Bands In A Barn
Vrijdag 17 en zaterdag 18 mei

De lente komt voorzichtig om de hoek kijken. De stad absorbeert de laatste zonnestralen op vrijdag en ik baan me een weg naar Koppi. Tussen de fietsen en kopjes koffie tref ik de Belgische band Mooneye. De band won dit jaar De Nieuwe Lichting, die befaamde wedstrijd van Studio Brussel waarmee Mooneye in de voetsporen treedt van onder meer Tamino en Portland. Een tijdje geleden tipten we de band ook al in onze radar, hoog tijd om de nuchtere West-Vlamingen zelf even te spreken ter voorbereiding op Bands In A Barn.

“De rest van de band komt later, je zal het dus met ons moeten doen”, begint het gesprek. Zanger Michiel Libberecht neemt het voortouw, waarbij de anderen met de regelmaat van de klok het een en ander aanvullen. Dat er niet veel druk achter zit, valt meteen op wanneer het drietal op de bank plaatsneemt. “We proberen België en Nederland zo veel mogelijk tegelijk te benaderen, maar dat is niet evident. We maken er dan ook geen hoofddoel van, maar alles is mooi meegenomen.”

De komende maanden staat het Belgische vijftal naast Bands In A Barn op onder meer Here Comes The Summer en Mañana Mañana. Tijdens Record Store Day speelde zanger Michiel ook een solo-gig in Bergen Op Zoom. “Het voelt allemaal nog een beetje als een extraatje, want onze Belgische boeker gaat niet actief op zoek naar gigs in Nederland.”

Toch zijn het belangrijke stappen voor de band die De Nieuwe Lichting won: “We hadden niet verwacht om zo ver te komen, want iedere Belgische band die verder wil komen, schrijft zich in voor die wedstrijd. Misschien hadden we het ook niet per se nodig, maar het zou de band wel een flinke boost geven. Toen we bij die negen laatste bands zaten, hebben we wel alles uit de kast gehaald. Zo was er iedere dag wel iets te beleven op onze social media-kanalen, zodat mensen zeker niet zouden vergeten om te stemmen.”

We dwalen even af, over social media en de impact daarvan. “Er zijn veel artiesten die hun weg daarin vinden en echt bezig zijn met hoe ze naar voren komen op social media, maar ook op podium. Wij zijn daar eigenlijk niet echt mee bezig, maar we weten wel dat het belangrijk is. In onze muziek streven we naar puurheid, zo zijn we ook als mensen, maar je kan natuurlijk niet in je werkkleren op podium staan.” Actief aan zijn image werken doet de band niet, maar ze geven al gauw toe dat ze ook een beetje veranderen op podium. “Je doet je toch altijd iets anders voor. Ik dans nooit, maar op een podium doe ik dat wel een beetje. Verder is het wel echt belangrijk om jezelf te zijn en op je hoede te zijn voor beïnvloeding van mensen of je omgeving. Dat was ook zo bij De Nieuwe Lichting. Er zijn opeens heel wat mensen die een mening hebben, dat is wel interessant en leuk om even naar te luisteren, maar je moet ook uitkijken.”

Toch heeft De Nieuwe Lichting de band niet van zijn spoor doen afwijken. “Het was sowieso al ons plan om veel te spelen deze zomer, maar door De Nieuwe Lichting heeft dat andere proporties aangenomen. Veel spelen is nu gigantisch veel spelen en nu nemen we ook echt een paar dagen de tijd om aan onze live sound te werken. We nemen het nu nog serieuzer, eigenlijk jammer dat je daarvoor een wedstrijd nodig hebt, maar het gaf ons wel het gevoel dat we terecht veel tijd investeren in de band. Maar we zijn nog steeds dezelfde band, al merken we dat het makkelijk is om je te laten verleiden tot eenvoudigere of commerciëlere dingen.”

Toch is er een opvallende keuze waar we het even over moeten hebben. Mooneye begon namelijk als een soloproject van zanger Michiel. “Dat heeft wel een grote invloed gehad op de muziek, maar die gaan we waarschijnlijk pas echt merken als we weer gaan opnemen in de studio. Gevoelsmatig is het ook anders, je kan dat alleen niet nabootsen. Met een band kan je het podium vullen en ik denk dat je mensen die je nog niet kennen makkelijker kan overtuigen met een band. Je kan een veel breder palet tonen van wie je bent en waar je voor staat.”

Radio in streamingstijden
De band heeft nog geen gigantisch uitgebreid repertoire en dan is een live-reputatie wel belangrijk. “Radio is nog steeds een heel grote factor. Wij praten hier als muziekliefhebbers en voor ons is dat minder belangrijk, maar mensen die gewoon in de auto stappen en de radio aan zetten, die gaan zelf niet actief op zoek naar muziek. Ze luisteren wat er voor hen gekozen werd op de radio en kunnen dan zelf een oordeel vellen over de beperkte selectie.”

“Je moet wel op de radio komen om een kans te krijgen bij die grote groep. Voor het ruime publiek is radio toch nog altijd de uitgelezen manier om muziek te leren kennen en voor ons biedt het ook kansen. Organisatoren houden daar ook wel rekening mee als je bijvoorbeeld in De Afrekening staat. Dat zegt wel iets over een band en zo kan je mooiere shows krijgen of betere tijdslots op festivals.”

Mooneye, de EP
Hoewel de EP ruim een jaar geleden verscheen, is die voor het grote publiek nog nieuw. “Toen we die EP uitbrachten, was dat voor een klein publiek. Bepaalde journalisten hebben daar wel over geschreven, maar echt de massa heeft dat niet bereikt. We laten die EP dus nog wel even zijn werk doen en we hebben ook een paar live sessies opgenomen. Er gaat de komende tijd dus nog wel genoeg te beleven zijn rond Mooneye.”

De Nieuwe Lichting heeft natuurlijk voor een ruimer publiek gezorgd. “Mensen die die nummers al een jaar kennen, hoeven niet opnieuw te luisteren, maar er zijn genoeg mensen die het nog niet gehoord hebben. Het zou denk ik niet goed zijn om nu te veel druk te zetten achter nieuw materiaal. We zijn trots op onze EP en willen die ook in zijn waarde laten.”

Dit jaar wil de band wel stilaan gaan uitzoeken wat een album dan precies zou moeten worden en hoe dat moet gaan klinken. “Ik wil ons echt de tijd geven, al hadden we er net in de auto nog over. Het is fijn om geen vooropgestelde datum te hebben, maar we merken wel dat het steeds concreter wordt. Het idee is nu om deze winter op te nemen, maar dat zien we tegen die tijd wel weer. Onze focus ligt nu wel echt op spelen, de hele zomer lang.”

Aan optredens deze zomer geen gebrek en daar is de band maar wat blij om. “In januari stond alles in het teken van De Nieuwe Lichting, maar nu spelen we wekelijks minstens één, maar meestal twee of drie keer. Ik denk dat we er klaar voor zijn. Het is ook de bedoeling om nieuwe dingen te proberen, zo hebben we vorige week een nieuwe set in elkaar gezet en experimenteren we met andere instrumenten.”

De schijnbaar ontspannen het-komt-allemaal-wel-goed houding van de band lijkt te werken. “We zitten in een gunstige situatie, mensen komen kijken uit interesse en je moet altijd in je hoofd houden dat je niet meer dan je best kan doen. Elke show is weer een nieuwe kans en ik denk niet dat mensen al verwachten dat we de meest professionele band zijn – want dat zijn we ook gewoon nog niet.”

Toch is de band niet bang om risico’s te nemen. “We kunnen onze hele zomer vullen tussen Gent en Kortrijk, maar ik weet niet of we daarmee echt nog iets winnen. Het aantal shows neemt dan wel toe, maar ik denk dat we meer hebben aan een bredere basis uitbouwen. Als we gevraagd worden om te spelen in Antwerpen, Limburg of Nederland, dan gaat dat eigenlijk wel voor op onze eigen regio. Al spelen we de komende tijd zeker elke maand nog wel een keer in Gent en Kortrijk.”

