Eigen stad, eigen mensen, eigen studio én een nieuwe eigen EP, Love Love Love, om voor te stellen. Wij waren getuige van de thuiswedstrijd die Tusky op 3 mei speelde in Utrecht. De stad waar het vaste oefenkot en opnamestudio dB’s gevestigd is, waar alle vier de bandleden wonen én waar het in 2017 zo’n beetje begon.

Tekst Midas Maas
Beeld Tineke Klamer

Je kan je het moment misschien nog herinneren: gitarist Alfred van Luttikhuizen kondigde live bij 3voor12 Radio aan dat er leven was na John Coffey. “Het was half oktober (2016, red.) dat het klaar was en toen kwam de gitaartech van John Coffey naar mij toe en die zei: ‘Hé, ik ga een nieuwe band met Bas beginnen.’ Bas drumde bij ons. Toen zei ik met natte oogjes: ‘Mag ik meedoen.’ Dat mocht en zodoende zijn we begonnen.” Het grootste doel? “Meedoen aan Popronde. Gewoon kroegen, kleine rotshowtjes en beuken met die hap.”

Maar wie de punkband een langere tijd volgt, weet ook dat de band in veel artikelen vermeld stond als een Alblasserdams exportproduct. Wanneer ik dB’s binnenstap, loop ik tegen Van Luttikhuizen aan, die in de backstageruimte zijn gitaar aan het stemmen is. “Staat dat nog steeds in de bio? Sjors stond eerst ingeschreven in Alblasserdam. Toen wij in 2017 mee wilden doen aan Popronde Utrecht, hebben we dat in onze bio gezet, omdat je niet mag meedoen aan de Popronde in de stad waar je vandaan komt.”

Van links naar rechts: gitarist Sjors Bompa, Magic Yuri, frontman Alfred van Luttikhuizen en
drummer Bas Allein Richir.

Nadat dat is verklaard, vraag ik hem hoe het gaat. “Ken je dat gevoel dat je niet echt meer doorhebt dat je leeft? Dat moment dat je zo leeg bent? Gisteren speelden we in Dynamo en dat ging weer eens tot lekker laat door. Vanochtend werden we om zeven uur bij 3FM verwacht voor een optreden en later bij KINK voor een interview met Michiel Veenstra.”

Van Luttikhuizen geeft te kennen dat hij zo’n zes weken niet gedronken had voordat Groezrock plaatsvond. “Af en toe moet je dat even doen. Als zanger merk je daar wel het meeste van omdat het je keel enorm uitdroogt. Ik doe al langere tijd oefeningen van Melissa Cross, ken je die? Die grunt-zanglerares. Zo’n twaalf minuten voor de set doe ik ze om de boel op te warmen.”

Ondertussen komt drummer Bas Allein Richir binnengelopen: “Ik ben echt alleen maar aan het eten. Net nog een pasta naar binnen gewerkt. Dat is lichtelijk om de vermoeidheid te compenseren.” Bassist Chris van Teijlingen ploft neer op de bank. Ze hebben het over de avond. Die is uitverkocht en ook de gastenlijst blijkt bomvol te zitten. Dan verschuift het onderwerp naar de fysieke staat die de heren op het moment hebben. Het volgende gesprek vindt plaats:

Van Teijlingen: “Ik heb net ook lekker aardbeitjes en framboosjes op. En amandelen. Bakkie koffie erbij gemaakt.”
Allein Richir: “Goed man.”
Van Teijlingen: “Ik voelde wel een beetje pijn in m’n lijf na het sporten.”
Allein Richir: “Sporten…”
Van Teijlingen: “Ik dacht wel: vanavond kan ik bier drinken. Althans, zo maakte ik het goed voor mezelf.”

Van links naar rechts: Magic Yuri, geluidsman Joost en bassist
Chris van Teijlingen.

De wisseling van woorden wordt onderbroken door geluidsman Joost, die andere zorgen heeft. “Mijn rek was niet terug, verdomme. Nu moet ik het allemaal analoog doorsteken. Gisteren heb ik het in de verkeerde wagen gelaten.” Hij draait zijn nek naar ons toe: “Hoe gaat het interview?” Na mij voorgesteld te hebben, bevestig ik dat dat soepel verloopt. Echter moet het worden onderbroken, geeft Luttikhuizen aan: “Ik ga een peukje doen en dan gaan we beginnen met de soundcheck.”

Ik neem plaats in mijn rol als journalist en observeer de soundcheck. Het is een beetje als het kenprobleem, een theorie die de oude Grieken omschreven als het verschil tussen ervaring en de beschrijving van de werkelijkheid. Want hoe leg je aan een bandlid precies uit hoe je het geluid ervaart? Het grootste probleem blijkt een ruis op een van de speakers te zijn. Wanneer dat verholpen is, zetten we het gesprek voort in de bar.

“We hebben helemaal geen zin om fulltime muzikant te zijn”

De leeftijden van de bandleden lopen uiteen, maar zitten tussen de 29, Van Teijlingen, en 34, Van Luttikhuizen. Als de vraag aanbreekt of de bandleden aan het settelen zijn, wordt de toon licht verontwaardigd: “Jij denkt traditioneel!” Mijn tegenreactie is dat de bandleden getrouwd zijn en ik dat passend vind bij die term. Dat klopt: zowel Van Teijlingen als Van Luttikhuizen zijn getrouwd in de prille jaren van John Coffey, maar, zo stelt de bassist: “Betekent dat ineens dat je een saai leven gaat leiden? Daarnaast kun je gewoon een band hebben. Het ligt heel erg aan je thuissituatie en aan je instelling. Wij zijn vroeg getrouwd en het is voor veel mensen dan ondenkbaar dat je dan nog zoveel speelt als wij deden. Het hielp ook dat wij op een gegeven moment van John Coffey konden leven.”

