Indiestadt Festival
Donderdag 19 september

De zes bandleden van het Canadese Stars lopen inmiddels bijna twee decennia mee en in die jaren is er genoeg gebeurd dat de moeite waard is om te benoemen. Verschijningen in grote Amerikaanse talkshows, solo-projecten, samenwerkingen met andere indie-grootheden. We nemen je mee en laten je zien waarom deze band zijn strepen en jouw aandacht tijdens Indiestadt verdiend heeft.

Wil je naar Indiestadt Festival? Koop dan een Indiestad-pas, dan wandel je zo naar binnen en kun je ook The Blinders, Cassia, Peaking Lights, Penelope Isles, Pile, Spiral Stairs, Algiers en The Stroppies zien.

Canada en indie
Je kunt het eigenlijk niet hebben over Stars, zonder het te hebben over Broken Social Scene, een gerenommeerde muzikale samenkomst van een aantal andere grote Canadese namen in de indie-scene. Het bestaat uit leden van onder andere Feist, Do Make Say Think, Metric, waar wij eerder deze feature over schreven en twee leden van Stars: Amy Millan en Torquil Campbell. Over BSS schreven we twee jaar terug al dat het album uit You Forgot it in People uit 2002 een indierock-monument is, een plaat onder wiens schaduw deze groep nooit écht ontsnapt is. Zoals eerder genoemd, is één van de zeventien leden van BSS Amy Millan. Zij bracht in 2009 haar eigen plaat uit: Masters Of The Burial, wat een vrij fijn indiecountry-werk is, dat toch enige populariteit geniet op de streamingdiensten.

Samen hangen, samen zingen
Stars’ reden van bestaan is volgens co-frontman Torquil Campbell vrij simpel: ze waren bang dat ze als vriendengroep niet meer samen zouden komen omdat een baan en een gezin te veel tijd in zouden nemen. Stars ontstond simpelweg als excuus van een vriendengroep om samen te komen en plezier te beleven aan het maken van muziek.

De kracht van het Stars-geluid, zit hem toch echt in de samenzang van Campbell en Millan. Het geeft een melancholische kracht aan de teksten vol zelfreflectie. Vergelijk het met Slowdive’s samenzang van Neil Halstead en Rachel Goswell, maar dan in een meer indierock-verpakking. Verwacht strijkers, dramatische percussie, dromerige passages en langgerekte akkoorden.

De zender KEXP volgt de band al vanaf het begin en in een sessie met de band uit 2015 is te horen hoe presentatrice Cheryl Waters de discografie van de band roemt: “Bands die je lang volgt, hebben altijd wel albums die je je niet helemaal meer herinnert, maar toen ik naar jullie lijst van albums keek merkte ik op dat elk album één van mijn favoriete albums van dat jaar is. De consistentie van jullie uitgaves is geweldig.”

Wat zijn dan de hoogtepunten, die wij aan zouden stippen? Laten we beginnen met de twee eerste platen van de band: Heart en Set Yourself on Fire. Beide werden genomineerd voor een Juno, een van de grote Canadese muziekprijzen. De laatstgenoemde plaat is volgens Pitchfork het album waarmee de band zichzelf op de kaart heeft gezet als een belangrijke indie-act. De single Ageless Beauty werd dan ook opgenomen in Pitchfork’s Top 50 van favoriete singles van het jaar 2005.

Mocht je iets zoeken dat meer dansbaar is, dan zou je de plaat No One Is Lost uit 2014 moeten checken. Het staat vol met disco-achtige tracks, inclusief elektronische drums en synths. Echter is dit wederom geen plaat met een vrolijke voedingsbodem. De manager van de band werd rond die tijd gediagnosticeerd met kanker, wat veel heftige emoties losmaakte bij de band. Volgens Campbell speelt de band al zijn carrière lang met vergelijkbare thema’s waarin één ding centraal staat: de vergankelijkheid van het leven.

Om je helemaal klaar te stomen voor Indiestadt 19 september, hebben we hier maar liefst drie live-opnames op een rij gezet: de opname van de single Fixed bij Jimmy Fallon, de live-sessie bij KEXP en de Tiny Desk Concert bij NPR.


Donderdag 19 september in Paradiso, met Algiers, The Blinders, Cassia, Peaking Lights, Penelope Isles, Pile, Spiral Stairs, Stars en The Stroppies.

WEBSITE INDIESTADT | FACEBOOK-EVENT | TICKETS