LIVE REVIEW: Amsterdam Woods Festival – vrijdag

Tekst: Gea Bruinsma, Jelmer Luimstra & Mabel Zwaan

De redactie van The Daily Indie is back in business! Na vier hete edities – jawel – van The London Calling Times stonden wij te trappelen voor ons nieuwste project: het spiksplinternieuwe Amsterdam Woods Festival. De vrijdagavond brachten wij door bij Lion’s Den, Kovacs en Weval.

Lion’s Den

Lion’s Den begon zijn avontuur als duo, maar voegde gedurende de rit twee extra leeuwtjes aan de club toe. Deze vier knappe, gestylde knapen met hun veelzijdige gear zijn de derde act die de Spruit-stage mogen aandoen. Dit podium staat aan de bosrand naast een kabbelend beekje geparkeerd, en deze groene locatie past perfect bij de folk-sound van Lion’s Den. De magische wenkbrauwen van Matthieu Huijser trekken charmant omhoog, terwijl compagnon Sjaak Thissen de stempauzes vult met al evenzo charmante grapjes.  Ondertussen zoemen de poëtische teksten (Rocket In My Sky, Passions In My Soul) het publiek om de oren. Zelfs de geluidsmankementjes doen niet af aan de sfeervolle sound. Ze klinken alsof een familie muggen uit de sloot  nog even zijn laatste zomervakantieweek doorbrengt in een microfoon. Door deze Louisiana-vibe krijg je spontaan zin in Jambalaya, maar bovenal nóg meer Lion’s Den. (MZ)

 

 

Kovacs

Hamburgers eten en jointjes roken, dat kan ze, die Sharon Kovacs. Als de documentaire Wolflady – die draaide voor Kovacs’ optreden – je iets leerde, is het wel dat Kovacs rock-‘n-roll leeft. Stiekem een half pilletje in de auto slikken met manager Oscar Hollemans (Krezip, Within Temptation)? Prima. Hoe ze elkaar hebben leren kennen, is een ‘bijzonder’ verhaal, vertelt Hollemans dan tijdens een Q&A-sessie. Via Facebook. Rock-‘n-roll gaat immers ook met zijn tijd mee. Het publiek zit op strobalen en mag vragen stellen aan de manager, die zelf nog kaler is dan Kovacs. Wat hun plannen zijn?, vraagt een vrouw. Het antwoord komt neer op ‘heel veel spelen’ – ach, geef ze eens ongelijk. Dan begint ze. De bontkraag gaat af, al vanaf het eerste nummer. Naar de documentaire kijken kan ze niet meer, vertelt ze. Zingen wel, trouwens. Foutloos maakt ze de ene na de andere uithaal. En dat dus gecombineerd met een leefstijl van hamburgers en jonko’s. Doe het maar eens na. (JL)

 

 

Weval

Als Weval aan het begin van de vrijdagavond het podium betreedt, staat er in tent Grote Eik nog maar een handjevol mensen. Het Amsterdamse elektronica-duo begonnen afzonderlijk van elkaar in de filmindustrie. Hier kruisten hun paden. Toch werd het de muziek. Waar films je soms in een andere mindset kunnen brengen, kunnen de nummers van Weval dat ook zeker. Ze veranderen de steeds voller wordende tent deze avond langzaamaan in een duistere nachtclub. Als ze halverwege een korte pauze laten vallen, protesteert het publiek dan ook meteen. Gelukkig is er nóg een helft, waarmee Weval het festival de eerste nacht in helpt. (GB)

The Daily Indie was ook bij:

 

 

On Eva

 

 

Sascha Elisah

Max Meser