Someone: “Ik schrik er niet voor terug om taboes te doorbreken met mijn muziek”

In mei 2019 spraken we met Tessa Jackson over ORBIT, de bijzondere EP met artworks en een augmented reality-app als geluidsdrager. Nu, ruim een jaar later – en wat voor een – spreken we haar opnieuw: over ORBIT II, het eerste volledige album onder haar alter ego Someone, dat werd uitgebracht tijdens een heuse corona-albumreleaseshow voor dertig mensen in PopUp Podium De Hallen in Amsterdam.

Ik spreek Jackson via Skype en zodra haar camera aangaat, lacht ze me vriendelijk toe vanuit haar huis, dat ik meteen herken uit Quarantine Cribs. Het is de dag vóór de release van ORBIT II en de releaseshow in De Hallen, en aan alles merk ik dat de 27-jarige singer-songwriter in een uitgelaten stemming verkeert: “Ja, daar kijk ik ontzettend naar uit! Het is de eerste show sinds de coronacrisis en hoewel het daardoor maar voor dertig mensen is, mag dat de pret niet drukken!”

Quarantaineleven
Sinds Tessa Jackson werkt onder haar alter ego Someone, combineert ze haar muziek met visuele kunst. Zo zijn voor veel van haar concerten de artworks van ORBIT te bewonderen in een expositie. Met behulp van de ORBIT-app kunnen bezoekers die expositie bij wijze van voorprogramma ‘ondergaan’. “Maar morgen, tijdens de releaseshow van ORBIT II, zullen we deze visuele kunst achterwege laten”, legt Jackson uit. “Bij een groter publiek kan het visuele aspect van de show ervoor zorgen dat je de avond samen, als één geheel, beleeft. Omdat er nu maar een klein publiek aanwezig mag zijn, willen we deze mensen op een andere manier meenemen in de wereld van ORBIT II. Het wordt een heel intiem concert.”

Hoewel dit concert dus de eerste sinds lange tijd is, legt de Amsterdamse artiest uit dat ze de afgelopen maanden goed is doorgekomen: “Hoewel het inderdaad heel jammer is dat je zo lang niet kunt optreden, heb ik relatief weinig last gehad van de coronacrisis. Net als veel andere mensen word je opeens bij wijze van ‘verplicht’ om veel tijd in je huis door te brengen. Maar dat is voor mij geen probleem, ik ben normaal gesproken ook veel thuis. Ik ben namelijk echt een bevoorrecht mens, aangezien ik thuis gewoon mijn eigen studio heb. Ik schrijf mijn muziek dus thuis, maar ik kan er ook opnemen en experimenteren. Eigenlijk was ik dus al een beetje gewend aan het quarantaineleven”, grapt Jackson.

“Mijn nummers zijn bijna altijd autobiografisch, ook al probeer ik dat soms nog zo hard te vermijden”

Toch komt ook de optimistische Jackson niet geheel ongeschonden door deze crisistijd: “Het vervelendste is dat ik een hele gave deal had gemaakt voor Record Store Day in Amerika: Ik had vijfhonderd platen van ORBIT II laten overvliegen naar de Verenigde Staten en zou daar dan op Record Store Day een aantal optredens doen. Maar door corona gaat het hele feest niet door en moet ik tot overmaat van ramp de platen weer terug laten vliegen – wat niet bepaald zonder kosten is, om het maar even zacht uit te drukken – omdat deze anders vernietigd zouden worden. Dat is iets waar ik wel erg van baal, maar verder vind ik dat ik niet mag klagen.”

