INTERVIEW: Maston

De zonnige heuvels van Californië inspireren de psychedelische muziek op debuutalbum ‘Shadows’, dat 12 februari uitkomt. Wij spreken alvast met geestesvader Frank Maston, de maker van deze extreem fijn gelaagde psychpop-liedjes.

Hi Frank! Wat ben je aan het doen op dit moment?
“Ik ben een kopje koffie aan het drinken. Volgens mij heb ik ‘m een beetje te sterk gezet vandaag.”

Was je al vroeg met muziek bezig?
“Op vrij vroege leeftijd genoot ik al echt van muziek en ik was al vrij snel een muzikale smaak aan het ontwikkelen. Ik had mijn eigen cd-collectie voordat ik tien jaar oud was. En ik wist toen al dat ik muzikant wilde worden, maar aan die kant van de muziek kwam ik pas echt toen ik een tiener was. Voor mijn viertiende verjaardag kreeg ik een basgitaar en snel daarna ging begon ik ook met het spelen van gitaar en piano. And I never looked back.”

Wat was het moment dat je echt in de psychedelische muziek dook?
“Ik denk dat ik altijd wel van psychedelische muziek heb gehouden, maar dat ik daar nooit echt bewust over nadacht. Toen ik jong was, waren mijn favoriete Beatles-liedjes altijd de meer ‘psyched out ones’ als A Day In The Life, ook al had ik geen idee van de chronologie of de context in hun catalogus. Ik denk dat ik heel erg wordt aangetrokken door unieke geluiden en muziek die de grenzen probeert te verleggen terwijl ze wel hun schoonheid behouden. Impressionistische componisten als Debussy en Ravel begonnen deze traditie eigenlijk.”

Wat voor platen zijn er allemaal te vinden in jouw platenkast?
“Ik heb alles alfabetisch geordend en chronologisch per artiest. De eerste die je dan tegenkomt is Burt Bacharach’s ‘Make It Easy On Yourself’. De laatste plaat is Neil Young’s ‘After The Gold Rush’. Daartussen in vind je van alles, van The Beach Boys, Bowie, Kate Bush, Chicago, Donovan, The Kinks, Nilsson, teveel om op te noemen eigenlijk. En ook een hele hoop tv- en filmsoundtracks.

Wie zijn je grootste invloeden? Muzikaal of anderszins?
“Op de manier hoe ik muziek benader, op het gebied van produceren, arrangeren en opnemen, zou ik zeggen Brian Wilson, Joe Meek en Phil Spector. Ik heb heel veel geleerd van het luisteren naar hun platen. Wanneer het aankomt op het schrijven van liedjes, structuren en  melodieën, dan kan ik echt door alles worden beïnvloedt. Ook al is het niet honderd procent mijn smaak. Zo was ik afgelopen zomer heel erg geobsedeerd door de fantastische productie van Prince’s Purple Rain. Dat nummer heeft doorgewerkt in het hele album, ook al klinkt het album niet als Purple Rain.”

Ja, kun je wat vertellen over het tot stand komen van je nieuwe album?
“Ik speelde in een andere band afgelopen jaar en Maston stond ‘on hold’ voor een tijd. De dag na onze UK-tour ben ik gelijk gaan schrijven en demo’s gaan maken. Ik heb heel veel ideeën en opnametechnieken uit kunnen proberen die daarvoor niet mogelijk waren. Begin oktober besloot ik om een hele plaat te gaan maken, tot en met midden november heb ik het allemaal geschreven en opgenomen. Ik heb alles zelf geschreven en opgenomen, behalve de harp. Ik ben er echt heel erg blij mee, alles klinkt precies zoals ik het in mijn hoofd had.”

Wat zijn de plannen voor 2013?
“2013 wordt een druk jaar voor Maston. De plaat komt 12 februari uit en daarna zal er een Noord-Amerikaanse tour volgen en midden maart spelen we ook op SXSW. Ik hoop heel erg dat we naar Europa kunnen dit jaar, ik heb erg veel zin om op leuke festivals te spelen dit jaar.”

Wil je nog iets anders delen?
“Ik wil graag iedereen bedanken die dit leest. I hope you dig the record en dat we snel eens langs kunnen komen voor een show!”