Dat laatste kan in de huidige situatie van Tusky niet, maar ook bij John Coffey was dat nooit het doel. Het gebeurde gewoon. Dan kan dat bij Tusky natuurlijk ook zomaar gebeuren. Zeker als je ziet in wat voor opwaartse koers de band vaart. Zo maakte de band bij de eerste tour nog verlies, maar heeft de band de laatste trektocht buiten de grens quitte gespeeld. Daar moet volgens Richir aan toe worden gevoegd dat er voor tweeduizend euro gegeten is, de band een toursubsidie heeft ontvangen en daarom op stap was met een mini-niteliner.

“De enige reden dat we in een band zitten, los van het muziek maken, is omdat we met maten op dinsdag een biertje willen drinken”

Echt winstgevend worden en er je baan van kunnen maken, is niet wat de band ambieert. Sterker nog: de band houdt het tegen. “We hebben helemaal geen zin om fulltime muzikant te zijn”, zegt de frontman. Hijzelf is eigenaar van pr-bureau Kamikaze, gitarist Sjors Bompa is sociaal werker, Allein Richir is manager bij dB’s en Van Teijlingen werkt bij koffiebar The Village.

“De enige reden dat we in een band zitten, los van het muziek maken, is omdat we met maten op dinsdag een biertje willen drinken”, vertelt Allein Richir. Hij wordt aangevuld door Van Luttikhuizen: “Maar geen zin hebben om op zolder die liedjes te spelen. Het moet wel op Lowlands gebeuren. Lowlands waar blijf je!?!”

Het draait dus om plezier, maar wel op een serieuze manier: “De term ‘lol’ is te kort door de bocht.” De frontman had in de eerste twee weken van Tusky’s bestaan al een plan voor anderhalf jaar: “Dat is m’n werk en het is fucking serieus. We werken ons wel de tering, hé. We hebben nog nooit een deadline gemist en we hebben een album in drie weken opgenomen. Omdat we die deadlines stellen en ervaring hebben, kunnen we het ons ook permitteren om lui te zijn.”

“Het is een trend van de laatste jaren dat degene die veertig shows bij de Popronde speelt, ook op Noorderslag komt. Kom je daar, ga je mogelijk het voorseizoen in. Op een gegeven moment stopt het en is er geen vervolg”

Dat is volgens de band dus een kwestie van ervaring, geen arrogantie. Allein Richir: “Sommige dingen hoef je niet te doen. Niet omdat je er te goed voor bent, maar omdat je het al twintig jaar doet en je gewoon weet wat je wel en niet leuk vindt. Bijvoorbeeld ‘ja’ zeggen op een show om vervolgens voor een lege zaal te staan terwijl je wist dat dat zou gebeuren.”

Ervaring leert ook dat het generen van aandacht tegenwoordig anders gaat dan vroeger. Volgens Van Luttikhuizen draait het veel meer om de afspeellijsten en aantal streams op streamingplatforms. En ook dat lukt de band aardig: je vindt de band nu bijvoorbeeld op de afspeellijst Spotify’s New Punk Tracks, met een mooi plekje tussen Bad Religion, Sum 41 en Frank Carter & The Rattlesnakes.

Ook in de echte wereld gaat dat anders volgens de zanger: “Het is een trend van de laatste jaren dat degene die veertig shows bij de Popronde speelt, ook op Noorderslag komt. Kom je daar, ga je mogelijk het voorseizoen in. Op een gegeven moment stopt het en is er geen vervolg. Ik denk dat het komt omdat er gewoon geen fanbase gecreëerd wordt.” Hij vult aan: “Kijk naar een fantastische band als EUT. Die had op Lowlands moeten staan vorig jaar! Waarom niet? Ik denk omdat de markt verzadigd is. Zij hebben mazzel: ze hebben een goed team van buitenlandse boekers. Ze hebben hun team op orde en moeten als de donder weg uit Nederland.”

De drummer vindt dat het ook om de lange adem draait, waarop de frontman aanvult: “Dat is het. Want het is niet zo dat er dan niets meer te halen is voor die bands. Die lui zijn gefrustreerd. Dat zie je bij 45ACIDBABIES. Die zijn geklapt man! Nu doen ze het weer goed. Ze hebben rust gekregen, twee jaar niet in de spotlights gestaan en konden zo nadenken over hun doel. En nu zijn ze echt goed op weg en gaan ze een fucking goede plaat uitbrengen. Ik heb ‘m gehoord, het is echt waar.”

“Rond die begintijd van John Coffey had ik wel meer het gevoel van een scene”

Allein Richir gaat in zijn hoofd terug naar 2006. De tijd van platform Myspace: “Dat was mooi, man. Ik had met mijn toenmalige band Try Drowning ons eerste Engelse tourtje op die manier geregeld. Dat deed je door Engelse bands en promotors op te zoeken via dat platform. Dan had je een tour van tien shows en dan haalde je daar gewoon je geld uit.”

