In première: Nederland – Duitsland kijken met Foxlane, een voorbeschouwing op zijn eigen carrière en een gloednieuwe ARC-livesessie

Ik heb afgesproken met Chris en Guus, respectievelijk de gitarist en frontman van Foxlane, om de kwalificatiewedstrijd Nederland-Duitsland te gaan kijken. Tijdens die wedstrijd bestook ik ze ondertussen met vragen, want de band heeft een livesessie opgenomen bij zijn twee nieuwe singles!

Een schappelijke studentenkamer in Nijmegen, de biertjes staan klaar, de rommel van het avondeten is nog niet opgeruimd en het grote licht is vervangen door allerlei kleurrijke discolampen. Ik neem plaats op de bedbank, omsingeld door gitaren en versterkers, de voorbeschouwing staat op stil terwijl Fontaines D.C. door de speakers blaast. De voorspellingen zijn binnen, Chris meent dat het 2-0 gaat worden voor Nederland, Guus zit tussen hoop en vrees in: 1-1.

Jongens, volgend jaar is het EK, we hopen natuurlijk allemaal dat Nederland weer mee kan doen, maar waar hopen jullie zelf te zijn in 2020?
Met een brede glimlach zegt Guus: “In Amsterdam, op de tribune”, eigenwijs als hij is, maar ik bedoelde natuurlijk waar Foxlane op dat moment is.
Chris reageert iets zakelijker: “Hopelijk hebben we tegen die tijd Popronde en Eurosonic achter de rug. Dat is misschien wel wat hoog gegrepen, maar zeker niet onmogelijk! We hebben de laatste jaren sowieso al veel dingen mogen doen waar we ooit alleen maar over durfden te dromen, we verrassen onszelf ook de hele tijd, dus waarom zou het niet lukken?”

Guus is duidelijk de optimist, waar Chris het enthousiasme nog een beetje probeert binnen te houden. “We hebben net twee kersverse singles uit en samen met Jelle Weber hebben we, wat mij betreft, heel erg sicke video’s opgenomen. We hebben ons ingeschreven voor Popronde, net als honderden andere acts, dus het is nu even afwachten of we straks mogen knallen!”
Guus voegt toe: “En anders gaan we gewoon door met optreden, nog meer mensen leren kennen en heel veel biertjes achterover tikken!”

Het is wel duidelijk wie van de twee een rijbewijs heeft. Daar valt de 0-1 voor ‘die Mannschaft’, na wat gescheld, gemopper en gezeik op de verdediging kunnen we door.

Er zijn natuurlijk ontelbaar veel rammelende indiebands en er komen er elk jaar weer veel bij. Hoe onderscheiden jullie je van de rest?
Het antwoord is bijna romantisch, de heren kijken elkaar aan en zeggen, net niet in koor: “Norman!” Dat is natuurlijk de bassist van Foxlane. Ze lachen en nadat ze elkaar meerdere keren onderbreken in het begin van een uitgebreider antwoord weet Guus de beurt te bemachtigen: “We hebben wel de energie van garage, maar ik heb het gevoel dat we wel een heleboel andere dingen doen die je niet te vaak ziet bij garagebands, majeur zeventjes bijvoorbeeld.”
Chris houdt zijn statement kort: “Vooral de uitbuiting van de ritmesectie, die er vandaag niet is, maakt ons aanzienlijk anders.” De heren babbelen en discussiëren nog even door over de vraag, maar worden onderbroken door de 0-2 van Duitsland. “Die Serge Gnabry heeft Arsenal echt voor vijf miljoen verkocht!”, bromt Chris, fervent Arsenal-fan.

Na de rust gaan de heren weer zitten voor de tweede helft. Voor Guus hoeft het niet meer, een gespeelde wedstrijd meent hij, maar Chris wilt ‘de boys’ nog lekker zien ballen. De eerste vraag in de tweede helft is mijn mond amper uit of wonderboy Matthijs de Ligt kopt de bal binnen. Het geloof is terug en de boys zijn bijzonder uitzinnig. “Frenkie de Jong en De Ligt samen bij Barcelona, dat zou wat zijn”, zegt een dolblije Chris.

“Laten we het even over de teksten gaan hebben.”, terwijl ik het zeg wendt Chris zijn blik al naar Guus, de frontman. Waar gaan de twee nieuwe singles over?
“Uhm, oke, komt ‘ie! Reinc. gaat over de angst voor de dood en dat terwijl ik nog heel jong ben”, zegt Guus met een vers biertje achter de kiezen. “Ik hoop eigenlijk wel dat er iets bestaat als reïncarnatie. Niet dat ik gelovig ben, maar dat lijkt me nou wel heel erg mooi. Er zit natuurlijk ook nog een cultuurhistorisch aspect aan, aangezien ik me…”, Guus wordt onderbroken door de 2-2 van Nederland. Depay scoort, “Klasbak dat ‘ie is”, schreeuwt Guus.

Als de blijdschap wat is gezakt gaat Guus verder: “Ik pak het wel gewoon op bij Halley’s Comet, de rest was toch alleen interessant vanuit mijn studie!”, hij neemt een slok bier en dan kan Guus er weer tegenaan. “Halley’s Comet is een verwijzing naar een komeet genaamd Halley die in 2061 weer langs onze aardkloot zal vliegen, maar eigenlijk gaat het erover ik bang ben voor een saai leven, routinematigheid, een eentonig bestaan en dat er in 2061 dan maar allemaal legendarische dingen mogen gebeuren!”

En de covers, die heb jij gemaakt, toch Chris? Vertel, wat zien we nou precies?
“Ja, dat klopt. De cover is eigenlijk een vrij simpel oventje wat in de studio stond waar we onze livesessie hebben opgenomen. We vonden het wel iets hebben, iets retro-moderns. Dat vind ik wel passen bij de muziek, het oude met het nieuwe. We hebben daarnaast een soort.. hoe zal ik het noemen, een eerie sfeer proberen te pakken.”

Eerie, als in.. spannend? Eng?
“Iets spannends, ja, iets griezeligs, het onbekende, op zoiets doelde ik wel ja!” 

Hebben jullie dat in de videoclip ook proberen aan te houden?
Guus knikt meteen, maar Chris gaat verder: “Zeker, dat ligt ook wel in het verlengde van de nummers, qua sound, maar ook als het gaat om de teksten. Allebei de nummers gaan over een vorm van angst.” Op het moment dat Guus wilt invallen scoort Duitsland de 2-3, vlak voor het einde van de wedstrijd. Verbitterd begint Guus maar weer aan wat hij wilde zeggen: “De angst van het onbekende, wilde ik daaraan toevoegen. De dood, of juist een vorm van leven die ik niet wil.”

“En als jullie zo doorgaan ook niet zullen krijgen!” De heren lachen: “Dat is waarom we het doen, hè”, voegt Guus er aan toe terwijl de jassen aan worden getrokken om wat frisse lucht te happen.