Movember is bijna voorbij: een overzicht van de beste haarbegroeiing in de bizz

November is bijna voorbij en alle mannen mogen hun snorren en baarden weer bijwerken, want zodra je 1 december op de scheurkalender naast je wc ziet hangen is ‘movember’ ook weer afgelopen! Een goede reden om te kijken naar een paar van de mooist behaarde mannen uit de muziekwereld en de muziek die zij mede mogelijk hebben gemaakt.

Kan jouw snor, baard, bakkebaard, sik of welke andere vorm van gezichtshaar dan ook hier aan tippen na een maandje niet scheren, of heb je nog een jaartje nodig om te sparen?

 

Warren Ellis (bekend van Nick Cave & the Bad Seeds, Grinderman, Dirty Three en solo werk)
Wat een man, wat een baard, als je niet beter zou weten zou je haast denken dat deze man rechtstreeks uit een fantasy-film is gewandeld. Maar deze tovenaar heeft geen toverstok maar een strijkstok en weet hij je te betoveren met magistrale composities of weg te blazen met een orkaan aan noise. Een waslijst aan films, zoals The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford en The Proposition heeft deze man, vaak in samenwerking met Nick Cave, van muziek voorzien. Ja, Warren Ellis is van veel markten thuis. Een klassiek geschoolde violist, die van instrumentale rockband Dirty Three naar prachtige composities voor films gaat en zo terugspringt om een zaal als de Ziggo Dome steil achterover te doen slaan door zijn gespannen paardenharen over zijn snaren heen te schuren.

 

Jinte Deprez (bekend van J. Bernardt en Balthazar)
Wat heeft Jinte niet? Lid van een van de meest succesvolle bands van de afgelopen jaren met Balthazar en een directe hit met zijn meer elektronische solo project onder de alias J. Bernardt. In Nederland speelt hij nog in tamelijk bescheiden zaaltjes, maar in België kreeg hij de tent op Rock Werchter zo vol dat letterlijk niemand er meer bij mocht. De dames liggen aan zijn voeten en met zo’n stijlvolle, volle maar verzorgde baard, heb ik ook menig man horen zeggen dat Jinte Deprez een genot is om naar te kijken. Zelfverzekerd zwaait hij over het podium in, zijn lange jas vaak al snel uit. Het lijkt te mooi om waar te zijn, maar ook de critici kunnen moeilijk een slecht woord kwijt over de elektronische nakomeling van Balthazar.

 

 

Mark Bowen (bekend van IDLES)
De knotsgekke Mark Bowen van de, door henzelf bestempelde, ‘angry band’, IDLES, heeft een snor om u tegen te zeggen. Andere leden kunnen er ook wat van op het gebied van harige gezichtsdecoratie, maar Mark krijgt voor mij toch echt de voorkeur. De band heeft dit jaar een woest, razend en knallend debuutalbum voor ons geserveerd. Ze gaan aan de haal met alles, de conservatieven, de leken met een gebrek aan cultuur en de verwachtingen van de maatschappij waar wij allen vandaag in leven. IDLES voldoet niet aan deze verwachtingen, in plaats daarvan breken ze elke tent, elk podium en elk festival vakkundig af met gitaarsmeer, een bpm dat hopelijk niet gelijk loopt met je hartslag en een stem die bij the Voice of Holland meteen naar huis gestuurd zou worden. Fantastisch.

 

Samuel Beam (bekend van Iron & Wine)
Oké, we hebben het gehad over viool-herrie, Belgische pop en Brits gitaargeweld, laten we even een stapje terug zetten en het rustig aan doen met een muziekje van Iron & Wine. Net als een goede wijn is zijn baard goed gerijpt en de muziek van Samuel Beam wordt ook zeker niet slechter met de jaren. In 2004 kende hij zijn hoogtepunt met Our Endless Numbered Days en door de jaren heen heeft hij ons al vaker goede albums geschonken. Zo ook dit jaar, waar hij ons trakteerde op Beast Epic. Of je het nou singer-songwriter of indiefolk noemt, Iron & Wine is muziek voor alle seizoenen. Die met elke omslag van het weer anders weet te klinken, in het gras in de zon weg zwijmelen met Naked As We Came of thuis naar de regen kijken zonder iets te zien terwijl Call It Dreaming opstaat. Samuel Beam en zijn weelderige baard blazen je omver zonder hard te veel lucht te gebruiken.

 

Holger Czukay (bekend van CAN, solo)
James Murphy (die van LCD Soundsystem) beweert bij de eerste show van CAN in Keulen te zijn geweest. Dat lijkt mok bijzonder sterk, maar de mensen die er wel bij waren hebben vast en zeker iets legendarisch gezien. Ja, naast de intrigerende muziek van Holger en consorten was er genoeg te beleven, maar kijk die heerlijke snor ook eens! Met CAN creëerde Holger en consorten muziek met een ongekende eigen sound, krautrock, avant-garde met jazz. Maar wellicht, iets waar veel mensen zich niet bewust van zijn, is Holger Czukay de Christoffel Columbus van het gebruikmaken van ‘samples’ in muziek. Czukay is september dit jaar overleden, moge hij, zijn snor en zijn muzikale genie rusten in vrede.