Destijds was het laten groeien van je band anders dan nu, zo bevestigt Van Luttikhuizen: “De jongerencentra-cultuur in Nederland was vijftien jaar geleden echt nog heel groot en veel beter. Daar kon je nog terecht om te spelen. Dan had je zo een tour van veertig, vijftig shows langs die jongerencentra. Dat is allemaal de nek om gedraaid door bezuinigingen. Tegenwoordig is dat proces volledig geïnstitutionaliseerd en dat brengt heel veel voordelen met zich mee, want je bent binnen no time ergens, maar er zit ook een enorm stomme kant aan. Ik benijd bands die vandaag de dag vanaf niks moeten beginnen ook absoluut niet.”

De drummer lacht: “Rond die begintijd van John Coffey had ik wel meer het gevoel van een scene. Met emobands als Face Tomorrow. Ja, wij wilden daarbij horen.” Toch geeft de zanger aan dat ze toen niet echt bij een scene hoorden. Tegenwoordig dus ook niet. “Dat is vandaag de dag nog onveranderd. Ik denk dat lokale scenes er wel zijn, maar landelijk vind ik het heel moeilijk om een scene te onderscheiden.” Allein Richir voegt toe: “Voor mij is dB’s gewoon mijn scene en dat is niet per se punk, maar wel alles.”

John Coffey had geen problemen met het creëren van populariteit. Zo trok die band op het laatste moment zo’n vijfhonderd man bij veel van zijn concerten over de grens. Dat is volgens de frontman niet heel moeilijk: “Je stapt in een bus en gaat zieltjes winnen. Niemand zit te wachten op een Nederlands bandje. Iedereen zit te wachten op een fucking goede band en die komt toevallig uit Nederland.”

De cultstatus van John Coffey is nog steeds merkbaar. Van Luttikhuizen snapt dat wel: “We waren nog super populair toen we in een keer stopten.” Hij denkt dan ook niet dat ze de stempel van ‘voormalige John Coffey-label’ ooit gaan verliezen. Wat overigens ook helemaal niet hoeft volgens de zanger: “Dat is toch te gek? Weet je hoe trots we daarop zijn? Sjors heeft ook zes jaar met John Coffey getourd. Bas heeft een jaar bij ons gedrumd. We komen allemaal uit datzelfde vaatje. Dat heb ik nooit weggestopt. We hebben heel veel gehad aan die John Coffey-stempel. Het is risicovol, want toen wij begonnen met Tusky had het zomaar eens heel kut kunnen zijn. Dan was je hard op je bek gegaan. Maar nu groeit ook Tusky écht enorm. Dat vind ik heel cool om te zien.”

“Je loopt daar rond, iedereen heeft een kek bandshirtje aan, het is jong volk, overal teringherrie én een goede sfeer”

Het gesprek leidt ons naar een ander relevant onderwerp voor de band: de toekomst van de gitaarmuziek. In een eerder interview met FaceCulture gaf Van Luttikhuizen aan dat hij het jammer vond dat punk een beetje in het verdomhoekje terecht is gekomen. Nu hij daarop terugkijkt, vindt hij dat eigenlijk toch helemaal niet zo erg: “Sommige dingen moeten de underground in. Het hele gitaargenre heeft het ook wel een beetje aan zichzelf te danken door oubollige, stomme liedjes te maken en niet te innoveren.”

Ik leg hem voor hoe punk toch wel wat successen lijkt te hebben. Jera on Air was vorig jaar uitverkocht, Groezrock lijkt het beter te doen en grote metalcorebands als Parkway Drive en Architects staan in zalen als de Afas Live. “Dat klopt en dat is fucking gaaf om te zien. Ik voel mij ook super thuis op Groezrock, maar ook op Jera on Air vorig jaar. Je loopt daar rond, iedereen heeft een kek bandshirtje aan, het is jong volk, overal teringherrie én een goede sfeer. En daarom ben ik blij dat het in de underground zit, want dit is weer die samenhorigheid die je daarbij krijgt. Iedereen die daar rondloopt, heeft dezelfde gedachte: jij bent mijn broertje en jij bent mijn zusje. Dit zijn golven die er altijd zullen zijn.”

Daarnaast, zo voeg ik toe, zijn er vrij grote hiphopacts als Ho99o9 en Scarlxrd die punk de hiphop in trekken. “Ho99o9 is fucking vet! Laatst wees iemand mij op de rapper XXXTENTACION. Ik had er nog nooit van gehoord. De ene helft is super glad, en de andere soms super heftig. Ik hoorde een drone en alleen maar geschreeuw eroverheen. Ik dacht: wat gebeuren daar voor interessante dingen. Er zijn hele vette bands die opkomen.” Allein Richir snapt dat wel: “Punk is underground, maar is ook hard. Hiphop is ook hard en komt vanuit de underground. Het matcht op een bepaalde manier heel goed.”

Het concert
Tegen de tijd dat we ons gesprek afronden, is het tijd om de nieuwe EP live te aanschouwen. Dat wordt voorafgegaan door de goochelshow waar je misschien al over gelezen hebt toen we in maart de single Jawbreaker in première mochten laten gaan. Magic Tom en Yuri waren al in de clip te aanschouwen, maar komen vanavond dan ook echt het podium op. Zoals de mannen, de een gekleed in colbert en de ander in een zelfgemaakt superhelden-kostuum, zelf aankondigen, is het een anarchistische goochelshow mét regels. Ze roepen het publiek namelijk op om hun naam te noemen op het einde van hun liedje en je kaart te laten zien aan de camera, maar niet aan Yuri.

