INTERVIEW: Local Natives

Fans van Local Natives kunnen opgelucht adem halen: het viertal uit Los Angeles is terug met een nieuwe cd en bijbehorende tour. Voorafgaand aan hun eerste Nederlandse show sinds twee jaar, spreken wij gitarist Ryan Hahn en toetsenist/ zanger Kelcey Ayer over het nieuwe album ‘Hummingbird’, een volle agenda tot kerst en het vergeten van teksten.

Hoofdstuk één
Het eerste album, ‘Gorilla Manor’, stamt uit 2009 en zette de (toen nog) vijf heren uit Los Angeles op de kaart. Ze toerden bijna twee jaar non-stop totdat ze vorig jaar opeens van de aardbodem verdwenen leken te zijn. Een jaar lang was het stil: geen activiteit op de website, Twitter of  Facebook. Gelukkig verscheen daar op vier september de tweet ‘Hello again’. Waarom? Kelcey: “We wilden het even uitschakelen terwijl we bezig waren met het schrijven van het nieuwe album zodat we ons konden focussen. Ik snap niet goed waarom we in de spotlight zouden moeten blijven staan, de focus moest voor ons op de muziek liggen.” Ryan: “We zagen dat sommige fans lichtelijk in paniek begonnen te raken dus toen besloten we om toch maar even ‘hallo’ te zeggen. Maar toen waren we ook net klaar met heel hard werken aan het nieuwe album. Ik zweer het, we hebben niet stilgezeten!”

Wat hebben de mannen nog meer gedaan de afgelopen jaren? Ryan: “Het was één grote achtbaanrit de afgelopen jaren, er zijn zoveel hoogtepunten. We hebben onder andere met Arcade Fire en The National getoerd. Ook hebben we een concert gegeven in de Walt Disney Hall in L.A. met een orkest samen.” Ryan: “Dit was echt één van onze hoogtepunten. We zijn twee maanden bezig geweest om de nummers van ‘Gorilla Manor’ zo te arrangeren dat we ze met dat orkest konden spelen. Dat voelde echt als het einde van hoofdstuk één, hierna zijn we hard aan de slag gegaan met het tweede album.”

Hoofdstuk twee
Ryan: “Toen we begonnen aan het tweede album is er veel gebeurd. Kelcey verloor zijn moeder, onze bassist stopte en dit maakte het moeilijk om te beginnen met schrijven. Maar toen we eenmaal in een flow kwamen zijn we non-stop bezig geweest. Na acht maanden schrijven zijn we naar Brooklyn gegaan om samen te werken met Aaron Dessner van The National. Hij heeft ons geholpen de plaat te produceren. Daar zijn we zo’n drie maanden mee bezig geweest.” Hoezo Aaron? “We wilden dit keer graag met een producer werken voor een blik van buitenaf. We hebben met meerdere producers gepraat, maar dit voelde niet juist. Met Aaron grapten we er vaak over toen we samen toerden dus we dachten ‘waarom niet?’ en stuurden hem onze demo’s. Vanaf het begin voelde het goed. Ik denk omdat hij eerder dingen geproduceerd heeft maar zelf geen producer is”, vertelt Kelcey. Ryan voegt toe: “Hij is een songwriter.” Kelcey: “En hij zit zelf al meer dan tien jaar in een band. Hij snapt de dynamiek: wanneer je dieper moet gaan en wanneer je op moet houden. Het voelde gelijk goed, alsof hij een oudere broer van ons was.” Ryan: “We waren snel op het punt dat we grappen over elkaar konden maken en kritiek konden leveren.” Kelcey: “Ik weet nog heel goed dat ik een keer dacht een hele goede melodie te hebben en dat Aaron alleen maar lachte. Schaterend.”

Waren jullie niet nerveus voor de reacties? Ryan: “Natuurlijk heeft iedereen wel eens die gedachten gehad maar we probeerden ons echt te richten op de muziek. Zolang wij daar met zijn vieren het over eens zijn en daar trots op zijn, is dat een big deal en zullen we wel de goede richting opgaan.”

