Rondstruinen zonder excuses: de Indische pauw achterna met de fijne fluisterpop van Isobell Campbell
6 januari 2020
“The national bird of India, don’t ask questions, he just is.” Geen vragen, het is nu eenmaal zo. Een gepaste stilte volgt. Op de valreep van het oude jaar staat Isobell Campbell nog even stil bij de nationale vogel van India: de (Indische) pauw. Een vogel die volgens Campbell niet alleen gewoon ‘is’, maar voor dat gegeven het ook niet nodig acht excuses te maken. De pauw steekt zijn veren.
Volgt: het afgemeten gefluister van de voormalig zangeres van Belle & Sebastian, handpercussie en een blik strijkers, de schaduw van Nick Drake en een hardnekkige herinnering aan Within You Without You. Ze betrekt de uitgesproken schoonheid van de Indische pauw op haar eigen onvermogen om op sombere dagen uit bed te komen: het is twee januari, voor de open brug staat een file en de lucht is een ziekig soort geel.
Isobell Campbell’ liedje The National Bird of India opent in al haar warme gezapigheid toch een flink luik waardoor de vintage hippie-regenboog van de plaathoes tevoorschijn komt, zo dwars over je eigen handen, gezicht en sluik haar schijnt. Je zit thuis, achter het stuur, op een bureaustoel, midden-in overleg, in de bus. Daar zit je dan: twee, drie, vier januari.
Volgens Campbell hoeven ook daarvoor geen excuses gemaakt te worden. Rondstruinen zonder excuses. Een bonte Jozefsmantel van zen en dagdromerij om je schouders, gelukkig nieuwjaar.
Op 9 februari speelt Isobel Campbell in het Zonnehuis in Amsterdam.