Het tweetal begint met drie kaarttrucjes met mensen uit het publiek en vervolgt dat met een drietal flauwe, maar hilarische korte nummers. Voor het slotstuk trekt Magic Tom zijn broek én zijn onderbroek naar beneden om daar door Yuri een rits zakdoekjes uit te laten trekken die uit een kokertje lijkt te komen dat tussen zijn benen is geplaatst. De band March is de tweede en tevens laatste vooract. Strak, snel, niet altijd even memorabel, maar het doet genoeg om het publiek in beweging te krijgen.

“Utrecht, we zijn thuis”, schreeuwt Van Luttikhuizen door de microfoon wanneer de band aftrapt. Deze avond draait om liefde, net zoals de EP die er wordt voorgesteld, want zoals hijzelf in een eerder statement over de plaat zei ‘kan de wereld wel wat liefde gebruiken.’ Liefde voor zijn oma op Mormor en op de titeltrack Love Love Love over zijn lief. “Het eerste liedje in twaalf jaar dat ik voor mijn lief schreef.” Er staan ook boze nummers op, zoals Faint of Heart, dat gaat over ‘mensen die dingen verkloten… en vervolgens die failure niet ownen. Er zijn maar weinig dingen irritanter dan slappe excuses.’ Of Goosey Goosey Gander, dat gaat over Nils Holgerson zijn woede, toen hij verkleind werd door een kabouter.

Tussen alle EP-nummers door horen we uiteraard Going Out, White Dress en Smack Me With Your Bible Belt. Het werkt niet alleen omdat de band deze zaal volledig aan gort rockt, maar ook omdat de songs blijven hangen, memorabel zijn en met tijden ook erg meezingbaar. Dat punk nog steeds jongeren trekt, bevestigt ook dit concert weer: jongeren genoeg in deze zaal. Jawbreaker is de afsluiter die deze EP-presentatie rondmaakt. Het concert gaat er knallend uit met een greep naar de pubertijd van de bandleden in de vorm van een cover van System Of A Downs Needles. Van Teijlingen doet bijpassende grunts die echt heel de zaal stil krijgen. Om de frontman nogmaals te quoten: “Lowlands, waar blijf je!?!”



Tusky live zien?

9 mei – Vera
16 juni – Retie Rockt
14 juli – Werfpop

Alle actuele livedata van de band vind je op zijn Facebook-pagina.



Het is zover! Op 18 april is er weer een nieuwe Record Store Day. Om het bestaan van onze geliefde, onafhankelijke platenzaakjes te vieren, waaien er weer miljoenen muziekliefhebbers over de wereld uit naar hun favoriete platenboer. Dit unieke evenement vindt plaats in meer dan tweeduizend onafhankelijke platenzaken in Amerika, Europa, Australië en Japan. Dit maakt Record Store Day tot het grootste, maar tegelijkertijd kleinschaligste muziekfestival ter wereld. Elk jaar komen er meer platen uit en touren er meer artiesten zich een slag in de rondte. Alleen al in Nederland zijn er 250 optredens in tachtig verschillende platenzaken. Daarnaast is er uiteraard weer een gigantische waslijst aan speciale releases die alleen op deze bewuste dag te verkrijgen zijn. Met andere woorden: een dag die geen platenliefhebber mag missen. Wij spraken enkele recordlovers over hun platenkast.

 

Brian Pots (tweede van rechts)
Zanger/gitarist PAUW

Welke plaat wil je nog graag hebben?
“Ik was een tijdje geleden samen met Rens (drummer – red.) een platenwinkel binnengestapt. Ik vond daar ‘Ogdens’ Nut Gone Flake’ van Small Faces met de ronde hoes. Rens vond ‘Their Satanic Majesties Request’, die psychedelische plaat van the Rolling Stones, met de te gekke hologramhoes. We waren allebei een beetje jaloers op elkaars vondst. In de tussentijd heeft Rens de plaat van Small Faces zelf ook weten te bemachtigen, maar ik ben nog altijd op zoek naar die plaat van The Stones met de hologramhoes.”

 Met welke plaat ben je opgegroeid?
“Mijn moeder vertelde me dat ze tijdens en vlak na haar zwangerschap heel veel naar ‘The Dark Side of the Moon’ van Pink Floyd heeft geluisterd. Uiteraard herinner ik me hier niets meer van, maar aangezien ik een supergrote fan van ze ben en dit een van mijn favoriete platen aller tijden is, heeft het misschien wel onbewust een invloed op me gehad. Ik heb de speciale editie die ze destijds op wit vinyl uitbrachten gekregen van mijn moeder. Absoluut een pareltje in mijn platencollectie!”

Wat is je ochtendplaat?
“Ik heb van die periodes. Ik weet nog dat ik een tijdje helemaal verslaafd was aan ‘The Notorious Byrd Brothers’, mijn favoriete plaat van The Byrds. Deze zette ik wekenlang elke ochtend op, terwijl ik me klaar maakte om naar school te gaan. Toen ik die plaat zoveel luisterde, wilde ik net zoals Roger McGuinn van The Byrds ook heel graag een 12-snarige gitaar. Daarom kocht ik toen mijn Danelectro 12-string.”

