Lekker hoor, nog twee weken en dan wordt de binnenstad van Den Haag verbouwd tot één groot muzikaal feest rondom Koningsnacht en Koningsdag voor The Life I Live. De programmering liegt er dit jaar wederom niet om, wij zijn er bij met ons The Daily Indie DJ Team, kortom: alle ingrediënten voor een goed feest zijn aanwezig.

Tekst Ricardo Jupijn & Leni Sonck

Op tien podia zie je meer dan zestig artiesten op 26 en 27 april, van Klangstof en De Likt tot Iguana Death Cult, YĪN YĪN, Arp Frique, Black Leather Jacket, Palmbomen II, Pip Blom, Henk & Melle,Afterpartees, Van Common, The Mighty Breaks, Moon Tapes en The Hazzah.

Zo is er dit jaar opnieuw genoeg te ontdekken op het festival. Daarnaast worden er dit jaar zeven lokale acts geselecteerd voor het talententraject die op het RADAR Live-podium op het Buitenhof spelen. Verder wordt er in samenwerking met The Crave een elektronisch muziekprogramma opgezet. Over het Lange Voorhout weerklinken wereldse klanken, een voorproefje voor het Embassy Festival dat in het najaar plaatsvindt op dezelfde locatie.

In dit artikel lichten we een aantal acts uit die zeker niet mag missen in Den Haag. En mocht je op de dag zelf nog wat persoonlijk advies willen: op Koningsnacht draait ons DJ-team op de Grote Markt.

---

Black Leather Jacket
Koningsnacht op Hofplaats vanaf 20:15 uur
Zit je rustig achter je computer, komt er ineens een raket van een band binnen op je radar: Black Leather Jacket. Harde en nietsontziende garage die dwars door je tere zieltje gaat. Een tijdje geleden vroeg de band ons of wij de nieuwe video bij de single Village People in première wilden laten gaan.

En of! Omschreven door onze redacteur als: ‘Alsof Ty Segall ineens een Vlaamse tongval heeft of Black Sabbath herboren is in België. Heel ingewikkeld is het allemaal niet en dat is eigenlijk alleen maar goed. Een paar druppels goedkoop bier, een vleugje jonge mannenzweet en stiekem een traantje in de ketel.’ Ga dit maar in de gaten houden, je krijgt er geen spijt van. (RJ)

---

The Mighty Breaks
Koningsdag op Hofplaats vanaf 18:00 uur
Het is bijna zover: een van onze favoriete Nederlandse acts brengt dit jaar zijn debuutalbum uit. De band die we al kennen toen hij nog The Breaks heette en we alweer zo’n vijf jaar(!) volgen. Nu is de band klaar voor de volgende stap en de eerste voorproefjes maakten ons al bijzonder nieuwsgierig.

Zo schreven we over de single Quitting For A Smoke: ‘ De band lijkt wel vier verschillende nummers in één te hebben gestopt, die allemaal perfect op elkaar aansluiten. Openend met een waterig gitaarlijntje en een dromerige baspartij die langzaam stuwt, wordt na 48 seconden het tempo al iets opgevoerd met twee jojoënde nootjes en de bas die steeds nog ietsje-nog ietsje-nog ietsje hoger gaat.’ Nog meer weten over de band? We interviewden The Mighty Breaks eerder al eens, deden een première van een livetrack en de band maakte een tourverslag van zijn Italiaanse avonturen voor ons. Nu dus gewoon lekker in Agga! (RJ)

---

Magic Moon
Koningsnacht op Hofplaats vanaf 19:00 uur
Maak je op voor een muzikale hersenspoeling met Magic Moon. Ietwat absurd, alsof de band een lading LSD naar binnen heeft, maar ook strakker dan je voor mogelijk houdt. We brachten net de videoclip bij de nieuwe single Red Dress in première en die vonden we zo tof dat we haast niet anders kunnen dan Magic Moon tippen voor The Life I Live.

De rauwe combinatie van meerstemmige zang, fuzzy gitaren en stampende drums zal de Haagse binnenstad ongetwijfeld op zijn grondvesten laten daveren met een psychedelisch rockfeest. Op Sniester werd het doopfeest gevierd voor debuut-EP Night Circus, nu is de band klaar om die nummers ter ere van de koning te spelen. (LS)

---

The Guru Guru
Koningsnacht op Hofplaats vanaf 22:45 uur
Je bent gewaarschuwd voor de Belgische band The Guru Guru. De band presenteert borderline-rock, of een combinatie van indie, math, psycho en noise, maar dan net iets anders. De band is al lang niet meer aan zijn proefstuk toe, zo stond de band al op festivals als Sziget en Pukkelpop. Muzikale regels herschrijft de band, maar het resultaat glijdt lekker naar binnen.

