INTERVIEW: The Lucid Dream

De Engelse band The Lucid Dream komt uit het plaatsje Carlisle, dat nog net voor de Schotse grens neer is gezet. In 2013 kwam het fabuleuze debuut ‘Songs Of Lies And Deceit’ uit, dat zich laat kenmerken als een zeer veelzijdig en bijster interessant album. The Daily Indie spreekt zanger/gitarist Mark Emmerson.

Waar zijn jullie allemaal mee bezig geweest de laatste tijd?
“We hebben eind vorig jaar een te gekke Europese tour gedaan door Engeland, Frankrijk, Spanje, Zwiterserland en Griekenland. Elke tour worden de bezoekersaantallen groter en groter, dus dat is erg cool. Daarnaast hebben we onze nieuwe seven-inch gemastered in Abbey Road, wat een behoorlijk ervaring was. Grappig genoeg was die dag alleen Tinie Tempah er.”

Heb je een omschrijving van The Lucid Dream in één zin?
“Iemand zei ooit: ‘Een door cocaïne veroorzaakte hartaanval’.”

Wat voor soort ideeën hadden jullie in het begin?
“Om door Europa te toeren, onze muziek op vinyl uitbrengen en met favoriete bands van ons samen te spelen. Dat hebben we allemaal gedaan, nu willen we nog graag een live-sessie doen op BBC Radio 6 en toeren door Amerika.”

 

 

 

Hoe is het in Carlisle? Klinkt niet als een plek met een levendige scene of vergis ik me compleet?
“Het is een kleine, noordelijke stad, dus er zijn niet veel mogelijkheden voor bands. En er is hier maar één ‘echt’ podium eigenlijk. Er gebeurt hier dus niet zo heel veel, zeker niet op het gebied van de muzikale stijl die wij maken. Daarom zijn we ook wel trots dat onze muziek goed buiten de stad terecht is gekomen, en al helemaal dat we op deze manier door Europa kunnen toeren en opgemerkt worden door de radio. Als we misschien in een andere stad hadden gewoond, dan hadden we al sneller onze baan op kunnen zeggen. Maar Carlisle houdt ons wel gemotiveerd en gedreven, en dat is voor ons zeer belangrijk.”

Heeft de stad invloed op jullie muziek?
“Zeker, in steden als Leeds en Londen zijn er heel veel ‘scenes’, ik ben blij dat wij daar niet bij horen, er is niets erger dan van die kleffe en hielenlikkende scene. Alles wat wij doen komt neer op onszelf en dat drijft ons omdat we niet om gunsten van anderen kunnen vragen of daar afhankelijk van zijn. De pers komt hier niet naartoe om nieuwe artiesten te checken, wat eigenlijk ook wel weer iets heel goeds is misschien.”

Van wat hou je het meest in de muziek die je maakt?
“Dat het honderd procent puur is. We springen niet op een populaire golf, we doen wat we willen. En als mensen dat oppikken is dat een fijne bonus.”

De debuutplaat is eindelijk uit, waarom duurde dat eigenlijk zo lang?
“We hebben het zelf gefinancierd en zijn de studio ingedoken totdat we zeker wisten dat alle nummers perfect waren. Daar zijn we dan ook bijzonder lang mee bezig geweest, ha ha. Daardoor hadden we al een fijne fanbase opgebouwd, wat scheelt als je iets uitbrengt. En hij was binnen drie dagen uitverkocht, dat was echt wel heel cool.”

Het is een bijzonder diverse plaat geworden, wat had je van tevoren in gedachten?
“Ik ben beïnvloed door heel veel soorten bands. En het duurde ook zolang voordat ‘ie af was, omdat ik een heel diverse plaat wilde maken. Ik vind het niks als bands nummer na nummer met dezelfde stijl op de proppen komen.”

Wat vind je het tofst aan de plaat?
“Het feit dat we er allemaal heel trots op zijn. Op elke minuut van die hele plaat.”