Corto Blommaert
Bassist Mozes And The Firstborn

Wat is je favoriete plaat?
“De plaat die ik nu het liefst opzet is Royal Headaches gelijknamige album. Ik heb dit album een paar jaar geleden gekregen toen het uitging met mijn toenmalige vriendinnetje. De plaat bevat precies de juiste dosis agressie en zelfreflectie om zo’n periode door te komen. Nu luister ik ‘m vooral omdat ik hoop dat als ‘ie gedraaid wordt, Royal Headache dit telepathisch aanvoelt en een opvolger maakt.”

Wat is je favoriete hoes?
“The Stranglers’ ‘Black and White’ is iets wat me nu te binnen schiet. Mooie zwart-witfoto’s, waarvan de compositie slingert tussen artsy fartsy en iconisch.”

Heb je je collectie op een bepaalde volgorde staan?
“Mijn platenkast heb ik zonder opzet gerangschikt op populariteit. Mijn favorieten staan het dichtst bij de platenspeler en zo bouwt zich dat helemaal af tot aan een kakofonie van vage cadeautjes en regelrechte miskopen.”

 

Carsten Brunsveld
Drummer John Coffey

Wat is de plaat die je het laatst gekocht hebt?
“Radiohead met ‘Kid A’. Dit album is een van de soundtracks van m’n middelbareschooltijd, maar dan niet in positieve zin! Waar bands als Deftones, Refused en At The Drive-In me compleet in de ban hadden, kon ik dit album in eerste instantie niet uitstaan. Prijs de heer voor dit album en mijn tot wasdom gekomen muzieksmaak, want ‘Kid A’ is natuurlijk een van de allerbeste albums ooit gemaakt. Genre-overstijgend, een band die z’n eigen scene maakt en altijd ‘voor de kudde uitloopt’. Laatst tijdens een instore-optreden kwam ik de 10-inch tegen. Die heb ik meteen meegenomen.”

Van welke band heb je de meeste platen?
“Hoewel ik al tien jaar geen plaat meer van ze gekocht heb, is mijn Metallica-verzameling nog altijd de grootste. Van ‘Kill ‘Em All’ tot ‘St. Anger’. ‘Death Magnetic’ vond ik overbodig en ‘Lucy’, nou ja, vernederend.”

Wat is je zomerplaat?
“The Story So Far met ‘What You Don’t See’.”

 

Mark Lada
Zanger/gitarist traumahelikopter

Wat was je allereerste plaat?
“Mijn eerste cd was een Best Of van 2 Unlimited. Ray & Anita, gotta love ‘em. Mijn eerste vinylplaat? Een bootleg van de Circle Jerks!”

Welke plaat draai je s’ nachts?
“‘Exile on Main St.’ van The Rolling Stones vind ik een van de beste platen ooit, die kan ik echt altijd horen. Ken je die scène uit ‘Fear and Loathing In Las Vegas’ waarin dr. Gonzo Duke vraagt om de cassetterecorder in bad te gooien op het moment dat White Rabbit piekt? Ik probeer Daan (Van Dalen, zanger/gitarist – red.) zover te krijgen dat hij dan een broodrooster bij me in bad gooit, maar hij weigert vooralsnog om mee te werken.”

Ga je voor nieuwe of tweedehands platen?
“Beide. Ik vind het leuk om platen van recente bands te kopen, omdat dat de muziek is die je bewust meemaakt en omdat je ze live aan het werk kan zien. Maar ook veel oude dingen. Je ziet me alleen geen honderden euro’s neertellen voor originele eerste persingen en dat soort onzin, het moet wel leuk blijven.”

 

Het is inmiddels alweer de achttiende editie van TDI MAG. Onze redactiebureaus puilen uit van net-niet-omvallende-stapels-promo’s en ons digitale mapje ‘TO LISTEN ALBUMS’ slokt langzaam alle vrije harde schrijf-geheugen op. Het was een periode waarin de releases je om de oren vlogen en de poppodia weer goed gevuld waren door het hele land. The Daily Indie reisde stad en land af en vulde een extra dikke april-editie van maar liefst 56 pagina’s.

 

 

Zo zijn we naar Rotterdam gegaan om een van Nederlands beste bands, Rats On Rafts, te interviewen en spraken we met Tobias Jesso Jr., dé ster van morgen waar inmiddels onze hele redactie en de hele blogosphere verliefd op is. Een a; gevormde ster die een tijd niet heeft geschenen is Jamie T, de Britse sensatie die na jaren weer terug is met een overweldigend en ontzettend goed ontvangen nieuwe plaat. Tijdens zijn show in de Tolhuistuin zochten wij hem op, om te vragen hoe het gaat met de artiest die al jaren lijdt aan onder andere heftige paniekaanvallen.

 

Voor diepe en duistere lagen zit je goed bij het uitgebreide interview met The Soft Moon, wat weer kleurrijk wordt gecontrasteerd door de white boy soul stars van de Britse band Peace. Precies tweeënhalf jaar na ons eerste interview met de band, spraken we dezelfde frontmannen op dezelfde locatie over hetzelfde onderwerp. Namelijk: Balthazar over hun nieuwe album, deze keer ‘Thin Walls’ getiteld. Binnen de Nederlandse grenzen is er de laatste jaren een ruime keuze aan toffe bands om voor te stellen en te interviewen, deze keer gingen we voor de Haagse boys van The Womb. Die bloedstollende psychedelica maken en op 1 mei met hun debuutalbum komen via Suburban Records.

