INTERVIEW: The Crookes

De laatste keer dat ze in Nederland waren was vier dagen eerder, toen ze de support deden van Richard Hawley. Hoe vaak ze de laatste jaren in Nederland zijn geweest? Die tel zijn ze kwijt geraakt. The Crookes houden van Nederland, en zolang Nederland naar hun shows blijven komen zal de liefde blijven. Voor hun show in Bitterzoet treft The Daily Indie de vier heren in een warm bruin café om de hoek.

“Het voelt hier bijna als thuis. Het ziet eruit als een typische zomer in Sheffield, haha.” De sfeer zit er goed in. Door het regenachtige weer voelen ze zich nog meer thuis dan ze al deden: “Fijn om zo snel al weer terug te zijn. Zeker voor de tweede keer in vier dagen” vertelt Daniel Hopewell, gitarist van de band: “Ook omdat iedereen hier altijd zo aardig is. In Engeland is iedereen verwend, als band mag je blij zijn als je een kratje bier in je kleedkamer hebt. Maar in Groningen kregen we laatst een limited edition poster die ze speciaal voor onze show hebben laten maken.”

Hardest working band today
Kijkend naar het tourschema en de frequentie waarin de band albums uitgeeft, is het een klein wonder te noemen dat ze niet overspannen zijn. De afgelopen drie jaar kwamen er één EP en twee albums uit en spelen ze gemiddeld over de 200 shows per jaar. Is de band hardst werkende groep in de business? “Soms denken we van wel, klinkt niet eens verkeerd. Dat zou een mooie kop boven een artikel zijn: The Crookes: the hardest working band today”, grapt Daniel. Frontman George Waite vult aan: “We raken enorm snel verveeld als we niets te doen hebben. Dan worden we vier rusteloze gasten. Het komt misschien ook omdat we niet bij een label getekend zijn die vrachtwagenladingen vol geld in hun bands steekt. De enige manier om door te groeien is door hard te blijven werken.”

De suggestie ligt op de loer dat The Crookes zo hard werken doordat geld steeds minder aanwezig is in de muziekwereld. Blijven werken om te overleven: “Sinds er steeds minder geld in de muziekwereld om gaat, blijven alleen de hard werkende bands over.” aldus gitarist Tom Dakin. Daniel is ’t daar mee eens: “Klopt, de kans dat een minder hardwerkende band iets aan zijn/haar muziek overhoud wordt steeds kleiner.” Volgens George hebben The Crookes geluk dat zij al hun tijd aan de band kunnen besteden: “Muzikanten die nog een bijbaan nodig hebben zijn muzikaal minder productief. Wij hebben het geluk geen bijbaantjes meer te hoeven hebben.”

Derde album in 2013?
Het is daarom ook het plan om een volgende release in 2013 te laten plaatsvinden. “Eén release per jaar is tot nu toe

altijd gelukt. Een gevaar van het zo snel releasen van nieuw materiaal, is dat nieuwe ideeën niet genoeg gerijpt zijn voordat het op plaat vastgelegd wordt. Voor ‘Hold Fast’ zijn er liedjes die de ene week werden geschreven en een week later al opgenomen en gemixt waren. Dat is heel erg gaaf, er zit dan een rush en enthousiasme achter. Dat zorgt wel voor een aangename spanning.”

George denkt dat het snel vastleggen van nieuwe songs bij hun muziek hoort: “Volgens mij worden we knettergek als we alles wat we doen op een weegschaaltje leggen voordat we iets doen. Het is goed dat we niet veel tijd hebben om aan onszelf te twijfelen. Als we te veel gaan nadenken worden de songs qua sfeer meteen een stuk serieuzer.”

“De teksten hebben soms zware thema’s, het contrast met de positieve gitaarsfeer is daardoor juist heel interessant”, vervolgt George. “Dat proberen we vaak te doen: mensen met vrolijke melodieën te laten luisteren naar de donkere gedachtes die uit Daniel’s hoofd komen.” Daniel biecht lachend op een emotioneel wrak te zijn waarna de hele band in lachen uitbarst. “Negeer het zomerse shirt wat hij aan heeft.” grinnikt George nog na.

Richard Hawley
Drie dagen voor hun show in Bitterzoet, die op de rand van uitverkocht stond, mochten ze de Melkweg opwarmen voor mede-Sheffielder Richard Hawley. Naast dat ze onder de indruk zijn van de show die de meester weggaf, achten de heren dat hij dé favoriet is voor de Mercury Prize van dit jaar. Russell Bates, de drummer van de band, die tot dan toe het interview aan de rest overliet, kwam met een analyse over de Mercury-genomineerden: “Richard’s laatste album is een moedige vernieuwing ten opzichte van de albums ervoor. Om diezelfde reden zijn The Maccabees waarschijnlijk ook genomineerd.”

George onderschrijft Russell’s idee. “Je krijgt een Mercury Prize eerder door jezelf te vernieuwen dan dat je de beste liedjes maakt. Goede liedjes zijn onmisbaar, maar het tonen van artistieke moed door te vernieuwen geeft vaak de doorslag. Om die reden hebben wij nog nooit echt kans gemaakt op die prijs.”

Misschien een doel voor het derde album? You’ll never know.