Organisch groeien
“Een album moet bijdragen aan het feit dat we op langere termijn relevant kunnen blijven. Tegenwoordig ben je van de ene op de andere dag opeens een groot talent, maar je moet jezelf altijd bewijzen. Dan moet alles nog beginnen, want je moet kunnen blijven bestaan en tegen die tijd ben je al niet meer nieuw.” We filosoferen even verder over het concept ‘nieuw’. Wanneer is iets eigenlijk nieuw? En hoe lang blijft iets nieuw? “De radio beslist vaak wat nieuw is. Al moeten we toegeven dat het een werk van lange adem is dat je ook vaak moet relativeren. Als we vanavond een slechte show spelen, dan is dat geen ramp. Volgende week een nieuwe kans.”

De komende tijd staat vooral in het teken van speelervaring opdoen en een goeie live-reputatie uitbouwen. “We willen ook schrijven aan een album, maar er mogen geen excuses zijn wanneer dat uitkomt. Alles moet perfect zijn, want we willen trots kunnen zijn op ons eerste album. We zijn daarin wel wat ouderwetser dan veel bands die nu vooral singles uitbrengen. In aanloop naar het album gaan we dat ook doen, maar we willen wel echt een (fysiek) album.”

De keuze voor een tragere aanpak is een bewuste. “Onze muziek is ook zo. Ik denk dat we het geluk hebben een iets ouder en rustiger publiek aan te trekken dat iets meer geduld heeft. Het is ook fijn om respect te krijgen van iets oudere mensen, dat is een stabieler publiek want 16-jarigen die stoppen op een bepaald moment met fan zijn. Een wegwerpcultuur. Wij kunnen dat ook niet ‘oplossen’, maar we kunnen er wel alles aan doen om muziek te maken die langer houdbaar is en niet meegaat op een hype. Misschien is dat wel het moeilijkst van al: evolueren, spelen en relevant blijven.”

---

WEBSITE FESTIVAL | FACEBOOK-EVENT |TICKETS

Terwijl havenstad Antwerpen langzaam de kleuren van de herfst aanneemt, vinden wij er de nieuwe elektropopband Jaguar Jaguar. Niks van die grauwe herfst in een stad die gedomineerd wordt door petrochemische industrie, zwaar havenverkeer of windmolenparken. Met zijn verse single So Long neemt het vijftal de luisteraar mee naar Antwerps frisse veelzijdigheid en naar de zonnige-, herfstkleurige nazomer zoals we die dit jaar meemaken.

De muzikanten kenden elkaar al lang, maar pas in juni van dit jaar ontstond het idee om samen de band Jaguar Jaguar te vormen. Om het geluid van hun muziek te definiëren trok het vijftal naar Spanje. Voor de band was die onbekende omgeving ideaal om iets totaal nieuw te beginnen. Het product van die reis werd al snel een stuk of tien nummers, waarvan we de eerste vier aantreffen op debuut-EP Montjoi die op 2 november verscheen. Eerdere single Tricks en op de opener So Long ademen veel plezier en nodigen van harte uit tot dansen. Wat we ook horen is een opvallend gelaagde stem in de dromerige catchy zanglijnen. Voor die gelaagdheid heeft de band expres gekozen door alle vijf samen te zingen en dat als één stem te laten klinken. Daarmee kiest de band ervoor om Jaguar Jaguar niet het gezicht van een frontman te geven, vanuit het idee dat de nummers belangrijker zijn dan de persoonlijkheden van de bandleden.

Met de verse EP op zak speelt de band deze maand in het Leuvense Entrepot op 14 november, Charlatan in Gent op 15 november en in Café Café in Hasselt op 22 november. Daarnaast zal de band binnenkort een mini-documentaire uitbrengen over het schrijfproces voor de EP met filmmateriaal dat geschoten is tijdens de opnames ervan. Of So Long een danshit gaat worden moet natuurlijk nog blijken, maar afgaande op onze oren heeft het er in ieder geval alle ingrediënten voor. Als je dus nog even in de zonnige Indian Summer wilt verblijven en een dansje wilt wagen, dan check je vooral graag de video bij So Long hier.

