INTERVIEW: Naive Set

Het rommelt in de Nederlandse muziekscene; de ene toffe band na de andere toffe band brengt eenplaat uit en wie zouden wij niet zijn om een lichtje te schijnen in deze duisternis? Ditmaal voeren we een filosofisch gesprek met de Amsterdam-based groep Naive Set.

Om maar gelijk de moeilijkste vraag te stellen: hoe zou je je eigen muziek omschrijven?
Mikey: “Ik denk dat we traditionele popmuziek maken. Maar we proberen niet geheel traditioneel te zijn, het doet alleen denken aan oudere tijden.”

Matthias: “We zijn wel eens een retro band genoemd wat eigenlijk grappig is. We worden vergeleken met veel oude bands uit alle jaren. Dat is eigenlijk een beetje gek, dat je muziek ziet als iets wat altijd het ene na het andere is…”

Mikey: “We worden met veel tijdperiodes vergeleken. We zijn onderdeel van een continuüm. Het is ook goed om nieuwe bands te ontdekken door reviews, het werkt als een soort Spotify. Iemand zegt dat je ergens op lijkt en je luistert er naar en je denkt: oh, dit is goed! Nu zijn dat een paar van mijn lievelingsbands geworden. Mensen blijven echter wel ‘jangle’, ‘jangly’, ‘jengelpop’ zeggen…”

Caspar: “Klingklangpop?”

Mikey: “In het begin vond ik dit raar, maar ik zag later een documentaire over jaren ‘80 bands uit Nieuw Zeeland en die gebruikten het woord ‘jangly’, ‘jangle’ continu. En ook als je leest over grote bands uit de Engeland uit  de jaren ‘80 lees je de hele tijd ‘jangle’ – dus het is niet negatief, zoals we eerst dachten.”

Caspar: “Maar als we één woord moeten kiezen, is het dan ‘jangly’?”

Mikey: “Ik wil niet maar één woord kiezen.”

Caspar: “Het is neo?”

Mikey: “Nee: ‘NU-JANGLE’!”

Iets anders: jullie werken ook samen met de kunstenaar Marijn van Kreij?
Caspar: “Klopt, hij is degene die onze cover heeft gemaakt.”

Matthias: “Hij heeft veel muzikale verwijzingen en herhalingen in zijn werk en toen we daarover aan het praten waren kwamen we samen tot iets nieuws. Een paar maanden geleden hebben we met hem opgetreden waarbij we twee uur lang  een regel uit een Bob Dylan-liedje speelde. Dus we probeerden hetzelfde te doen als wat hij in zijn schilderijen doet. Het is vernieuwend om even buiten muziek bezig te zijn en iets een andere context te geven. En voor hem geldt dat andersom ook.”

Mikey: “We waren na twee uur echt kapot, maar het was wel gaaf.”

Caspar: “We willen ook echt het concept van Marijn meer toepassen in onze eigen muziek.”

Matthias: “We hebben zin in om nieuwe nummers te maken, we zijn ongeduldig en hebben veel nieuwe ideeën en materialen waar we aan willen werken. Er hangt veel in de lucht en we kijken er echt naar uit.”

Maar eerst nog optreden, hoe gaat dat?
Matthias: “We zijn eigenlijk niet natuurlijke performers.”

Mikey: “Het is elke keer weer leren. Dan heb je een goede show en denk je iets uitgevogeld te hebben en dat het vanaf dan alleen nog maar fenomenaal gaat worden, maar dan is het de volgende keer weer anders.  Het is niet ongemakkelijk, maar er is een dunne lijn tussen het publiek vermaken en zich comfortabel te laten voelen en te ver doorslaan, zoals Mick Jagger. En dan dans je.”

Pieter: “Maar dat komt vanzelf. We hebben nu meerdere optredens staan en hopelijk komen de festivals ook.”