Niet alleen voor de achtergrondverhalen zit je deze editie geramd, ook de categorie New Music is over zes pagina’s uitgesmeerd met de beste, nieuwe nummers en ook een column van Elias Elgersma (Yuko Yuko, The Homesick), die zijn nieuwe muzikale aanwinsten deelt met ons. Harde keuzes moesten er worden gemaakt voor TDI Radar, maar we zijn na nachten wakker liggen tot vijf bands gekomen die je écht eens zou moeten luisteren. Met onder andere Mini Mansions, Floris Bates en Pretty Vicious. Tussen al deze rubrieken kom je onderweg ook nog langs een special over het aanstaande London Calling Festival in Paradiso op 24 en 25 april en vroegen we vier artiesten naar hun platencollectie in een feature over Record Store Day dat op 18 april weer plaatsvindt over de hele wereld.  Zo vertelt Corto van Mozes and the Firstborn onder andere over zijn elpee-rangschikking, doet Carsten van John Coffey een duit in het zakje door zijn laatste gekochte en favoriete zomerplaat met ons te delen, vertelt Mark van traumahelikopter over zijn favoriete nachtplaat en heeft Brian van PAUW nog een mooie anekdote over zijn zwangere moeder en Pink Floyd.

Nog lang niet alles hoor, want achterin het blad vind je verse Album Reviews van bands als Lower Dens, Courtney Barnett, Purity Ring, of Montreal, Clarence Clarity, Roy Santiago, The Afterveins, Krill, Will Butler en Modest Mouse. Om af te sluiten kom je terecht bij een dikke Concertagenda waarmee je jezelf weer heerlijk kunt gaan verheugen op allerlei toffe shows. Dat – en nog veel meer – in deze extra vette editie van TDI MAG!

Afgelopen weekend was het weer een knalhard feest tijdens Scumbash in de legendarische Van Nelle Fabriek te Rotterdam voor ‘one day of goddamn pure rock ’n roll’, georganiseerd door Schorem Haarsnijder en Barbier. Onze fotograaf Dennis Wisse ging gewapend met zijn camera de fabriek in en kwam met de volgende foto’s naar buiten!

 

Bob Wayne







Monster Magnet











John Coffey


















Reverend Heaton Heat








Bazzookas













De tofste hardrockers van Nederland hebben een paar bizar goede jaren achter de rug en zetten in januari die lijn keihard door met hun nieuwe album ‘The Great News’. Voordat de mannen weer kriskros van festival naar festival gaan doen ze dit jaar nog eerst een pub crawl om het jaar lekker af te sluiten en alvast goed op te warmen voor 2015. Met venues als V11, De Onderbroek, Vera Downstage, maar ook Villa 29, in JC hometown Barneveld, duiken de jongens nog effe lekker onder. Fotograaf Dennis Wisse trok naar deze bijzondere plek om een verbluffende livereportage te maken van een ongelooflijk wild avondje. Scroll & enjoy!























































20JohnCoffey230414TV©DennisWisse

 

The Daily Indie is een Utrechts platform en de opening van nieuwe Tivoli-zaal is dan ook iets waar we niet alleen bij willen en moeten zijn, maar die we ook graag van alle kanten vast willen leggen. Niet één, maar liefst twee fotografen van The Daily Indie waren aanwezig. Bij deze de knalharde en heerlijke foto’s van Dennis Wisse. Enjoy!

 

 

Knalland

 

Mister And Mississippi

 

 

 

John Coffey

 

1 van 1)-12

 

The Daily Indie is een Utrechts platform en de opening van nieuwe Tivoli-zaal is dan ook iets waar we niet alleen bij willen zijn, maar die we ook van alle kanten vast willen leggen. Niet één, maar liefst twee fotografen van The Daily Indie waren aanwezig. De foto’s en het verslag van Rudy Sablerolle gaan als eerste online. Enjoy!

 

 

Knalland
Met een keur aan Utrechtse muzikanten wordt gisteravond de nieuwe Rondazaal van TivoliVredenburg geopend. Knalland, een collectief uit Kanaleneiland mag de spits afbijten. Knalland maakt lekker wegluisterende muziek. De nummers klinken soms als wat meer van hetzelfde, en de charme kan er wat vanaf gaan als een band iedere vijf minuten van samenstelling wisselt. Prettige opener al met al!

 

 

 

 

 

Mister And Mississippi
Als tweede Utrechtse band mogen we de pareltjes van Mister and Mississippi begroeten. Voortgekomen van de Herman Brood Academie is dit een veelbelovende en veel waarmakende groep. Heerlijke zang van zangeres Maxime, goede drummer en gitaristen, helemaal niets mis mee. Ga ze nou eens zien als je dat nog niet gedaan had, de rest weet waar we het over hebben.

 

 

 

 

 

 

John Coffey
Als afsluiter van het mooie feest dat het openen van TivoliVredenburg is, treedt John Coffey aan. Deze hardrockers sluiten de boel compleet in stijl af. De zaal werd zowat afgebroken, het aantal crowdsurfende bezoekers is niet meer te tellen en de sfeer is niets minder dan geweldig! De band eindigt het optreden in de zaal en driekwart van de bezoekers staat op het podium.

 

 

 

 

Dit belooft heel veel voor de toekomst. De grote zaal van Tivoli is nu eindelijk één van de best klinkende poppodia van Nederland geworden.