---

 

Vestrock
2 – 3 – 4 juni

 

In de ruimtelijke en groene omgeving van Zeeuws-Vlaanderen, presenteert boutiquefestival Vestrock dit jaar opnieuw een programma dat zich in de breedte uitstrekt van theater, lezingen tot en met muziek en dat alles in de idyllische omgeving van de vestigingsstad Hulst. Eén ding is zeker: het wordt een intiem festivalweekend van 2 tot en met 4 juni.

Onder meer Bill Ryder-Jones, Eefje de Visser, Palace Winter, Whispering Sons, Otherkin, Warhaus en WHITE zijn van de partij in Hulst. Om eens wat meer de diepte van het festival te duiken, spreken we met een van de drijvende krachten achter Vestrock: medeprogrammeur Marcel Verhaar. Het is een druk moment voor hem, we treffen Verhaar dan ook midden in de laatste voorbereidingen voor het festival. “Het loopt allemaal volgens planning, maar het is toch altijd weer net iets meer werk dan je denkt”, lacht de programmeur. “Dat houd je gelukkig toch, want we proberen elkaar weer iets nieuws aan het programma toe te voegen. Vroeger deden we bijvoorbeeld altijd meerdere korte sessies in de basiliek, dit jaar hebben we besloten om daarnaast vier volledige optredens in de Basiliek te programmeren. Dat vergt wel een andere voorbereiding en het is natuurlijk best wel spannend hoe dat uit gaat pakken”, vertelt Verhaar.

 

“We hebben met Vestrock altijd wat grotere namen in de lead, maar we geven daardoor tegelijkertijd wat kleinere acts een heel groot publiek”

 

Meer dan een muzikale line-up
De programmering is uiteraard het uithangbord van een festival, maar dat is zeker niet het enige dat hoog op de Vestrock-prioriteitenlijst staat. “Vanaf het begin bezig richten we ons ook sterk op alle voorzieningen, of dat nu gaat om schoon sanitair of om eten en drinken. Dat laatste heeft bij ons altijd iets bourgondisch gehad en is een belangrijk aspect van het festival”, vertelt Verhaar. “Evenals de locatie, het ligt op een eilandje in de middeleeuwse Vestingstad Hulst, waardoor het een unieke locatie is. Daardoor is het festival ook niet zo grootschalig, want we hebben een maximale capaciteit van 10.000 mensen per dag.” Maar goed, die line-up is natuurlijk ook weer niet onbelangrijk, daar heeft Verhaar dan ook een duidelijk visie op. “We hebben met Vestrock altijd wat grotere namen in de lead, maar we geven daardoor tegelijkertijd wat kleinere acts een heel groot publiek en die balans is naar mijn mening heel prettig en ook elk jaar weer verrassend”, legt de programmeur uit.

 

 

Vestrock, dat in 2007 begon met 2.500 bezoekers, is ook een festival dat uit die breedte is ontstaan. “We zijn allemaal opgegroeid in Zeeuws-Vlaanderen en daar was niet zo veel te beleven op dat vlak. We wilden dus graag een festival van de grond krijgen met een divers aanbod, waar je in de breedte van muziek kunt genieten. Je weet pas of het ‘klopt’ als je de acts bij elkaar zet in de programmering en wanneer er een goede balans is”, legt Verhaar uit. “Het gaat van Joep Beving in de basiliek tot en met Bill Ryder-Jones (lees hier ons TDI-interview met hem, red.) en een selectie hiphopartiesten als Coely en SMIB. Als bezoeker zou ik in ieder geval overal graag bij willen zijn”, lacht Verhaar. “Dit jaar kijk ik verder heel erg uit naar een band als Close Talker uit Canada, die al snel werden vergeleken met Arcade Fire en Local Natives. Maar ook naar de krautrock van Palace Winter en de indiedisco van WHITE vind ik ontzettend goed.”

