Première! De ‘sunshine-pop’ van Moon Tapes klinkt op Surf Song zelfverzekerder dan ooit
31 januari 2017
Het mag bekend zijn dat we bij The Daily Indie al een tijdje fan zijn van Moon Tapes. Zo ging redacteur Jelmer voor ons magazine een dag op pad met de Amsterdammers en speelde de band afgelopen maart op onze allereerste TDI Festival in Kapitaal in Utrecht. Vandaag gaat de nieuwe track van de dit jaar te verschijnen EP in première. Waar? Hier!
Yes, we believe al een tijdje in Moon Tapes. En dat op basis van een EP’tje en een dubbele A-kant, beide alweer in 2015 verschenen. Dit voorjaar verschijnt er echter een opvolger. We kregen daarvan eerder al de ingetogen nieuwe single Back In Love te horen, die nog in première ging bij onze internationale (!) concurrentie vrienden van The Line Of Best Fit. Maar vandaag hoor en zie je de bands nieuwste track Surf Song gewoon als eerste op uw vertrouwde platform voor nieuwe muziek.
Tapte Moon Tapes bij de eerste EP nog wel heel riant uit het The Smiths-vaatje (probeer eens bij A Little Bit Of Paris niét aan Bigmouth Strikes Again te denken), bij elk wapenfeit ontwikkelen de Amsterdammers een eigener geluid.
Surf Song klinkt wederom ingetogen, maar ook urgent en zelfverzekerd. Gebleven is de loepzuivere zang van Joep Meyer, de elektronisch klinkende drums van Roemer Vermeulen en het dreampoppy gitaargeluid, dat bij vlagen doet denken aan adepten als DIIV en Wild Nothing.
En dat is wel een aardige referentie voor Moon Tapes anno 2017: zwevende orgeltjes, dromerige shoegazy gitaarlijnen en een vocalist die zichzelf de ruimte gunt, maar immer in het gareel dankzij een ritmesectie zo strak als de pakken van de helden van weleer uit dit genre.
De duistere videoclip die HACHE bij het nummer maakte, doet de sound geen eer aan. Want Surf Song zou, zoals het hoort met zo’n titel, niet misstaan op de soundtrack van een nostalgische, zomerse roadmovie. Vandaar dus, dat de band zijn muziek zelf tegenwoordig ook omschrijft als ‘sunshine pop’. En dat is inderdaad precies wat Surf Song is.
Geheel in line of best fit is daar ook het artwork van Meyer en Lin Bartraij. Internationale aspiraties dit, maar godzijdank wel zonder het broodnuchtere Hollandse ‘niet duiken’ te verliezen. Als Moon Tapes dit soort liedjes blijft uitbrengen, wordt het met de EP dit voorjaar allesbehalve duiken voor de Amsterdamse band. Let maar op.
