Labelmaand: The Leaf Label, hooghangend fruit voor liefhebbers van avontuurlijke muziek

April is labelmaand bij The Daily Indie. Heel de maand laten we je kennismaken met de bedrijven die schuilgaan achter de muziek die je luistert. Waarom? Nou, omdat dat leuk is, en omdat in een label duiken een perfecte manier is om nieuwe muziek te ontdekken! Vandaag: het Britse The Leaf, dat van ‘het label van Caribou’ uitgroeide tot een gerespecteerde naam waarbij creativiteit en originaliteit de hoogste waarden zijn.

Wie of wat zit erachter?
The Leaf Label werd in 1994 opgericht door Tony Morley en Julian Carrera, twee heren uit Yorkshire die beiden al ervaring hadden binnen de muziekindustrie. Morley werkte als persvoorlichter bij het monumentale Londense indielabel 4AD, Carrera was werkzaam bij PR-maatschappij Stone Immaculate. Het label werd in de eerste instantie opgericht met als enige doel om muziek uit te brengen van Boymerang, het drum & bass-project van Graham Sutton, bekend als frontman van de postrockband Bark Psychosis. Toen dit een succesvol project bleek te zijn, besloten ze hiermee verder te gaan.

In 1996 scheiden de wegen van Morley en Carrera en besluit die eerste op te stappen bij zijn andere baan bij 4AD en zijn aandacht volledig op Leaf te richten. Ondanks het feit dat dit een zware periode was voor de muziekindustrie, vanwege de opmars van het internet, lukte het Morley om van Leaf een gevestigde naam te maken, dat bekend staat om haar brede en internationale focus, constante evolutie en persoonlijke aandacht voor de artiest.

What’s in a name?
De herkomst van de naam is niet helemaal duidelijk, maar als we een beetje creatieve vrijheid nemen, dan zou je kunnen zeggen dat de naam Leaf goed aansluit bij de filosofie van organische groei en evolutie die binnen het label heerst. Waarschijnlijk vond Morley het gewoon een mooie naam.

Welke leus staat er op de kantoormuur?
‘Moving the goalposts since 1995’. Hoewel Leaf haar start maakte als label dat vrijwel uitsluitend elektronische (dance-)muziek uitbracht, is de focus over de jaren heen verbreed met een scala aan artiesten die de grensvlakken bewandelen van techno, ambient, jazz, postpunk, minimalisme, folk en andere stijlen die lastig zijn om te voorzien van een label.

Inmiddels is Leaf uitgegroeid tot een gerespecteerd label waarbij creativiteit en originaliteit de hoogste waarden zijn. Geïnteresseerde artiesten kunnen dit al direct afleiden uit de tekst waarmee ze worden begroet op de contactpagina van de website: ‘If you sound exactly like one of the artists on the label, we are probably not interested – we already have that artist’. Dit zegt veel over de filosofie van het label: in herhaling vallen staat gelijk aan falen.

Was je net klaar met het producen van je EP met op Caribou geïnspireerde tracks? Ga dan maar weer terug naar de tekentafel.

Klinkt als:
Bij een label dat zo’n diversiteit aan verschillende genres huist, is het lastig om een rode draad te zien (of horen) tussen de afzonderlijke artiesten. Als we toch een verbindende factor zouden moeten noemen, dan is het de creatieve geest die artiesten op Leaf drijft om te experimenteren met nieuwe geluiden, meestal met een elektronische ondergrond. De muziek is vaak avontuurlijk, en actief luisteren wordt evenveel beloond bij de introspectieve acts als bij de uitbundige en explosieve tegenhangers. Het belangrijkste is dat iedereen het Leaf-DNA deelt, met die sterke drang naar creatieve expressie.

In het kort: hooghangend fruit met synthesizers.