Nederlands/Belgische cross-over
Een andere mooie naam op de line-up is Eefje de Visser, die op Vestrock voorlopig haar enige show speelt. “Zij doet het erg goed in België en dat is ook van de redenen dat ik blij ben dat we haar op het festival hebben staan. We krijgen nu al veel e-mails van mensen uit Antwerpen en Gent, met de vraag hoe laat zij speelt en zo. Dat vind ik wel heel tof om te merken, dat haar muziek daar zo leeft.” Vestrock ligt natuurlijk ook tegen de grens van onze zuiderburen. “Een aardig gedeelte van ons publiek komt uit België, het festival is vanuit Antwerpen maar een halfuurtje rijden bijvoorbeeld. Daardoor krijg je een leuke mengeling en je ziet dat ook terug in de programmering, waarin we ook naar die crossover hebben gezocht.”

 

 

Niet alleen de afkomst van de bezoekers, ook het aanbod van het festival is allesbehalve eentonig. “Er is altijd ruimte voor verdieping geweest en andere programmaonderdelen dan muziek. Zo komt Maxi Jazz van Faithless een dj-set doen, maar is er ook een gesprek met hem tijdens de Vestrock University over zijn muzikale voorbeelden”, vertelt Verhaar. “Dat onderdeel doen we in samenwerking met de Universiteit van Gent en de Universiteit van Leuven. Van die academies komen er drie professoren vertellen over onderwerpen als virtual reality en ruimtegeluiden. Vanuit daar kun je dan weer door naar het cabaret van Patrick Laureij of naar een lezing van Dimitri Verhulst voordat je de muziekline-up in duikt.”

 

“We willen ook Zeeland wat meer naar voren brengen en laten zien hoe mooi deze provincie wel niet is”

 

Zeeland als trekpleister
Vanaf vrijdag 2 juni gaat trilt de omgeving van Hulst dus weer een weekend lang in zijn voegen. Verhaar hoopt samen met alle (nieuwe) bezoekers te gaan genieten van de artiesten, maar ook zeker van de omgeving. “We willen ook Zeeland wat meer naar voren brengen en laten zien hoe mooi deze provincie wel niet is. Ik merk vaak dat mensen denken dat Vestrock ver weg is, maar dat valt echt ontzettend mee. Je bent er zo en dan ben je ook echt even in een andere wereld.”

WEBSITE VESTROCK | FACEBOOK-EVENT

Aanstaande zaterdag speelt zich in Amsterdam een bijzondere samenwerking af tussen de Melkweg, Subbacultcha en De Brakke Grond. Op 15 april wordt de inmiddels beruchte L.A.N. Party weer gehouden, die deze keer in het teken staat van muzikaal talent uit het land van onze zuiderburen. Daarover las je laatst al veel meer in onze redactietips, vandaag duikt The Daily Indie nog eens wat dieper in het concept.

Wil je kaarten plus een totebag winnen voor deze show? Check dan nog even onze winactie voor de tickets!

Daarom vonden wij het hoog tijd om nog even met de muziekprogrammeur van De Brakke Grond te bellen: Birgit van Asch. Sinds begin dit jaar importeert zij in haar nieuwe functie de crème de la crème op muzikaal gebied van België naar Nederland. Het Vlaamse Cultuurhuis heeft zijn muzikale koers tegelijkertijd iets gewijzigd in 2017 en gaat nog meer samenwerkingen aan om al dat Vlaamse talent door heel Nederland een plek te geven. De Brakke Grond staat dan ook absoluut niet voor concurrentie, maar voor verbinding en het instituut vormt de schakel om de booming Vlaamse muziekscene te introduceren bij het Nederlandse publiek. Niet alleen in hun eigen podium in Amsterdam, maar simpelweg waar het goed past. Het belangrijkste uitgangspunt: waar schuurt het tussen Nederland en Vlaanderen en waar vonkt het?

