Social Distancing: op muzikale tour in huis, vier boekentips om bij weg te dromen
23 maart 2020
Netflixen, liveblogs checken, koffie drinken, eindeloos scrollen op social media, nog eens vozen tussen de klamme lappen, slapen en weer wakker worden. Mocht je daar nog een paar goede boeken aan toe willen voegen, maar even zonder inspiratie zitten: dan hebben wij nog een paar mooie titels voor je op een rijtje gezet.
Simon Reynolds – Rip It Up And Start Again: postpunk 1978 – 1984
Hoeveel quarantainedagen heb je nodig om een kenner van het postpunkgenre te worden? Waarschijnlijk net zoveel als je nodig hebt om Rip It Up And Start Again van de invloedrijke muziekjournalist Simon Reynolds uit te lezen. In dit 550 pagina’s tellende naslagwerk duikt Reynolds in de geschiedenis van een van de meest avontuurlijke genres uit de moderne muziekgeschiedenis, beginnend bij de oprichting van Johnny Lydons Public Image Ltd. in 1978 en eindigend bij diens (eerste) ondergang in 1984. Gaandeweg verkent Reynolds de verhalen van de muzikale modernisten die de onvoltooide punkrevolutie wisten voort te zetten, allen op hun eigen plek en zelfgekozen manier. Joy Division, The Fall, Pere Ubu, Gang of Four, Wire en Talking Heads passeren allemaal de revue. En als kers op de taart eindigt Reynolds zijn geschiedenis met een aantal hoofdstukken over aan postpunk verwante genres als new wave, synthpop, industrial en gothic.
Het wordt Reynolds nogal eens verweten dat hij soms wat kan doorslaan in zijn persoonlijke fanatisme, maar wat is er voor een muziekliefhebber nou aandoenlijker dan iemand die zijn onmetelijke liefde voor een bepaald album of genre zó weet te verwoorden, dat je eigen handen (lees: oren) ervan gaan jeuken? De passievolle manier waarop Reynolds bijvoorbeeld het debuut van Public Image Ltd. beschrijft, doet je het boek bijna dichtslaan om je weer volledig aan de muziek over te geven. Vergeet niet door te lezen!
Favoriete quote: ‘The true sign of that you’re living through a golden age is the feeling that it’s never going to end. There seems to be no earthly reason why is should stop. It’s an illusion, of course, like the first swoony rush of falling in love. But that’s how it felt to be young and British and besotted with pop music in the early eighties.’
Michael Azerrad – Our Band Could Be Your Life: Scenes From The American Indie Underground 1981 – 1991
Lees Our Band Could Be Your Life en je waant je alsnog in een krakkemikkige toerbus op de snelwegen van Amerika. Lees Our Band Could Be Your Life en je waant je in een tijd waarin merchandise altijd nog met cash werd betaald en waarin concerten nog niet via Facebook werden geannuleerd. Michael Azerrad behandelt in dit boek de carrières van bands als Black Flag, Dinosaur Jr., Mission of Burma, Minutemen, Husker Dü, Fugazi en Sonic Youth.
Het gaat om één band per hoofdstuk, maar er zijn wel degelijk parallellen te trekken: weinig geld, weinig eten en weinig slaap. Een gedeelde factor waarvan deze bands dan weer een overvloed aan hebben, is invloed. Vooral op muzikaal gebied, maar ook als het aankomt op het romantische idee van the band on the road. Want hoe geweldig Azerrad de verhalen van deze bands dan ook vertelt, vergeet niet om na het lezen je romantische bril weer af te zetten. Aan de andere kant: in tijden als deze mogen we nog wel dromen, toch?
Favoriete quote: ‘MacKaye never told anyone to get off the stage. Sometimes this encouraged a rapid and irreversible descent into chaos, but usually it just meant a steady stream of stage divers and kids who just wanted a few seconds of attention while they did some silly dance for their buddies. Anarchy, it seemed, could work.’
Cosey Fanni Tutti – Art Sex Music.
Deze maand heeft de wereld afscheid moeten nemen van Neil Andrew Megson, beter bekend als industrial-icoon Genesis P-Orridge, die bekendheid verwierf als leider van de Britse bands Throbbing Gristle en Psychic TV, en later de grenzen van gender verlegde in een chirurgisch project om de identiteiten van Genesis en haar vrouw samen te voegen.
Iets minder uitgesproken, maar zeker niet minder interessant is het verhaal van Throbbing Gristle-medelid Cosey Fanni Tutti, die na een van haar controversiële exposities door een hoogwaardige Britse politicus ooit is uitgemaakt voor ‘vernieler van de beschaving’. Als kunstenaar en muzikant heeft Tutti al haar hele leven lang de conventies van kunst en de maatschappij uitgedaagd. Zowel technisch, middels haar experimenten met elektronische muziek, als thematisch, door bijvoorbeeld haar ervaringen in de porno-industrie in haar werk te kanaliseren. In haar autobiografie vertelt Tutti de verhalen achter al deze werken en gebeurtenissen. En toegegeven: veel van haar creaties zijn zware kost, maar ook een ordinaire synthpophit als October Love Song is van Tutti’s hand.
Zelfs als je niet bekend bent met het oeuvre van Tutti – wat je wel zou moeten zijn, want ook haar recente werk is nog de moeite waard, is Art Sex Music fascinerend leesvoer over een buitengewoon bijzonder leven.
Favoriete quote: ‘…these magazines were a rich visual time capsule of the blatant 1970’s sexism that I’d lived through, coped with, and which now looked ridiculous, sometimes shocking, and crass. When you’re living in that world you cope, steer your way through, challenging and countering wherever you can.’
David Toop – Ocean of Sound
Nog een om bij weg te dromen: David Toops Ocean of Sound begint in 1889, wanneer de Franse componist Claude Debussy tijdens de grote Parijse wereldtentoonstelling kennismaakt met de etherische muziek van een Javaans gamelanorkest. Hier begint Toop zijn sonische reis door tijdsfragmenten, geluidsgolven en denkbeeldige werelden, op zoek naar de belangrijkste bijdragers op het gebied van ambient-muziek. Toop interviewt grootheden als Sun Ra, Brian Eno, Kraftwerk, Aphex Twin en Ryuichi Sakamoto en verkent nieuwe ritmes, tonale invloeden en de invloed van field recordings en digitalisering.
Verwacht echter geen droge historische opsommingen: Toop schakelt naadloos van de regenwouden in de Amazone naar een ambientfeestje op de zolder van de Melkweg. Er zijn weinig schrijvers die geluiden kunnen omschrijven zoals David Toop dat doet. Soms vraagt hij daarvoor je onverdeelde aandacht, maar met een goede ambientplaat op de achtergrond, verplaatst hij je moeiteloos naar de bodem van de oceaan.
Favoriete quote: ‘You have to accept what’s there. To hear nothing, you have to be dead.‘