Hoogtepuntjes

The Comet is Coming
Dit is een van de drie groepen onder leiding van Shabaka Hutchings, de officieuze koning van de Londense jazzscene. Naast deze band zwaait de Britse saxofonist ook de scepter over de groepen Sons of Kemet (bombastische jazz met Caribische invloeden) en Shabaka & The Ancestors (spirituele jazz met Zuid-Afrikaanse bezetting). Het debuutalbum van The Comet Is Coming genaamd Channel The Spirits kwam uit op Leaf en hiermee was een waar fenomeen geboren.

De band staat bekend om zijn psychedelische jams, geworteld in de stijl van Sun Ra en Pharoah Sanders, en de meedogenloze liveshows op Le Guess Who? en Footprints Festival. Naast het debuutalbum kwamen er twee EP’s uit op Leaf voordat de band verhuisde naar het legendarische Impulse! Records, bekend van grootheden zoals John Coltrane, Archie Shepp en Charles Mingus.

Snapped Ankles
Nog een hoogtepunt op het affiche van Leaf is de Londense band Snapped Ankles. Deze groep specialiseert zich in manische dancepunk die antwoord geeft op de vraag hoe DEVO had geklonken als de bandleden waren geboren in een Berlijnse bunker, levend op een strikt dieet van Can en NEU!-cassettes. De band scoorde al hits, zoals I Want my Minutes Back en Johnny Guitar Calling Gosta Berlin. De leden verschijnen vaak op het podium verkleed als bomen en struiken. Niet per se om aandacht te vragen voor het klimaat, maar omdat ze allen hun identiteit verborgen proberen te houden.

Daar zullen ze vast goede redenen voor hebben, naast het feit dat het natuurlijk een mysterieus tintje geeft aan de band. Toch neemt de band zichzelf niet al te serieus. De naamloze frontman lijkt het heerlijk te vinden om zijn absurdistische lyrics als mantra te herhalen, tot het punt dat je er alleen maar om kunt grijnzen. Een perfect voorbeeld is de onlangs verschenen track Rhythm Is Our Business. Het nieuwste album van de band Forest Of Your Problems verschijnt op 2 juli 2021 op Leaf.

Susumu Yokota
Tenslotte nog een beetje speciale aandacht voor een minder recente artiest, namelijk de Japanse producer Susumu Yokota. Naast de vroege releases van Manitoba/Caribou is het werk van Yokota een van de redenen dat Leaf als label op de kaart werd gezet. Yokota hield er een unieke stijl van ambient en techno op na, door dromerige soundscapes te mengen met minimalistische beats en samples van natuurgeluiden en artiesten waar hij veel bewondering voor had (Steve Reich en Harold Budd). Yokota overleed in 2015 op 54-jarige leeftijd na een lang ziektebed. Hij bracht tussen 1999 en 2002 meerdere albums en EP’s uit op Leaf die inmiddels als klassiekers worden beschouwd, waaronder Sakura, Grinning Cat en The Boy and the Tree.

Bonustrack: het selectieproces
Over het selectieproces van demo’s is Leaf wederom nuchter en direct: ‘Just because you are the greatest new artist on the planet, doesn’t mean you are necessarily appropriate for The Leaf Label’. Het wordt niet compleet ontmoedigd om ongevraagd demo’s op te sturen, maar er wordt wel een oproep aan artiesten gedaan om goed na te denken of er wel een match is.

Mocht je toch die stap willen zetten, stuur dan een CD op met één of meer voorgeselecteerde tracks, het liefst in recyclebare verpakking. Het team van Leaf luistert uiteindelijk naar alle demo’s, bij voorkeur in de auto. Als je muziek niet binnen dertig seconden wordt afgezet, beland je met een beetje mazzel op de maybe-stapel. Heb je minder geluk, dan hoor je nooit meer iets van ze en wordt je CD hergebruikt als versiering voor kinderkamers en vogelverschrikkers. Toch ook een troostende gedachte.

Check The Leaf Label op Bandcamp.

---