INTERVIEW: The Oscillation
5 februari 2014
Om 2014 goed te beginnen, organiseert het Beursgebouw in Brussel een gratis avond met onder andere een optreden van The Oscillation. Beneden in het Beursgebouw is een hip café en de concertzaal bevindt zich tig trappen naar boven. Jammer dat alleen de artiesten gebruik mogen maken van de lift.
The Oscillation bracht in 2013 het album ‘From Tomorrow’ uit. Hoewel ook dit derde album duidelijk terugkeert naar de krautrock en psychedelica, verschilt het toch van de twee voorgangers ‘Veils’ en ‘Out Of Phase’.
In het café schuift een wat schuchtere Demian Castellanos (41) aan. Demian richtte The Oscillation op in 2006 en begon als éénmansproject. “Ik maakte het eerste album in mijn eentje, maar de platenmaatschappij vond dat ik een band bij elkaar moest zoeken om het album te promoten.” Dus Demian zocht een band bij elkaar en begon liveoptredens te doen. “Ik was bang om live te spelen, maar begon er na een tijdje wel van te genieten. Je bent bang om fouten te maken, of bang dat je niet goed bent. Gelukkig overkom je deze onzekerheden, maar nooit helemaal. Ik ben nog altijd nerveus voor een optreden.” Hoewel Demian de drijvende kracht is achter de band, krijgt hij van zijn medebandleden meer input en groeit de band als groep, in plaats van individueel.
“Ik zou kunnen zeggen dat onze muziek klinkt als een mix tussen de vroege Pink Floyd en Spacemen 3, maar dat is eigenlijk niet zo. Het is moeilijk om uit te leggen. Ieder nummer is als een denkbeeldige plek waar je heen kunt gaan. Niet filmisch, het is geen film, maar een soort atmosfeer waar je jezelf in kunt verplaatsen en die je op je eigen manier kunt interpreteren.” Zoals Pitchfork schreef over The Oscillation: “… the band is so committed to the chugging rhythm and vapor-trail guitar detonations that who they sound like is much less important than how hypnotic they sound.” Het gaat ze er niet om als wie ze klinken, maar veel meer om de meeslepende hypnotische en psychedelische sound.
Het schrijven van muziek is een emotioneel proces voor Demian. Tijdens het schrijven van het laatste album ‘From Tomorrow’ was hij paranoïde en ongelukkig. “Maar niet de hele tijd. Ik was vrij paranoïde over mijn vriendschappen. De periode dat ik het album schreef was tijdens de Olympische Spelen in Londen, waar ik me erg druk over maakte. Bijna iedereen was zo enthousiast over de Spelen, terwijl het mij boos maakte. Ik denk dat dat in ieder land gebeurt waar de Olympische Spelen worden gehouden. Waarom wordt er zoveel geld uitgegeven aan de Spelen? Er wordt zo’n enorme hype gecreëerd, de grootste rocksterren treden op en ik dacht alleen maar: ‘dit is bullshit!’. Ik voelde me er vervreemd en depressiever door.” Op de vraag of hij zich over de Olympische Spelen in Rusland ook opwindt, antwoordt hij dat hij daar nog niet over heeft nagedacht. “Ik maak me vooral druk over wat er om mij heen gebeurt, hier en nu. Ik hou niet van de media. In Londen gebeurde het een kilometer van mijn huis, dan is het echter. De media beheerst te veel. Je hoeft niet te weten dat er een moordenaar iemand in een andere stad ver weg iemand vermoord, want het gebeurt toch wel. Ik vind het belangrijker om me bezig te houden met de mensen en gebeurtenissen om mij heen.”
Om terug te komen op de muziek: het album ‘From Tomorrow’ is duidelijk korter dan voorgaande albums. Het kenmerk van hypnotiserende psychedelica is ook dat het langgerekte nummers zijn. ‘From Tomorrow’ heeft dat niet. Een bewuste keuze, volgens Demian. “Ik wilde songs scrhrijven. Ik had al twee dubbel LP’s uitgebracht van rond de zestig minuten, het is voor mij ook makkelijker om lange nummers te maken. Maar mijn favoriete albums, zoals ‘The Gospel According To The Meninblack’ van The Stranglers of ‘Pornography’ van The Cure zijn maar rond de veertig minuten, terwijl het lijkt alsof ze wel twee uur duren. Een album dat maar veertig minuten duurt, wil je ook vaak gelijk nòg een keer opzetten als het klaar is, het voelt tijdloos. Die kracht wilde ik ook uit dit album halen.”
Tijdens de optredens van The Oscillation maakt de band gebruik van vloeistofdia’s. Er reist altijd iemand mee die tijdens een optreden vloeistoffen verwarmt en zo de muziek ondersteunt. “Het past bij de mysterie van de muziek, de denkbeeldige plekken waar de muziek je heen kan voeren”.
Vijf minuten voordat Demian moet optreden, ronden we het interview af. Hij gaat vlug richting de lift, terwijl ik mijn spullen pak en mijzelf de trappen op sleep naar het dak van het Beursgebouw.