INTERVIEW: Peace

Peace uit Birmingham is één van de onbekendere bands die op de twintigste verjaardag van het London Calling festival mogen spelen. De band opent de kleine zaal van Paradiso op de zaterdag en vooraf spreekt The Daily Indie met ze, over hun EP ‘Boogie Nights’ en Twitter.

Ze komen fris van de boot en uit de bandbus gerold als uw verslaggever ze opwacht naast de Amsterdamse poptempel. Dit is hun eerste keer in ‘Glamsterdam’ en ze weten slechts dat het festival waar ze vanavond spelen iets is wat ze zouden moeten doen op dit punt in hun ‘carrière’. Afgelopen nacht waren ze op de boot gestapt om weer wakker te worden in Rotterdam. Ze hadden zelfs geen tijd om één van de lokale producten te scoren.

Mark Wahlberg’s Cock
Toch kijkt zanger/gitarist Harry nogal hyper uit zijn ogen in de kelder van Paradiso. Vol trots toont hij zijn nieuwe aanwinst: een Led Zeppelin t-shirt, waarschijnlijk van een Zuidoost-Aziatische tour. Hij heeft ook zojuist in de bus de film ‘Boogie Nights’ afgekeken en neuriet de hele tijd het gelijknamige disconummer van Heatwave. “Mark Wahlberg’s cock is toch wel het toppunt van rock ’n roll.” Helaas zit er voor de band geen ‘boogie night’ in vanavond: na afloop van hun optreden moeten ze vrijwel meteen weer de bus in voor een optreden in Londen de volgende dag.

Debuut-EP ‘Delicious’ kwam twee maanden geleden uit bij major Columbia en deze krijgt veel respons. Het geluid wat de band hierop laat horen wordt onder meer vergeleken met bands als Foals, Vampire Weekend, Wu Lyf en Primal Scream. Vooral met deze laatste band delen ze de veelzijdigheid (elk nummer van de EP klinkt weer als een andere band) en het flirten met elektronische muziek. Maar waar Primal Scream destijds een cross-over maakte tussen rock en dance, ontstond het geluid van Peace toen Harry vaak technofeesten bezocht in de Fabric te Londen: “De techno-invloed zitten hem vooral in de ritmes en spanningsopbouw van ieder nummer.” Zelf omschrijft de band hun muziek als ‘dark melodic indie techno’: vier termen die los van elkaar lijken te staan, maar toch elk van toepassing zijn op Peace.

Four different things
In de lente van 2013 zal de opvolger van deze EP verschijnen: het debuutalbum, dat nu op één nummer na al is opgenomen. Waarschijnlijk zal ook één nummer van de EP ook op het album verschijnen, maar welke dit zal zijn laten ze nog in het midden: het album kan dus nog vier verschillende richtingen op. Harry: “ Op de EP experimenteerden we meer met nummers en hoe deze konden klinken; het klinkt meer als four different things. Het album zal juist one thing zijn, daarop klinken wij meer als een collectief.” Achter het debuut zal verder geen ‘grand idea’ zitten, gewoon de favoriete nummers van de band de afgelopen twee jaar. Al pratend stellen ze dat ieder nummer toch wel een eigen plaats binnen de korte (ze bestaan twee jaar) bandgeschiedenis en wordt er gefantaseerd over een tweet-along tijdens de lancering of zelfs het verbinden van een Facebook-tijdlijn aan het album zodat voor de luisteraar ieder nummer in een context kan worden geplaatst. De heren concluderen uiteindelijk dat hun marketingafdeling in ieder geval heel erg op dit idee zal geilen.

Wat hun eigen vredelievendheid betreft: “We are peaceful, not political.” Ze leerden elkaar kennen op de middelbare school en tijdens de studie: “Een tijd waarin je vrede, of in ieder geval het romantische idee van vrede, omarmt. Rond die tijd praatten we veel over dat onderwerp, maar we hadden niet de illusie dat wij daadwerkelijk iets konden betekenen. De bandnaam is dan ook not a bigger statement. Waarom zou je je band níet Peace noemen?”

Peace volgt vanavond het pad van andere ‘Brummie’ bands die eerder op London Calling spelen, zoals Editors en The Twang, maar noemen zelf liever Black Sabbath of zelfs Duran Duran. Harry: “De Birmingham scene is natuurlijk veel kleiner dan de Londense, maar er zijn veel muzikale initiatieven. Het valt ook op dat er steeds meer mensen van buitenaf in geïnteresseerd zijn: ”Bands als Swim Deep, Jaws, Love Actually, Wide Eyed en Troumaca worden door de jongens aanbevolen als tips voor de volgende editie van het (dan 21-jarige) London Calling Festival. Wat verdere tips voor het volgende muziekjaar betreft raden de jongens van Peace ons bands als Splashh, Virals, Wolf Alice en Carousels aan. Zelf komen ze volgend jaar graag óók nog een keer terug. Met een heus album op zak. En in de grote zaal natuurlijk.