Interview

INTERVIEW: Warpaint


5 februari 2014

Warpaint. Wie kent deze zweverige, vier vrouw sterke, immer melancholische indie rockband  uit Los Angeles inmiddels niet? Op een koude november-namiddag (de dag na de intocht van Sinterklaas) verwelkomde ik Emily Kokal en Jenny Lee Lindberg in Amsterdam met een chocoladeletter W (letterlijk). Dit is wat ze te zeggen hadden over hun nieuwe album, muzikale inspiratie en de toekomst.

Hoi Emily en Jenny Lee, kunnen jullie me nog even mee terug nemen naar het begin? Hoe is het ook alweer allemaal begonnen met jullie?
JL: “Emily en ik zijn elkaar in 2000 tegengekomen en werden vriendinnen. Zij was opgegroeid met Theresa, en Theresa was toevallig weer bij mijn zus in huis gaan wonen. Zo hebben we elkaar eigenlijk leren kennen, in 2004 zijn we voor het eerst samen gaan spelen en oefenen.“

En nu gaan jullie in januari jullie tweede album uitbrengen, getiteld ‘Warpaint’. Waarom deze titel?
“Dat komt eigenlijk voort uit het gevoel dat we hebben, dat we eigenlijk nu pas echt een vaste band zijn. Bij het vorige album hadden we onze drummer Stella nog niet bij ons, en speelden we vaak met wisselende mensen. Dit album is helemaal geschreven door de groep zoals die nu is, en daarom hebben we het vernoemd naar de band. Het was ook een makkelijke manier om moeilijke discussies over de titel te vermijden.”

Zit er verder nog een idee/concept /boodschap achter het album?
“We houden niet zo van dingen helemaal uitdenken rond een concept of thema. We geloven meer in een momentopname neerzetten van ons zoals we nu zijn, dat is alles wat we kunnen doen. De teksten gaan vaak abstract of juist heel specifiek over dingen die we nu meemaken en voelen.”

Ook de nummers op dit album hebben weer die mysterieuze en melancholieke sfeer… Waar komt dat toch vandaan?
“Hmm… Dat valt wel mee toch? Vaak is de muziek niet verdrietig, maar de tekst bijvoorbeeld wel. Die tegenstelling vinden we interessant. Verdriet is vaak toch een inspiratie om te gaan schrijven, om erop te reflecteren en zo. Dus ik denk dat het daarom misschien vaak als ondertoon in onze muziek aanwezig is. Maar we doen wel ons best om het niet al te depressief te maken!”

Het album is geproduceerd door Flood (Mark Ellis). Hoe zijn jullie bij hem uitgekomen?
“Hij heeft ook de afgelopen albums van PJ Harvey geproduceerd, en die vonden we erg cool. Het was een goede keuze om met hem samen te werken, zonder hem hadden we onze sound nooit zo kunnen ontwikkelen. Hij is heel zorgzaam, een beetje een papa-figuur, waarbij we ons erg op ons gemak voelden. Dat heeft zeker het beste in ons naar boven gehaald.”

Er zat best een grote pauze tussen jullie vorige album en het aankomende…
JL: “Klopt, we zijn na de release van het vorige album eigenlijk meteen gaan toeren en hebben dat ongeveer anderhalf jaar gedaan. We hadden dus helaas niet echt tijd om eerder aan een nieuw album te beginnen. Het opnemen en mixen ging uiteindelijk wel best snel: zes weken in de studio en drie weken mixen.”

Hebben jullie nu last van het second album syndrome?
Emily: “Haha, nee dat valt wel mee. Ergens voelt dit toch eigenlijk pas als het eerste album dat we maken, omdat dit het eerste album is wat we vanaf het begin met een vaste groep hebben geschreven.”

Wat zijn jullie muzikale invloeden eigenlijk?
Emily: “Hmm, dat is heel eclectisch. Jenny was vroeger erg into post-punk, ik zelf hou erg van verdrietige country-liedjes. Nu zeggen mensen weer dat mijn gitaar-sound post-punk achtig is, maar dat is helemaal niet bewust. Je kan eigenlijk beter spreken van inspiratiebronnen dan van invloeden, omdat we niet bewust een bepaalde sound proberen na te maken.”

JL: “We houden ook vooral erg van disco.”

Zijn er ook nieuwe opkomende bands die jullie cool vinden?
Emily: “We houden van James Blake… En Savages! En King Krule! We zijn eigenlijk niet erg actief op zoek naar nieuwe muziek, maar er komt genoeg tot ons via vrienden. Er is niet een bepaalde band waar we nu helemaal weg van zijn, maar we zien wel dat er veel goede bands bezig zijn!”

Hoe zien jullie de toekomst? Denken jullie al na over een volgend album?
Emily: “We willen deze keer wel graag sneller met een nieuw album komen! Maar het is lastig als je voor je inkomen afhankelijk bent van veel toeren… James Blake doet het bijvoorbeeld goed, die hoeft niet veel te toeren.”

JL: “Het zou inderdaad fijn zijn als we iets minder konden toeren, en dan al meer tijd zouden hebben om te schrijven, zodat we bijvoorbeeld al wat demo’s af zouden kunnen hebben na de tour. But we’ll see!”