Interview Motel Mozaique: “Alle lijnen die door het programma lopen versterken elkaar, het een kan niet zonder het ander”
16 april 2018
Motel Mozaique Festival
Donderdag 19 t/m zaterdag 21 april
We hebben er maanden naar uitgekeken, maar deze week is het dan eindelijk tijd voor Motel Mozaique. Rotterdam wordt weer een weekend lang op zijn kop gezet door vernieuwende muziek, performance en kunst. Onze tips voor het festival las je laatst al op onze site, nu duiken we met twee MOMO-programmeurs nog dieper het festival in en ontdek je alle ins en outs.
We spreken Stephan Maaskant (eveneens programmeur Rotown) en Bas Jansen (tevens boeker MOJO) over de totstandkoming van deze line-up, wat Motel Mozaique tot Motel Mozaique maakt en hoe de stad Rotterdam het festival haast vanzelf uniek maakt.
Nog maar een paar dagen tot het festival! Hoe is de sfeer, jongens?
Stephan: “Ja, die zit er wel goed in! Drie maanden geleden dacht ik al: ‘nog maar drie maanden!’ en nu is het nog maar drie dagen.”
Bas: “En dan te bedenken dat we vorig jaar het festival nu al achter de rug hadden, dat voelt ook raar.”
Stephan: “Dat is zo inderdaad! Ik ben wel blij dat we het festivalweekend nu verplaatst hebben.”
Bas: “We zaten in hetzelfde weekend als de Rotterdamse marathon, waardoor de halve stad is afgesloten. Maar we zijn een festival dat ook graag de stad Rotterdam wil laten zien, niet alleen met toffe locaties, maar bijvoorbeeld ook met de guided tours. Dit is wel een stuk praktischer.”
Stephan: “Ook voor de mensen die natuurlijk de marathon willen lopen én naar MOMO willen.”
Hoe is het programmeren van een MOMO-lineup?
Stephan: “We zijn een breed festival en niet zozeer pop-georiënteerd. Dat maakt het heel leuk om het te programmeren, maar tegelijkertijd ook weer lastig. Er zijn enorm veel acts die binnen ons profiel passen en wij moeten een halfjaar voor het festival allerlei acts boeken die het publiek volgens ons tegen die tijd wilt zien. En dan is het hopen dat dat klopt.”
Hoe verloopt die samenwerking tussen jullie?
Stephan: “Ik denk dat Bas en ik in andere hoekjes zitten en de line-up vanuit andere perspectieven bekijken. Niet zozeer muzikaal, maar meer vanuit het werkvlak. Ik als programmeur bij Rotown en Bas als boeker bij MOJO. Op die manier geven we elkaar nieuwe inzichten, we hebben beiden veel ideetjes en we pingpongen regelmatig. Daar komen dan de plannen bij van Guido (van Dieren, oa. programmeur BIRD, red.) en Harry (Hamelink, artistiek directeur MOMO, red.) en ergens in het proces raken die visies elkaar. Dan voel je dat het klopt en zitten al die karakters in het programma verweven.”
Bas: “Ik vind het leuk om te zien dat die samenwerking elk jaar ook weer compleet anders verloopt. We hebben geen routine in hoe we dit festival aanpakken, de planning verschilt van jaar tot jaar. Elke keer hebben we andere momenten van samenkomen, hoe we communiceren en wanneer bepaalde zaken geregeld worden. Dat past dan ook weer bij het festival.”
Stephan: “Dat voelt voor mij ook logisch, het zou voor mij niet kloppen als we het al die keren precies hetzelfde hadden gedaan.”
“Die artiesten waarderen elkaar en inspireren elkaar tijdens jouw festival, dat is een groot compliment”
Jullie zitten met MOMO bovenop allerlei trends en zetten in op de diepte en breedte van het hele programma in plaats van geijkte headliners te boeken. Hoe bewust is dat?
Stephan: “Dat is inderdaad iets waar we stevig op inzetten. En persoonlijk is dat het meest waardevolle voor mij als stadsfestival, je kunt iets introduceren bij het publiek en je bouwt daarna aan een relatie met die muzikanten en kunstenaars. Zodat als ze nog eens naar Rotterdam komen, dat zo’n naam al leeft.”
De introductie van zo’n artiest is natuurlijk wat lastiger dan dat er al een naam is opgebouwd.
Bas: “Ja, dat hoort er een beetje bij. Maar ik heb wel het idee dat er altijd een publiek naar MOMO komt dat van tevoren goed op de hoogte is en zich heeft verdiept in het programma.”
Stephan: “Ik denk ook dat festivals meer en meer die introducerende rol krijgen, die vroeger wat meer was weggelegd voor de bekendere showcase-festivals. Ik merk het overal waar ik kom, mensen zijn zo verschrikkelijk goed op de hoogte van alles wat er speelt, dat is absurd. Het publiek wil steeds meer de diepte in. Dus een grote headliner boeken en daar omheen iets programmeren wat daarbij past, dat is niet meer echt van deze tijd.”
Het publiek is inderdaad steeds beter geïnformeerd, omdat elke acts binnen drie tellen op je beeldscherm is te toeveren. Maar hoe blijf je mensen dan toch verrassen?