Slechte seks
Net als veel andere artiesten maakte ook Jackson van de nood een deugd door de extra vrijgekomen tijd te besteden aan het schrijven van nieuwe muziek: “Ik heb de afgelopen tijd veel nieuwe muziek geschreven. Vóór de crisis schreef ik vooral alleen, de laatste tijd schrijf ik steeds vaker met mijn vriend Darius, die producer is, en andere artiesten. Ik ben erachter gekomen dat samen schrijven niet betekent dat je je muzikale identiteit verliest, daar was ik eerder bang voor. Ik merk nu dat je door samen te schrijven elkaar heel goed kunt aanvullen”, waarna Jackson in de lach schiet. “Zo is Once More, With Feeling ook ontstaan. Ik was met mijn gitarist Kevin aan het schrijven en we hadden een groove die heel erg sexy aanvoelde, maar ook een beetje awkward. We merkten samen dat we er nét niet echt lekker inkwamen. Toen realiseerden we opeens: dit nummer gaat over slechte seks! Vanuit dit realisatiemomentje hebben we het nummer verder uitgewerkt en zijn we tot een bevredigend eindresultaat gekomen”, knipoogt Jackson. “Nee, ik schrik er absoluut niet voor terug om taboes te doorbreken met mijn muziek.”

Jackson neemt me op haar enthousiaste manier verder mee in haar schrijfproces en de geboorte van de nummers op ORBIT II: “Mijn nummers zijn bijna altijd autobiografisch, ook al probeer ik dat soms nog zo hard te mijden. Dan laat ik een tekst horen aan Darius en die vertelt me dan lachend dat ik twee dagen eerder nog een vergelijkbaar verhaal heb verteld.” Naast persoonlijke verhalen en ‘een flinke dosis fantasie’ verwerkt Jackson ook de actualiteit en maatschappelijke kwesties in haar teksten. Zo gaat Day’s Gonna Come over klimaatverandering: “Als je nadenkt over de klimaatproblematiek… dat is gewoon fucked up. De tekst van Day’s Gonna Come gaat over deze zorgen en hoe je daarmee omgaat. Hoewel de tekst dus over iets heel zorgelijks gaat, is de sfeer van de muziek eigenlijk veel lichter. Ik vind het mooi om die tegenstelling te creëren: de boosheid, of zelfs een beetje paniek over de situatie in de tekst, en de positieve focus op ‘toch gewoon doorgaan met het leven’ in de muziek.”

Geheimzinnig
De opgewekte Jackson ziet de nabijgelegen toekomst met enthousiasme tegemoet: “Zoals ik al zei heb ik de afgelopen tijd veel kunnen schrijven, dus er ligt alweer veel materiaal klaar voor nieuwe releases. Dat werk ligt nog aardig in lijn met ORBIT en ORBIT II, zowel qua muziek als op visueel vlak. Maar voordat we naar een écht nieuwe EP of album toewerken, ga ik eerst nog iets anders uitbrengen dat ook erg gaaf is: samen met Ben Longman, die ik nog ken uit mijn tijd in Londen, heb ik een aantal nummers van ORBIT II herschreven. Hoewel het dus bekende nummers zullen zijn, klinken deze akoestische versies weer totaal anders. Ben is echt een fantastische cellist, dus ik kan je verzekeren dat het echt prachtige heruitgaven zijn geworden!”

Tijdens het gehele interview valt het op hoe enthousiast Jackson is en met hoeveel liefde en openheid ze over haar werk spreekt. Alleen als ik vraag of de actualiteit van de corona-crisis nog zal doorklinken in haar nieuwe werk, lijkt ze voor het eerst even niet te weten wat te moeten zeggen: “Ja, daar ga ik nog iets bijzonders mee doen”, lacht ze, opeens op een bijna verlegen manier. “Ik kan je helaas nog niet vertellen wat het precies is.” Ook als ik vraag wanneer we dat dan kunnen verwachten, blijft ze vaag en geeft ze over de inhoud niets prijs: “Vooruit, over een jaar of driekwart zou het misschien naar buiten kunnen komen, maar nee, wát het is kan ik écht niet zeggen”, besluit ze geheimzinnig.

Wil je Someone live zien? Voorlopig staan de volgende concerten in Nederland op de rol: 4 juli in TivoliVredenburg en 28 oktober in Cinetol.

---