Met de koortsige gitaren en stuiptrekkende ritmesecties is er aan energie duidelijk geen gebrek. Voeg daar nog een fijne theatrale psychose aan toe van frontman Tom en je belandt bij een wijder kleurspectrum dan je ooit zag. Op nieuw materiaal is het nog even wachten – de debuutplaat verscheen in 2017 – maar wie weet waarmee de band Den Haag aan flarden speelt. (LS)

---

Moon Tapes
Koningsdag op Hofplaats om 14:15 uur
Dat deze band ‘geen nieuwe is voor ons’, is een understatement. Alweer ruim drie jaar volgen we Moon Tapes en in de tussentijd is er het nodige veranderd voor de Amsterdammers. Zo is de muziek op het nieuwe werk dromeriger, nonchalanter, schimmiger en heeft de band in de studio aan een popnoir-album genaamd Speculation gewerkt dat in september verschijnt. Met hoorbare invloeden als Serge Gainsbourg, The Stone Roses en The Last Shadow Puppets, belooft dat een mooie schijf te worden.

In de zomer van 2016 spraken we de bandleden overigens nog, waarin ze ons onder meer vertelden: “Niet om arrogant over te komen, maar er zijn in Nederland geen bands met dezelfde sound als wij.” Dat laten we over aan jou, check hieronder de nieuwe single Tonight I’ll Write The Saddest Lines en zie de band om 14:15 op de Hofplaats op Koningsdag. (RJ)

---

WEBSITE THE LIFE I LIVE | FACEBOOK-EVENT | INSTAGRAM-PAGINA

Gisteren kon je het verslag lezen van de eerste plakkerige Sniesterdag al lezen, met hoogtepunten als Pip Blom en Double Veterans. Ook op de tweede dag staan we weer met pen en papier voor alle podia die het festival rijk is en landen we aan het begin van de avond in hartje Den Haag op de Grote Markt. Eens kijken wat Sniester ons vandaag allemaal te bieden heeft.

Na een kleine, gezellige wandeling door de Hofstad, slaan we de hoek om en lopen we een volle Grote Markt op. Was het tijdens de openingsdag snikheet, is het vandaag tropisch en wordt er hier lekker uitgepuft onder een zee van parasollen. Eindeloze terrassen vol mensen, gezelligheid, drankjes en cafeetjes. Links en rechts wordt er al gesoundcheckt en buiten spelen bands als Trio Escobar, Baptiste W. Hamon en Mooon sessies op het plein. Na een hapje eten onder het motto “bodempje  leggen”, zijn we er klaar voor. Halte 1: Altın Gün.Van Grasnapolsky tot Motel Mozaique, wie kent deze nieuwe festivalhit inmiddels niet vraag je je af? De band heeft vandaag de dubieuze eer gekregen om de dag te openen, waardoor (je las ’t net al van dat lekkere terras net) het even duurt voor het allemaal op gang komt. Het festival that is, want het zestal uit Amsterdam kijkt niet op of om en staat moeiteloos lekker te swingen in de Kleine Zaal van Paard. Ook vanavond wordt de Turkse psychrock (wij kregen laatst daar een lesje in van de band zelf)  weer vakkundig nieuw leven ingeblazen. Percussie voert de toon, Erdinç Ecevit Yildiz staat te shredden op zijn saz terwijl Jasper Verhulst nonstop staat te glijden en te grooven op zijn bas. Al werkt deze band ook heel goed om 1 uur ’s nachts met een losgeslagen, dansende zaal; een kleurrijker begin van je festival kun je haast niet wensen.

Via-via lopen we toch nog even door naar de drie guitige stonerheren van Tony Clifton uit Velsen in het Paardcafé. Deze heren hebben een prima recept samengesteld: goede liedjes, lekker doorstampen en grooven zonder gelul. Bij het zien van deze medium rare hardrockers weet je ook ongeveer wat je kunt verwachten. Gitarist Merlijn Breedland ziet eruit alsof hij zo uit de bandbus van The Lemon Twigs is komen rollen en staat nonchalant dikke riffs te rammen op zijn duivelse Gibson SG. Bassist Lenny Kamsma springt en schreeuwt de longen uit zijn lijf alsof ‘ie in AC/DC speelt, terwijl drummer én zanger Mees Kamsma zonder shirt met een lekker geknepen stemmetje de boel aan elkaar zingt. Nee, zo zie je ze niet vaak meer.

