Soccer Mommy intrigeert met het therapeutische en openbarende album color theory
9 maart 2020
Soccer Mommy fascineerde twee jaar geleden met Clean, waarop ze op een gevatte manier de perikelen en angsten van haar tienerleven en relaties bezong over bitterzoete melodieën. Net als we dachten dat dat album niet makkelijk te overtreffen was, volgt nu color theory: een ijzersterk album wat zowel openbarend als zuiverend is.
Nostalgie is op dit album op alle vlakken terug te vinden. Het artwork doet ons terugverlangen naar de tijd van Tamagotchi’s en speelgoed met oplaadbare batterijen, de referentie ‘batteries not included’ is een mooi detail op de cover. En het geluid zelf klinkt soms net alsof je een net iets te vaak afgedraaide cassette aanzet: verbogen, krakend, nostalgisch. Dit komt ook deels doordat Allison het album op tape opnam en zelfs samples van floppy’s gebruikte. Dit verbogen geluid staat ver af van de glimmende productie van Clean. En als je dan de songteksten erbij pakt, dan realiseer je dat Allison door een zware periode is gegaan.
Kleurentheorie
Donkere materie, dus. Ze mag dan pas tweeëntwintig zijn, maar Allison heeft veel op haar bordje. Haar terminaal zieke moeder en haar innerlijke demonen zijn centrale onderwerpen op dit album. Thema’s die ze opdeelt in een letterlijke kleurentheorie: blauw representeert depressie, geel ziekte zoals haar moeders terminale ziekte en grijs duisternis, zoals de angst voor de dood. Op haar eigen wijze openbaart ze zich op een heel persoonlijk level. Het album is echter niet alleen een openbaring, het werkt ook als een therapeutisch proces.
Yellow is the color of her eyes (geel) maakt misschien nog wel het beste gebruik van Allisons kleurentheorie. Ze zingt over de gele gloed op haar moeders ogen en het verwerkingsproces die haar moeders ziekte met zich meebrengt. Deze jangly track met tuimelend gitaarspel, die maar liefst zeven minuten in beslag neemt, beklijft over de hele linie. Haar stem is engelachtig en de teksten die ze hiermee bezingt zijn magistraal: ‘See her face in the waves, her body is floating / And in her eyes, like clementines, I know that she’s fading / And the light of the sun is only a daydream.’ De uiteindelijke climax brengt ons nog net wat verder mee in de diepe, donkere golven van Allisons gedachten. Een adembenemende trip en het zekere prijsnummer van dit album.
Die verwijzing naar water keert ook weer terug op circle the drain (blauw), ongetwijfeld de single van het album. Op deze glinsterende poprock-track, wat zo op de radio had gepast in de vroege jaren van dit decennium, hoor je namelijk af en toe bubbelgeluiden. Deze weerspiegelen het geluid dat je hoort als je letterlijk iets door het afvoerputje gooit. Dit is symbolisch voor Allisons gevoel wanneer ze zich terugtrekt in de donkerte van haar kamer (‘Cause I cling to the dark of my room / And the days thin me out / Or just burn me straight through’), en haar hart door het afvoerputje heen voelt spoelen. Het klinkt als een contradictie, die donkere, melancholische gedachtegangen tegenover de warme, drijvende instrumentatie. Maar het tegendeel is waar, ze vullen elkaar perfect aan.
Night swimming (geel) mag er ook zijn. De combinatie van de prachtige tokkelende gitaren en sensitieve songteksten (‘Try to break your walls / But all I ever end up breaking is your bones / Bruises show’) zijn pure magie. En weer vallen de details op: de vage samples van rondlopende mensen in een drukke straat benadrukken eenzaamheid. Het symboliseert het gevoel dat er veel mensen om je heen zijn, maar dat jijzelf alsnog alleen bent. Dit soort symboliek tilt het album naar een hoger niveau: het maakt die details, bovenop de al magistrale instrumentatie en zangkunst, de kers op een al rijk gevulde taart. Al doemen de demonen op in de verte, met color theory brengt Allison genoeg balans met catchy instrumentalen om het geheel niet al te zwaar te doen aanvoelen.
Soccer Mommy live zien? Ze komt in juni naar Best Kept Secret.