En dan kom je voor de underground al snel uit bij Subbacultcha en de Melkweg natuurlijk?
“Absoluut. Het was voor ons een logische plek om aan de slag te gaan. Subbacultcha en de Melkweg organiseren de L.A.N. Party’s natuurlijk vaker en beide partijen hebben een heel goede basis in de Amsterdamse underground, waar dit programma goed op aansluit. Bovendien heeft Subbacultcha natuurlijk ook een Belgische tak, waardoor het makkelijker is om goede acts uit te wisselen.”

Hoe versterken deze partijen elkaar?
“Subbacultcha heeft een heel sterke doelgroep en weet die als geen ander te bereiken. Daar kunnen de andere partijen dan weer goed op inhaken. Wij als Brakke Grond omdat we veel kennis hebben van  Vlaanderen in zijn geheel, we hebben daar goede contacten en het is ook makkelijk dat ik zelf Vlaamse ben. En de Melkweg omdat het een van de tofste zalen van de stad is en als groot poppodium toch erg gedurfd en edgy programmeert. De acts die zaterdag spelen zijn vrij niche, maar ons gezamenlijk publiek kan dat zeker wel verteren.”

 

“Platforms als Subbacultcha en podia met een ijzersterke reputatie wat betreft gedurfd programmeren, zijn heel dankbare partners voor ons.”

 

Wie heeft er precies voor de programmering gezorgd? Want ik neem aan dat alle partijen wel hun voorkeuren hebben?
“We hebben het samen gedaan met de drie programmeurs van de instellingen. We hebben een longlist opgesteld van artiesten die ons geschikt leken en daar vervolgens een shortlist van gemaakt. Daardoor is de line-up een mooie combinatie geworden van acts die we alle drie heel tof vonden en die wat ons betreft meer aandacht verdienen.”

 

 

Over de wat grotere acts als Warhaus, Bazart en Tamino hoor je natuurlijk genoeg in Nederland, maar hoe is het gesteld met de Vlaamse underground?
“Daar gaat het heel goed mee, maar het kan natuurlijk altijd nog een zetje gebruiken. Het krijgt in Nederland wel steeds meer exposure en ik heb ook wel de indruk dat steeds meer Nederlandse platforms naar België kijken, om te checken wat zich daar allemaal aan het afspelen is. Er gebeurt heel veel, volgens een opvallend andere dynamiek dan in Nederland. Constante onderlinge uitwisseling van muziek en muzikanten, jong talent dat los van labels en wars van controle samen de krachten bundelt om hun lokale scenes op de kaart te zetten. Het doet voor de buitenwereld vaak erg incrowd en niche aan, maar het potentieel en de wil om de underground te ontstijgen is er echt. En met events als de L.A.N. Party willen we vooral dat laatste zetje over de grens geven. We zijn er ons bij De Brakke Grond goed van bewust dat we het niet alleen moeten willen doen. Platforms als Subbacultcha en podia met een ijzersterke reputatie wat betreft gedurfd programmeren , zijn heel dankbare partners voor ons.”

 

“Er gebeurt veel spannends, ook over genregrenzen heen, en dat is net wat we willen tonen.”

 

Het is een behoorlijk brede line-up geworden als je er inderdaad zo doorheen loopt. Van de science fiction-synths van Miaux tot de lo-fi van Ignatz en de snoeiharde noise van Cocaine Piss.
“De line-up is een mooie afspiegeling van wat er allemaal aan gebeurt in België. Dat hebben we ook zeer bewust gedaan, om niet één strakke richting op te gaan. Het verhaal vertelt makkelijker wanneer je ervoor kiest om een stroming of genre uit te lichten, maar dan zouden we, zeker in het kader van de L.A.N.-events, de Belgische muziek onrecht aandoen. Er gebeurt veel spannends, ook over genregrenzen heen, en dat is net wat we willen tonen. Eén plus één wordt zo drie als het ware.”

En waar sta jij nou allemaal vooraan aankomende zaterdag?
“Nou, bij alles natuurlijk, haha. Nee, ik kijk heel erg uit naar de show van Coely, zij is op dit moment echt keihard aan het doorbreken. Getuige haar debuutplaat die overal laaiend enthousiast ontvangen wordt, op papier en door het publiek. Ik heb haar show ook op Eurosonic gezien en afgelopen weekend nog op Ik Zie U Graag en die is echt ontzettend dynamisch en energiek. Ze krijgt echt iedereen in de zaal mee.