Het nieuwe album bevat veel emotie, zoals bij het nummer Colombia: ‘Am I giving enough, am I loving enough’. Een gevoelige snaar, blijkt. Kelcey: “Colombia gaat over de dood van mijn moeder. Ik had een melodie in mijn hoofd en wat teksten. Hiermee zijn we gaan schuiven en na drie maanden kwam dit nummer eruit.”  Ryan: “We vertellen altijd dat het super met ons gaat en dat we zo dankbaar zijn met waar we nu zijn. Maar de realiteit is dat het niet altijd zo goed kan gaan. Je moet de juiste balans vinden. Er gebeuren altijd nare dingen in je leven en die moet je te boven zien te komen. En daar waren we mee bezig tijdens het schrijven van de nieuwe nummers, om al die moeilijkheden te overkomen en weer een soort van vreugde te vinden. Dit album is daarom echt eerlijk en ook direct. We probeerden niks tegen te houden en juist heel persoonlijk en open te zijn.” Voelen deze liedjes dan ook meer natuurlijk? Kelcey: “ Ze voelen meer alsof ze staan voor waar we nu zijn in ons leven. De liedjes van de eerste cd vinden we nog steeds leuk maar we zijn nu meer naar de nieuwe gegroeid.”

Hoe nu?
Wat kunnen we nog verwachten van Local Natives? Ryan: “Tot nu toe hebben we nog maar minder dan tien shows gespeeld. Onze eerste show in de Bowery Ballroom was haast eng, we hadden ongeveer een jaar niet gespeeld. Gelukkig ging het goed en was het publiek erg enthousiast. We leren nu hoe we het beste de nummers live kunnen spelen en wat het beste werkt voor onze fans. Dit is echt heel leuk! De luisteraars moeten nog wel even geduld met ons hebben omdat ze pas in januari de nieuwe cd kunnen luisteren, maar tot nu toe zijn de reacties goed.” Kelcey: “Het is grappig omdat wij zo enthousiast zijn over de nieuwe liedjes, en het publiek juist enthousiast raakt van de oude nummers. Ik kan niet wachten totdat iedereen de nieuwe kent. Alhoewel ik niet had verwacht dat het publiek al zo goed zou reageren als bij de afgelopen shows.”

En wie vergat nou de teksten van het bekende nummer Airplanes? Kelcey lacht schuldbewust: “Ik was zo gefocust op de nieuwe cd dat ik de teksten van de eerste echt opnieuw moest leren. En het grappige is dat ik in 2008 een soortgelijk iets heb meegemaakt. We hadden het hele weekend gefeest en ik kende mijn eigen grenzen nog niet zo goed. Ons optreden was toen echt verschrikkelijk, alles ging fout: de stekkers vlogen eruit, mijn toetsenbord ging kapot en ik vergat de teksten van Airplanes. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte. En nu, na zoveel jaren, terwijl we het idee hebben ervaren te zijn, vergeet ik wederom de teksten! Maar het was uiteindelijk heel grappig en alle fans lachten erom. Ik was ook even een mens en dat versterkte de connectie met publiek alleen maar. Het was nu een leuke ervaring in plaats van iets wat ik wou vergeten.”

Wanneer zien we jullie weer? Ryan:  “We zijn volgeboekt tot kerstmis, 2013 dus.” Kelcey: “Maar we komen zeker nog wel zo’n twee of drie keer terug! Sowieso staan we op het festival Where The Wild Things Are. Amsterdam is één van onze favoriete steden.” Ryan: “Hier was één van onze eerste grote shows. We voelden ons een kleine band uit L.A. en toen we hier kwamen brulden iedereen onze teksten mee, so awesome!”

 

Wat te luisteren
Geen enkele band komt weg zonder deze vraag te beantwoorden: waar moeten de lezers van The Daily Indie naar luisteren?

• Ryan: “We luisteren alle vier veel naar King Cruel. En er is ook een tof, maar klein en onbekend bandje uit de VS: Merchandise.
• Kelcey is stiekem fan van Hot Chip: “Ik kan nooit meer naar Hot Chip luisteren helaas. De ex van mijn vrouw draaide dit grijs dus ze wilt het nooit meer horen. Maar als ze er niet is luister ik er stiekem wel naar. Verder is de band Body Parts bevriend met ons, hun EP komt nog uit. Zij zijn ook heel tof!”

Vooroordelen
Wat zijn volgens Ryan en Kelcey de misverstanden omtrent hun band?

• Ryan: “Mensen denken dat we een standaard doorbreekband zijn. Maar Taylor en ik kenden elkaar al van de basisschool en we speelden met zijn vijven al zo’n zes jaar samen voordat we doorbraken onder de naam Local Natives.”
• Kelcey: “Iedereen vindt ons heel serieus. We leggen de focus op de muziek maar we hebben ook veel lol. Zoals bij de zelfgemaakte video Breakers waar gitarist en zanger Taylor in bubbeltjesplastic van trappen afrolt.”