07 SOPTC 200214Ekko ∏DennisWisse

 

Fotograaf Dennis Wisse ging voor The Daily Indie opnieuw naar The Shape Of Punk To Come, de bikkelharde concertavond in EKKO die daarmee bij de tweede editie aan is gekomen. Een avond vol goede en strakke bands waarbij de bezoekers op ontdekkingstocht gaan naar de betere beukbands. Op 22 februari speelden Mary Fields, Oathbreaker, The Charm The Fury en gaven de hard rock ’n rollers van van John Coffey een vlijmscherpe DJ-set. Hieronder zie je een uitgebreid fotoverslag!

 

 

 

 

1459145_811321338893927_169180100_n

 

We gaan weer richting de donkerste dag van het jaar, dus we kunnen wel wat goede, warme shows gebruiken deze week. Zo tegen de Kerst worden de concerten altijd wat schaarser, maar er is nog genoeg moois te beleven komende week.

 

Dinsdag 10 december

Dum Dum Girls (Paradiso, Amsterdam)

Kurt Vile (Effenaar, Eindhoven)(TOUR)

 

 

Woensdag 11 december

Damien Jurado (De Roode Bioscoop, Amsterdam)

Jacco Gardner + The Silhouettes (Vera, Groningen)

 

 

Donderdag 12 december

The Daily Indie @ Dondergrondse met The Medics (LIVE) + Go Back To The Zoo (DJ-set)

John Coffey (Paard van Troje, Den Haag)

Tim Knol + Maurits Westerik (Tivoli de Helling, Utrecht)

 

Vrijdag 13 december

Jubileumfeest Snowstar Records met o.a. Kim Janssen, I Am Oak, Herrek, Town Of Saints, The World Of Dust & Lost Bear

Mister and Mississippi (Doornroosje, Nijmegen)

Sophie Hunger (Patronaat, Haarlem)

The Vickers (Patronaat, Haarlem)

 

 

Zaterdag 14 december

3voor12 Song van het Jaar (Paradiso, Amsterdam)

Coppersky (Mezz, Breda)

Soul Sister Dance Revolution (Bibelot, Dordrecht)

De Staat (W2, Den Bosch)

 

Savages


Concertagenda week 20
Deze week belooft weer een week vol muzikale hoogtepunten te worden. Niet alleen zijn twee van onze favoriete festivals terug met een May Day (Le Guess Who?) en een buiteneditie (London Calling), maar ook de poppodiums zijn weer mooi vol geprogrammeerd. Hier een overzicht.

 

Pissing In The Wind Presents: New York Doll

We beginnen de week rustig met een film. Deze muziek-documentaire gaat over Arthur Kane van de legendarische punkband The New York Dolls en de reünie met zijn band na dertig jaar. Blijft het bij een reünie of zit er ook een come-back in? De avond zal gepresenteerd worden door niemand minder dan dj St. Paul, meester in muziekkennis en het vertellen van verhalen.

Maandag 13 mei, Ekko Utrecht.

 

Mikal Cronin

In onze favoriete categorie ‘een mix van alle stijlen’ begint deze week voor ons met Mikal Cronin. Zijn muziek is doorspekt van surf, garage, jaren ’70 rock en gaat over typische zaken zoals break-ups en afstuderen. Zijn nieuwe album is niets minder dan fantastisch, luister bijvoorbeeld maar eens naar de single Shout It Out of Weight en je weet genoeg.

Dinsdag 14 mei, Paradiso Amsterdam.

 

Savages

Postpunkbands zijn awesome en helemaal als ze alleen uit vrouwen bestaan. Dé band van nu is dan ook Savages: vier gedreven vrouwen uit Londen die haast angstaanjagende, rauwe postpunk op je afsturen. Frontvrouw Jehnny Beth lijkt op het podium geboren en wist op London Calling en Into The Great Wide Open al te overtuigen. Savages is ronduit cool en de stoerste band van het moment.

Woensdag 15 mei, Melkweg Amsterdam.

 

Thee Oh Sees + Bleached

De garagerockers van Thee Oh Sees maken een zeer fijne mix tussen allerlei muziekgenres: jaren ’60 rock met wat lo-fi en natuurlijk psychedelica. Gruizige gitaren, een fuzz-pedaal dat overuren draait en een bevlogen zanger die weet hoe je het publiek meekrijgt. Ook de dames van Bleached staan garant voor catchy garagemuziek.

Vrijdag 17 mei, Area51 Eindhoven.

 

Le Guess Who? May Day + Le Mini Who?

Op zaterdag zal Utrecht weer omgetoverd worden tot het mekka van de nieuwe muziek. Voor een kleine dertig euro zie je onder andere Deerhunter, Unknown Mortal Orchestra, Merchandise, Mikal Cronin en Thee Oh Sees. Allemaal namen die je de afgelopen tijd op onze site voorbij ziet komen dus. Voeg daar een gratis mini-festival op de Utrechtse Voorstraat (Le Mini Who?) aan toe en het feest is compleet.

Zaterdag 18 mei, meerdere locaties in Utrecht.

 

London Calling in de Tolhuistuin

Na twintig jaar is het tijd voor wat nieuws: het befaamde festival London Calling krijgt een buiteneditie. En wel in de prachtige Tolhuistuin. Naast namen zoals Mister & Mississippi, Pien Feith en The Silhouettes wordt er voor kunst, theater en lekker eten gezorgd. En zeker waard om te vermelden: er is het hele weekend een afvaardiging van The Daily Indie aanwezig om de laatste indie-kneiters te draaien achter de DJ-tafel. Nu nog hopen op mooi weer!