 

Hiele is iemand die zich heel bewust is van zijn positie in de elektronische scene en initiatief neemt. Ekster is zo’n label dat consequent goeie releases aflevert en in je eentje afsluiten na Autechre doe je ook niet zomaar.

 

En als laatste, niet te vergeten: Le Motel. Daar ben ik erg blij mee, want hij heeft als beatproducer ontzettend veel potentieel om door te breken in Nederland. Zijn tweede plaat met Roméo Elvis gaat als een speer in België, maar ook solo verdient hij het om meer uitgelicht te worden. Ik zag hem twee weken geleden nog in Brussel en daar speelde hij de zaal helemaal plat!”

 

WEBSITE MELKWEG
FACEBOOK-EVENT

Dat het muzikale gras bij onze zuiderburen groen is, is duidelijk. En dat Balthazar sinds debuutalbum ‘Applause’ geldt als een van de kroonjuwelen van de Belgische muziek, mag een understatement heten. Opvolger ‘Rats’ overtrof het debuut met vlag en wimpel en nu stond het vijftal voor de opdracht deze lijn door te zetten met ‘Thin Walls’. En dat terwijl de tourbus al meer als thuis voelt dan welke plek dan ook.

Tweeënhalf jaar eerder zat The Daily Indie al eens tegenover dezelfde heren (frontmannen Jinte Deprez en Maarten Devoldere) van dezelfde band (Balthazar) op dezelfde locatie (Backstage Hotel te Amsterdam) in eenzelfde situatie (praten over de nieuwe plaat). Maar in deze periode is er veel gebeurd met het vijftal. Drummer Christophe Claeys stapte uit de band. Zijn plek wordt nu ingevuld door Michiel Balcaen. Ook is de band sinds de release van ‘Rats’ in alle opzichten gegroeid, de grootte van de fanbase door heel Europa incluis. “Zien we er tweeënhalf jaar ouder uit?” vraagt de inmiddels bebaarde Deprez. “De eerste grijze haren ontstaan langzaamaan, enfin.” Maar een groot verschil is, op Deprez’ baard en Devolderes’ langere haren na, nog niet prominent aanwezig. Wie weet over tweeënhalf jaar wel.

Europa
Vorige keer spraken de heren de twijfel uit of ‘Rats’ wel een goed album zou zijn om heel Europa mee rond te reizen. Die twijfel bleek compleet ongegrond te zijn. Deprez: “Dat hadden we zelf niet aan zien komen. Nu achteraf is het misschien minder gek als ik toen dacht. We hebben de tours langer zien worden, hebben de zalen zien groeien en voller zien staan dan ooit.” Middenin alle tour-drukte was daar opeens Leipzig, een one-off single en naar verluid de eerste Balthazar die volledig on the road gecreëerd is. “Het had wel iets, om nog voordat er aan een nieuw album begonnen was een nummer uit te brengen. Het was ook fijn dat het een nieuwe song betrof en niet een oude die nog overgebleven is van de vorige sessies. We hebben altijd open gelaten of Leipzig op de nieuwe plaat zou komen of niet. Leipzig paste net niet bij het gevoel en de sfeer die op ‘Thin Walls’ aanwezig zijn. Het was niet logisch om die song op een nieuwe plaat te zetten”, zegt Devoldere.

 

