REVIEW: East India Youth – Total Strife Forever

 

‘Total Strife Forever’ is het donkere sprookje van William Doyle AKA East India Youth. De jongen die schitterde op Eurosonic 2014 en de jongen die op zijn negentiende school verliet om zich vervolgens een lang jaar in isolatie aan de randen van Noord–West Londen te vestigen en te werken aan een bijzonder project. Dit is inmiddels ruim drie jaar geleden. Een album dat drijft tussen ritmes, sferen en emoties is het gevolg: ‘Total Strife Forever’.

 

Kunstalbum
Het eerste muzikale kunstalbum van 2014 is een feit. Muziek die schommelt tussen elektro en pop en die dichtbij komt bij perfectie. De eerste twee nummers, Glitter Recession en Total Strife Forever I vloeien zo perfect in elkaar over dat je niet door hebt dat het over twee nummers gaat. Een tien minuten durende en duister eentonige intro die je in de wereld leidt van East India Youth. Deze wereld kent mysterie, sinister, schoonheid, trance en vier versies van Total Strife Forever. Pas bij het derde nummer voegt de zoete stem van William Doyle zich bij de muziek. Deze keert vervolgens weer terug bij Heaven How Long. Die qua zang doet denken aan Lord of The Rings (luister maar, dan snap je mijn punt) en voor de een na laatste keer bij potentiële hit Looking For Someone.

 

 

East India Youth neemt je mee in een verhaal die je niet per se hoeft te begrijpen. Drie jaar van zijn leven wordt je op een presenteerblaadje aangeboden, die wij met beide handen aanpakken. Muziek die diende als zijn eigen persoonlijke therapie groeide uit tot een waar kunstwerk waar hij, godzijdank, de rest van de wereld van mee wil laten genieten.
Mabel Zwaan