Feature

Interview Voor De Zonnevloed: “We zetten de lijn door van het knusse van een huiskamer naar het gemoedelijke van een buurttuin”


10 juli 2018

Nog maar een aantal dagen totdat de achtertuin van de Tolhuistuin in Amsterdam Noord opnieuw een tijdelijk thuis wordt voor de bezoekers van het festival Voor De Zonnevloed. De dag vult zich met namen als The Mysterons, Jay-way, AWKWARD i, Eerie Wanda en Niko, die op verschillende kleinschalige podia in de tuin te vinden zijn. We spreken met programmeurs en co-organisatoren Max en Matthieu over het ontstaan van het festival, waarom het stom is om te zeggen wat je festival uniek maakt en wat het uniek maakt.

Misschien doet de naam nog geen belletje rinkelen, maar dat is oké als je weet dat dit pas de tweede editie is dat het festival onder deze naam plaatsvindt. Het festival is ontstaan uit de organisatie van Kamermuziek, een groep van zeven mensen die intieme muziek programmeren in huiskamers en bestaat nu vier jaar. De eerste twee jaar als Kamermuziek: De Tuin In, en nu dus als Voor De Zonnevloed. Maar het moet duidelijk zijn dat dit geen festival is waar de hele dag singer-songwriters staan te spelen, laten Max en Matthieu weten.

Een van de grote redenen waarom het festival ontstond, was juist om iets anders te kunnen laten horen, vertelt Matthieu. Waar ze normaal gesproken intieme muziek naar huiskamers brengen, lag hier de kans om het eens groter en diverser aan te pakken. “Ik denk echt dat een festival waarbij de programmering zo op elkaar lijkt gewoon heel erg saai wordt. We wilden heel graag een festival om ook andere muziek te kunnen programmeren. In huiskamers ben je toch een beetje beperkt. We doen daar normaal gesproken alles akoestisch.”

Foto: Esther van der Heijden

 

“De warme gloed in je gezicht”
Toch laten ze in de sfeer van het festival het Kamermuziekgevoel niet helemaal varen. Het is een warm gevoel dat in de beschrijving van dit jaar mooi naar voren komt: “De warme gloed in je gezicht. Die kus van je nieuwe lenteliefde. De dronken nacht, zonder jas naar huis.” Dat warme gevoel is volgens Max niet per se iets dat doelt op de lijn in de muziek. “Die framing die we zelf maken heeft meer te maken met de tuin dan met de programmering zelf. In die zin zetten we de lijn door van het knusse van een huiskamer naar het gemoedelijke van een buurttuin. Dat betekent niet dat je Mozes and the Firstborn daar niet neer kan zetten, eigenlijk juist wel.”

En dat deden ze vorig jaar. Die garagerock werd daarna direct weer opgevolgd door de afro-beat van The Mauskovic Dance Band, terwijl er diezelfde avond Torii in een tuinhuisje zijn psychedelische nummers speelde. De tuin vormt een soort basis waarin alle verschillende artiesten hun plek vinden. Door de hele tuin zijn spoken-word, korte experimentele films en kunstexposities te vinden en de muziek is verspreid over drie podia. Matthieu: “Je hebt de luifel, het ‘hoofdpodium’, waar dit jaar Rhou, Eerie Wanda, Jay-Way en The Mysterons spelen. Dan heb je het tuinpodium, dat is het kleinste podium. Daar staan AWKWARD i, The Grey Pants en Pyke. En dan het tuinhuisje, met zowel bands en DJ’s.” In dat tuinhuisje staan dit jaar de elektronische bedroom-pop ohslo, Niko en de Amsterdamse Spill Gold, die Max even pakkend omschrijft als een ‘tegen-de-schenen-trappende versie van Warpaint’.

Foto: Nosh Ipenburg

 

Vrouwelijke headliners
Opvallend is dat veel van de namen uit vrouwen bestaan. Max: “We hebben dat niet heel bewust gedaan, maar het zat wel meer in ons achterhoofd. Als je er dan zo op terugkijkt, is dat cool. En dan niet dat de vrouwelijke artiesten de singer-songwriters zijn op het begin van de avond, maar headliners als The Mysterons, Eerie Wanda en Spill Gold.” Daarbij staat het festival opnieuw vol met namen van Nederlandse bodem, met bekende en minder bekende namen. “We zullen nooit écht headliner-headliners hebben, maar het idee is dat je een gebalanceerde programmering maakt tussen namen die enigszins gevestigd zijn en artiesten die misschien niet zo vaak spelen, die mensen dan juist graag eens willen zien”, vertelt Max. “En natuurlijk, maar dan geef je de bezoeker wel veel vertrouwen, dat mensen afkomen op de algemene smaak. Dat mensen zich willen laten verrassen met namen die helemaal niet zo bekend zijn.”

Het is duidelijk dat het qua muziekprogrammering bij Voor De Zonnevloed veel kanten opgaat. De vraag is dan hoe er dan toch een bepaalde lijn te vinden is in het festival.  Hoe beschrijf je een stemming in al die verschillende acts? Max: “Het is een festival met toch een bepaalde smaak. Het is niet alsof we ons vastpinnen op een genre, maar we boeken namen die op het punt van doorbreken staan vanuit een veranderende smaak. Zolang het in de tuin past.” Daarom is het eigenlijk stom om te vragen ‘wat Voor De Zonnevloed anders maakt dan andere festivals’, het is een bepaalde sfeer. Volgens Matthieu zit het in hoe al die soorten muziek een plek vinden in de tuin: “Het is heel relaxed en chill. Ik heb vaak wanneer ik naar een festival ga, dat ik op een bepaalde manier toch opgefokt ben. Ik denk dat die combinatie van rust in die tuin met fijne mensen en een hele vette programmering een goede is.”

Voor De Zonnevloed vindt plaats op zaterdag 14 juli in de tuin van de Tolhuistuin in Amsterdam Noord.

Foto: Nosh Ipenburg


 

Check hier nog eens de officiële aftermovie van vorig jaar: