn stem als zijn muziek zijn inmiddels wat roestig, maar juist het contrast dat je op ieder podium van Lente Kabinet lijkt te vinden, blijft boeien en het is mooi dat bewezen-maar-wellicht-wat-vergeten artiest als Robotnick een plek krijgt op een festival.

Ben UFO – © Yannick van de Wijngaert

 

Respect voor oudgedienden heeft Lente Kabinet sowieso, bewijzen ook de aanwezigheid van ghettotech-legende DJ Assault (van de immer poëtische culthit Ass-N-Titties: ‘ass and titties, ass ass, titties titties’) en natuurlijk vooral de inmiddels 82-jarige Ebo Taylor, die vorige week met Yen Ara het ontelbaarste album aan zijn discografie toevoegde. Dansen doet de Ghanees niet meer. Het publiek des te meer, want grooven doet de energieke jazzfunk en afrobeat van deze levende legende op Lente Kabinet nog steeds met verve.

Een gewaagde zet die minder goed uitpakt, is Kelela. Het lage tempo en gebrek aan dansbaarheid is waarschijnlijk toch een stapje te ver terug op de zaterdagmiddag met zo veel andere keus, getuige het lege veld. Sowieso duurt het ook op de zondag lang voordat het festivalterrein een beetje volstroomt: misschien zijn het de voorspelde buien (die grotendeels uitblijven), of wellicht is twee dagen toch een wat ambitieus plan. Het merendeel van de bezoekers kiest schijnbaar alsnog alleen voor de (uitverkochte) zaterdag, wat die dag weer enorme wachttijden bij de ingang tot gevolg had.

Maar het zijn slechts kleine op- en aanmerkingen op de uitstekende line-up en sfeer van Lente Kabinet. Tel hierbij op het ruim opgezette terrein, vriendelijke attitude (zo serveren de foodtrucks alleen vegetarisch eten, zodat ‘het publiek in elk geval één dag per jaar geen vlees eet’) en het zonnige weer, dat dit weekend elk jaar lijkt te verblijden (oké, geen garanties voor de toekomst): dan heb je dus een bijzonder aangenaam feestje, waarbij er ook muzikaal nog eens een hele diverse wereld te ontdekken valt. Zet maar in je agenda voor volgend jaar. Of, beter nog: Dekmantel Festival vindt plaats in en om Amsterdam van 1 tot 5 augustus en heeft minimaal een net zo gevarieerde line-up. Op de donderdag in Muziekgebouw aan ’t IJ na is dat weekend ook stief uitverkocht helaas, dus dat wordt Ticketswap F5-en.