Thin Walls
Een koerswijziging heeft Balthazar nog nooit ingezet en het al jaren toenemende vertrouwen in eigen kunnen, was ook nu de basis van de werkwijze. “We hebben ook niet het gevoel dat het nodig is”, vindt Deprez. “Het schrijf- en opnameproces was dusdanig anders bij ‘Thin Walls’, dat het ook niet nodig was om iets in de kern te veranderen.” Alle nummers zijn op tour geschreven, iets wat niet zo specifiek anders is ten opzichte van eerdere schrijfsessies: “Tijdens een lange tour kun je je verdoofd voelen, alsof je in een lange rush zit. De melancholie die in ‘Rats’ zit, heeft ‘Thin Walls’ hierdoor in mindere mate”, vertelt Devoldere. “‘Thin Walls’ is in mijn ogen emotioneel directer dan eerdere platen”, vertelt Devoldere. Deprez vult aan: “We hebben op zoveel plekken zoveel songs of delen van songs opgenomen dat er, anders dan bij Leipzig, niet één specifieke locatie aan de songs gehangen kan worden. Daar zijn het gewoon te veel nummers en te veel locaties voor. In dat opzicht hadden we het album ook best ‘Europa’ kunnen noemen.” De albumtitel ‘Thin Walls’ komt uit een songtekst van Last Call: “I will tell you all the truth that I heard through the grapevine and the thin walls.” Het gemis van privacy is het gevoel dat dit album tekent, vindt Devoldere. “Dat we het de titel ‘Thin Walls’ hebben gegeven, voelt logisch.”

Nieuwe drummer
Enkele dagen voordat Balthazar de laatste ‘Rats’-show op eigen bodem speelde, maakte toenmalige drummer Christophe Claeys bekend uit de band te stappen. Niet veel later vond de band een nieuwe slagwerker in Michiel Balcaen. De tot dan toe een onbekende in de Belgische scene zou vanaf dat moment achter de Balthazar-drums zitten. “Voor Michiel is alles nieuw, hij heeft voor Balthazar nooit getourd. Hij is bijvoorbeeld erg verbaasd als we na een optreden naar een hotel gaan. Dat werkt verfrissend. Het zorgt bij ons ook voor bewustwording dat het heel goed gaat en dat veel dingen die bij ons inmiddels nu als standaard worden ervaren, niet voor iedereen zo zijn”, legt Devoldere uit. “Ondertussen is hij wel een verwend nest geworden, haha! Hij zat muzikaal al heel erg dicht tegen het Balthazar-gevoel aan. Toen we hem hadden gevonden, hebben we hem op een trainingskamp gestuurd en heeft hij enkele shows gespeeld. Hij was er klaar voor.”

Het vele touren heeft ondanks de nadelen – dunne muren en weinig privacy – toch voor gewenning gezorgd in de dagelijkse levens van Balthazar. “Het is nu zo dat er op tour meer dagelijkse consistentie is dan thuis. Het voelt lang niet altijd zo, maar het zijn in wezen werkdagen. Als ik thuis ben, sta ik dan zo in de keuken met de gedachte: ‘oké, en nu?’ Het zijn dat soort momenten, waarop dat duidelijk naar boven komt.”

‘We like volume and reverb’ valt er te lezen bij hun beschrijving. Dat komt goed uit, want wij ook! Newmoon is een Belgische band met een strakke sound om u tegen te zeggen. Het nummer Aria is namelijk pas de eerste single van de band, en die klinkt al verdomd profi (en vooral heel erg lekker).

Nineties!
Ook in België zijn ze niet vies van wat stevige jaren negentig rock. De single is afkomstig van de debuut-EP ‘Invitation To Hold‘, die gelijk stevig wordt ingezet met dikke drums, volle gitaarpartijen en nineties zanglijnen, waarbij het geheel wat doet denken aan een band als Cloud Nothings. Helemaal niet verkeerd! Luister hieronder Aria en oordeel zelf.

 

 

 

De Lage Landen zijn al een tijdje verdomd lekker bezig op bandjesgebied, onze laatste vangst is het Belgische Tubelight. In 2012 stonden ze in de finale van Humo’s Rock Rally, een goede graadmeter voor de kwaliteit van Belgische bands, maar er is  in de tussentijd ook een nieuwe single uitgekomen. En nog een bijzonder lekkere ook.

 

Coming After You
De shoegazy en psychedelische invloeden vliegen je in zowel beeld als geluid om de oren, en vooral de pakkende melodieën maken de sound en het nummer helemaal af. De single Coming After You belooft een hoop goeds, wij wachten rustig af tot er meer uitkomt van deze plezante Zuiderburen.