Zaterdag 18 en zondag 19 mei, Tolhuistuin Amsterdam.

 

Verder deze week

  • Chelsea Wolfe + Spilt Milk. Maandag 13 mei, Tivoli Utrecht.
  • Wintersleep. Dinsdag 14 mei, Doornroosje Nijmegen & woensdag 15 mei, Patronaat Haarlem.
  • Veronica Falls. Woensdag 15 mei, Paradiso Amsterdam.
  • White Fence + Suit And Tie Johns. Woensdag 15 mei, 013 Tilburg.
  • Menomena. Woensdag 15 mei, Doornroosje Nijmegen & vrijdag 17 mei, Patronaat Haarlem.
  • Eraas + Dirty Beaches. Donderdag 16 mei, OT301 Amsterdam.
  • John Coffey + Traumahelikopter + Bullerslug. Donderdag 16 mei, Luxor Live Arnhem.
  • Dirty Beaches + Intelligence. Vrijdag 17 mei, Vera Groningen.
  • Chet Faker. Zondag 19 mei, Rotown Rotterdam.
  • The Besnard Lakes. Zondag 19 mei, Vera Groningen.

Concertagenda week 16
Nu de zon weer volop schijnt ontwaken niet alleen de vogels, maar ook muziekminnend Nederland. Er is deze week weer genoeg te doen en niet alleen binnen de grenzen van de Randstad. Pak je agenda erbij en kladder hem vol met onze concerttips van deze week!

 

Efterklang 

De Deense band Efterklang heeft niet alleen een sprookjesnaam, maar maakt ook sprookjesmuziek. Voor hun laatste album ‘Piramida’ reisden zij af naar een gelijknamig spookstadje in Spitsbergen waar ze allerlei geluiden opnamen, maar ook een film. Het nieuwe album en de daarbij behorende concerten zijn tot nu toe lovend ontvangen: reden dus om zeker naar dit concert te gaan vanavond.

  • Maandag 15 april, Vera Groningen.
  • Dinsdag 16 april, Rotown Rotterdam.
  • Woensdag 17 april, Effenaar Eindhoven.

 

Incubated: Nü Sensae + ZS + Bismuth

De kaartverkoop voor het festival Incubate 2013 is vorige week van start gegaan, maar gelukkig hoef je niet tot september te wachten voor je kan genieten van Incubate-approved bands. Deze avond staat de noise punk grunge band Nü Sensae (die we vorige week ook al tipten) op het affiche, maar ook avant-garde band ZS en Bismuth met experimentele noise en dance. Vanzelfsprekend veel plezier en nog genoeg geld voor wat bier.

Dinsdag 16 april, 013 Tilburg.

 

The Soft Moon

Mocht je nou even geen zin hebben in de lente en de daarbij behorende vrolijke mensen, fluitende vogels of wat dan ook: dan ga je naar de postpunk van The Soft Moon. Donkere en hypnotiserende geluiden versterkt door een bak licht waar je u tegen zegt. Niet voor mensen die allergisch zijn voor stroboscopen.

Woensdag 17 april, Melkweg Amsterdam.

 

PAWS

PAWS maakt gruizige punkrock die vergeleken wordt met Japandroids, Yuck en Cloud Nothings. En dat uit Schotland. Op Incubate 2012 probeerden de ze tent op zondagmiddag af te breken en raakten wij zeker nieuwsgierig naar meer. Vanavond tijd voor een herkansing, neem je oordoppen mee!

Vrijdag 19 april, De Nieuwe Anita Amsterdam.

 

Kliko Fest

Rock, grunge en punk: we can’t get enough. Reden genoeg dus om de zaterdag naar Haarlem af te reizen voor Kliko Fest. Voor vijftien euro kun je negen uur lang rocken op o.a. Traumahelikopter, The Jon Spencer Blues Explosion en Little Barbie. Geen discussie mogelijk, gewoon gaan.

Zaterdag 21 april, Patronaat Haarlem.

 

Record Store Day

Deze dag staat al lang in onze agenda’s omcirkeld: Record Store Day, een internationale feestdag voor platenzaken, artiesten en muziekliefhebbers. Meer dan 300 instores optreden, exlusieve vinyl releases… Een droom die uitkomt! In Haarlem zie je o.a. Kensington en Pien Feith, in Nijmegen en Arnhem zie je o.a. DeWolff, in Rotterdam Mozes and the Firstborn, in Apeldoorn Spinvis, in Groningen Mister & Mississippi en Herrek enzovoorts enzovoorts. Voor het volledige programma van jouw stad kijk je hier.

Zaterdag 21 april, door heel Nederland.

 

Verder deze week

  • Sun Araw. Maandag 15 april, Muziekgebouw aan ’t IJ Amsterdam.
  • MMOTHS. Woensdag 17 april, Tivoli Spiegelbar Utrecht.
  • Lucky Fonz III. Donderdag 18 april, Vera Groningen & zondag 21 april, De Unie Rotterdam.
  • Dan San. Donderdag 18 april, Patronaat Haarlem. GRATIS! 
  • Roadburn Festival. Donderdag 18 april t/m zondag 22 april, 013 Tilburg.
  • Geppetto & The Whales. Vrijdag 19 april, Patronaat Haarlem. GRATIS!
  • John Coffey. Vrijdag 19 april, Merleyn Nijmegen.