Stephan: “Kijk, voor mij gaat niets boven een live-ervaring, je kunt van een plaat of van bepaalde genres vinden wat je wil. Maar je kunt vooraan bij Beyoncé gaan staan, er niet van houden, en toch totaal omver worden geblazen door zo’n show. Ik ken bijvoorbeeld van die guys die diep in de techno zitten en festivals organiseren, die onlangs langskwamen bij een punkshow in Rotown en de avond van hun leven hadden. Dat was echt een eye-opener, ze wisten niet dat het dít was. Dat is iets wat we ook vaak horen van Motel-bezoekers. Want je kunt gemakkelijk ergens binnenlopen waar je normaal gesproken niet snel naartoe zou gaan en toch ineens gegrepen worden.”
Bas: “Dat is Motel Mozaique, het zit niet voor niets in de naam. Het is aan de ene kant hartstikke leuk om dat te programmeren en een uitdagend blokkenschema in elkaar te zetten, want alles kan. Maar dat is tegelijkertijd ook gevaarlijk. Die acts moeten elkaar wel raken, al hebben ze muzikaal misschien niet direct iets met elkaar te maken. Het moet één geheel zijn en bij elkaar komen in zo’n weekend.”
“Motel Mozaique is dan ook een soort compacte versie van wat er in Rotterdam het hele jaar gebeurt”
Hoe weet je of zo’n gevoel klopt?
Bas: “Vorig jaar merkten we bijvoorbeeld dat veel artiesten bij elkaar gingen kijken. Het ene moment liep ik toevallig met Happyness naar de schouwburg die daar heel graag iets wilden zien en later zag ik weer een ander bandje in Rotown vooraan staan bij The Lemon Twigs en die laatste stonden midden in de nacht weer bij Zebra Katz te kijken in WORM. Die artiesten waarderen elkaar en inspireren elkaar tijdens jouw festival, dat is een groot compliment.”
MOMO staat al jaren bekend als een vernieuwend en inspirerend festival, dat altijd de grenzen opzoekt. Hoe houd je dat vast, hoe blijf je scherp?
Stephan: “Ik denk niet dat we daar actief naar op zoek zijn. Dat we bijvoorbeeld elk jaar de locaties om zouden gooien omdat we maar vernieuwend willen zijn of iets dergelijks. Volgens mij is het meer inherent aan de stad Rotterdam, die verandert continu op zoveel gebieden. Die stad houdt het vanzelf wel spannend en wij gaan mee in de ontwikkeling van Rotterdam. Motel Mozaique is dan ook een soort compacte versie van wat er in Rotterdam het hele jaar gebeurt.”
Zoiets is bijvoorbeeld het Groot Handelsgebouw, dat dit jaar bij het festival betrokken wordt wegens het 65-jarige bestaan en 65 uur lang wordt gebruikt als locatie voor muziek, performances en unieke feesten. Dat is ook wel een leuke klus geweest om in te vullen, niet?
Stephan: “Die ruimtes zijn fantastisch, die locatie is ontzettend Rotterdams en spreekt echt tot de verbeelding. Het gebouw wordt tijdens het festival voor iets gebruikt waar het niet voor bedoeld is, maar waar het juist gaat werken. Het was een aardige klus om dat voor elkaar te krijgen, maar zoiets is wel weer typisch MOMO.”
“Motel Mozaique is juist een samenkomst van allerlei stromingen, het ene is niet goed zonder het andere. Alle lijnen die door het programma lopen versterken elkaar”
Iets traditioneler, maar ook typisch MOMO is de aandacht voor lokale acts. Hoe volgen jullie die scene?
Stephan: “Ja, er gebeuren een hoop mooie dingen op het moment. Zoals Lewsberg, een steengoede Rotterdamse band met fantastische liedjes. En zo zijn er nog zoveel toffe acts in de regio, die kwalitatief ijzersterk zijn, Die moeten dus ook gewoon prominent binnen ons festival geprogrammeerd staan.”
En dan nog even muzikaal inhoudelijk: wat is nou dé tip van de programmeurs?!
Stephan: “Ik moet dan zeker Amenra noemen op de zaterdagmiddag. We willen altijd dat de line-up een beetje schuurt, dat er frictie is en sommige bezoekers moeten misschien even over een drempel heen, want postmetal klinkt nogal heftig. Maar als je dat doet: dan ben je wel écht klaar voor de avond. En persoonlijk: als ik naar die laatste plaat van Amenra luister, dan word ik daar ontzettend rustig van. Het is voor mij meditatief, een soort ambient, ik raak erdoor in extase. Daarom was het ook direct ons idee om de band aan het einde van de middag neer te zetten, terwijl ze normaal gesproken altijd pas laat op de avond spelen, als het al donker is. Dat is zo’n cliché waar we bij Motel Mozaique graag mee spelen en wat volgens mij erg goed gaat werken.”
Bas: “Voor mij is dat Nakhane op vrijdag. Hij werd bevestigd in een week waarin er nog aantal namen werden bevestigd die we graag wilden programmeren. Dat is dan zo’n moment waarop je voelt: oké, nu komt die puzzel af en ontstaat het beeld dat je bij een line-up hebt. Nakhane is een artiest die Motel maakt tot wat het is, hij heeft een intens en bijzonder verhaal en is naar mijn mening typisch zo’n act waarvan mensen gaan zeggen: ‘speelde hij in 2018 in de Paradijskerk voor driehonderd man terwijl ik ergens anders nog wat zat te eten?!’ Bij dezen: je bent gewaarschuwd.”
Stephan: “Verder vind ik het lastig, hoor. Dit is zo’n vraag die ik natuurlijk vaker krijg, maar Motel Mozaique is juist een samenkomst van allerlei stromingen, het ene is niet goed zonder het andere. Alle lijnen die door het programma lopen versterken elkaar.”
WEBSITE MOTEL MOZAIQUE | FACEBOOK-EVENT | TICKETS