Met droge ogen van de gigantische plafondventilatoren, zoeken we de Blauwe Kamer (dat is ‘ie ook echt) op voor een muzikaal intermezzo. Daar staat Pyke op het programma, een singer-songwriter die wordt omschreven als een tengere troubadour (hij is zeker niet dik in ieder geval), die simpele en eerlijke liedjes zou maken in de lijn van Patrick Watson (klopt ook). De Haagse Pijke de Grood staat nog wat te hannesen met zijn gitaar, tot hij plots inzet en ons direct overrompelt met een waanzinnig diepe stem. Gedachten van Bon Iver in zijn blokhutperiode schieten voorbij, terwijl Pyke alle registers opentrekt en van hoog tot laag zijn loepzuivere stem laat galmen door de bovenkamer. Terwijl zijn snaar breekt tijdens het tweede nummer Broke (oh, de ironie…) blijft hij onverstoorbaar en trekt binnen no-time zijn roestbruine stem weer uit het vat. Terwijl de Sniesterkat achter hem bliksemschichten schiet op het publiek, vuurt De Grood het ene wonderschone liedje na het andere op de verzamelde liefhebbers van een goede songsmid. Ergens in de verte horen we nog een beetje het cocky Britse van Miles Kane en een beetje veel PALMSY, die we gisteren nog zagen op Sniester. Goede afwisseling tussen alle metershoge versterkers en kilometers aan kabels naar synthesizers en effectpedalen: soms heb je niet meer nodig dan een gitaar en een goede stem.

Nog een Haags onderonsje is te vinden in de Beergarden naast de Sint-Jacobskerk om de hoek van de Grote Markt: daar speelt Every Kid Knows. Frontman John Turner, een Engelsman die tussen Londen en Den Haag pendelt, maakt met twee bekende scene-Hagenezen Sebas Simoen (WOOT) en Joeri Gordijn (hoofdredacteur 3voor12 Den Haag), een hedendaagse variant op de geliefde Madchester-periode met bands als Happy Mondays en The Stone Roses. Althans, op plaat dan. Publiek zonder oordoppen vliegt al snel weer terug naar de bar om een speciaalbiertje in te laten schenken met een zakdoekje op het voorhoofd, want het gaat hárd in de kelder. Dat komt ook wel door de brei van geluid die deze zaal veroorzaakt, waardoor de band wel tof klinkt, maar niet tot zijn recht komt. Door de continue brom horen we wel veel lekker Strokes-achtige drumpartijtjes, stonergrooves uit de bas en losjes gespeelde gitaarsolo’s die onwijs nonchalant uit de mouw worden geschud door Turner. Halverwege de set is het zweten geblazen in het volle keldertje en terwijl we happen naar adem, schroeft de band het distortionniveau terug, waardoor er ineens een Feelies en Talking Heads-achtig geluid omhoog komt borrelen in de Beergarden. De sterkte van de liedjes is plots scherp te horen en de Haagse belofte rinkelt ons gehoor in. Zonder twijfel een band die veel goede liedjes en dito sound in zich heeft, maar nog een beetje in and out of focus is.

We pakken nog even een paar knallende nummers mee van garagesensatie Ron Gallo, die gisteren op London Calling nog met een koffer zijn gitaar stond te misbruiken. Vandaag wordt al bij het tweede nummer een kleerhanger tevoorschijn getoverd om krankzinnige solo’s door De Zwarte Ruiter te blazen.

 

Om de veelzijdigheid van Sniester nog maar eens te benadrukken, kiezen wij er even later voor om ook nog even naar de Rootz te lopen voor GOSTO. De elektronische eindbaas Roel Vermeer meldt zich hier laat op de avond voor wat ongetwijfeld een bedwelmende set gaat worden. Twee minuten voor de show staat de band nog te kloten met kabeltjes, monitoren en soundcheckperikelen, maar om elf uur vinden ze het wel prima en wordt er gewoon gespeeld. Op een bewonderenswaardige manier gaat de band vanaf de eerste maat volledig kopje onder in de muziek en raakt Vermeer al snel in een diepe trance door zijn eigen geluid. De band speelt nummers van zijn laatste plaat Memory Ivy, die door een flink aantal fans mee worden gezongen op de eerste paar rijen. De subtiel georkestreerde liedjes komen prima tot zijn recht in de volle en intieme kroeg en het woord ‘magisch’ hangt in de lucht. Het is mysterieus, spannend, goed uitgevoerd en fascinerend om naar te kijken tot de allerlaatste noot. Ergens tussen de elektronische puntigheid van Klangstof en de jazzy vibes van Homeshake bewijst de band zijn geheimzinnige eigenzinnigheid die gemakkelijk in de grotere zalen van het festival had kunnen staan, maar juist hier helemaal op zijn plek is vanavond.