Interview

INTERVIEW: FIDLAR


30 januari 2013

Een witte Le Guess Who? Wie had dat gedacht? Alsof Nederland voor FIDLAR niet al ver genoeg verwijderd is van hun comfort-zone, ligt er buiten ook nog eens een laag sneeuw. En het is koud, dat vooral.

FIDLAR komt uit Los Angeles en is sinds hun optreden op Le Guess Who?, de dag voor het interview, van nieuwe belofte gekatapulteerd naar sensatie. Tijdens de Fuzzbox-avond van het festival kwam de rauwe garagepunk van de band hard aan, met een enthousiast publiek, lovende recensies en een uitverkochte merch-afdeling als gevolg: “Nog voordat ik alle platen en CD’s uitgestald had bij de merchandise-stand was alles uitverkocht. Een nieuwe doos platen is al op weg naar Engeland, waar de jongens morgen optreden”, vertelt de tourmanager.

“Wat voor alcohol hebben jullie?”, vraagt frontman Zac Carper aan de bediening van het hotel. The Daily Indie is als eerste aan de beurt voor een interview met FIDLAR. Ze zijn net binnen en hebben nog niet ontbeten. Een serieuze vraag was het niet, want de bestelling wordt: een glas water, twee koffie en een vruchtensap.

 

 

Feesten en drinken
“Bier? Misschien over paar uur. Alcohol lijkt me nu geen goed plan”, verklaart bassist Brandon Schwartzel. “Normaal zouden we wel al aan de alcohol gaan. Nu niet, daar is het even iets te koud en vroeg voor. En gisteren ging er ook al wat in”, legt Zac uit, terwijl hij het menu voor de lunch bekijkt. “Ik ga wel eten, we hebben nog niet ontbeten. Broodje ei met bacon, kom maar op!”

Feesten en drinken, dat is wat FIDLAR naast muziek maken het liefste doet en het beste kan. Hun comfort-zone is overal waar het warm en niet voor één uur ’s middags is. In een koud Nederland zijn ze nu al om 11:30 in touw voor een dag vol interviews. En dat in een fancy hotel waar drie van de vier bandleden van onder de indruk zijn: “Dit hotel is echt heel erg mooi, zijn we niet gewend. Vooral de hoge plafonds, het lijkt wel Minority Report, of Star Wars.” Elvis Keuhn, gitarist van de band, laat het allemaal langs zich heen gaan. Hij is moe, of brak. Of allebei.

Goed doseren
Over Le Guess Who? zijn de heren het eens. “Vanaf het begin was in één keer klap totale chaos. Heel veel kids die heel hard los gingen. We kregen enorm veel bier naar ons toe gegooid, op een goede manier”, aldus Brandon, die zichtbaar enthousiast terugdenkt aan de show. “Overdag deden we ook een sessie in een koffieshop. Zo eentje waar je koffie koopt, niet die andere soort koffieshop”, grapt Zac.

Muziek, drank en drugs. Bekijk alleen al de tracklist van hun debuutalbum erbij, en je weet waar je mee te maken hebt. Paycheck, Cheap Beer, Cocaine, het zou zomaar een gemiddeld weekend van de band kunnen zijn. Hoewel Elvis er een beetje uitziet alsof dat gisteren allemaal plaats heeft gevonden, maakt Zac duidelijk dat de teksten die hij zingt niet allemaal uit ervaring opgetekend zijn: “Als we alles waar we over zingen ook echt hadden gedaan, waren we nu dood. De teksten gaan over situaties die echt zijn gebeurd, of gedaan door ons of waar we bij waren. Niet alles is autobiografisch. Het is niet zo dat we bij het wakker worden meteen aan de coke gaan. Er was een periode dat dat wel het geval was, maar als dat nu nog zo was zou FIDLAR niet kunnen bestaan. Zelfs een partyband moet kunnen doseren.” Brandon denk dat het feestgehalte van FIDLAR zelf niet hoger ligt dan iedere andere gemiddelde rockband: “Het is voor ons een van de meest gebruikte onderwerpen in liedjes. Naast het spelen van shows, interviews doen, T-shirts maken, videos maken, heen- en weer reizen heeft een mens niet eens tijd om zo hard te feesten als wij zingen in onze songs. Slapen is dan prioriteit nummer één, ha ha.”

 

 

YouTube als harde schijf
En als ze thuis zijn? Dan gaan de partyremmen niet wat losser: “Zelfs als we thuis zijn tussen tours door hebben we het goed druk. Naast het schrijven van songs nemen we ze ook zelf op.” Hier duidt Zac de indie-instelling van FIDLAR perfect. Ze doen al het muzikale en creatieve werk zelf. “We schrijven constant, en we schrijven ongelooflijk veel. Voor veel van die songs maken we ook een videootje en zetten die dan op Youtube. Er staan inmiddels al bijna vijftig video’s online. Het internet is onze harde schijf, en iedereen mag meekijken en -luisteren.”

Voor het maken van de debuutplaat was de werkwijze niet heel anders. Geen hi-tech studio en productiemensen omdat het platencontract binnen was: “Het album is een uitgewerkte versie van alle demo’s en EP-opnames die we al hadden. We nemen alles zelf op en hadden dus eigenlijk alles al. Wake Bake Skate is op de plaat exact dezelfde opname als de demo maar dan met echte drums erbij en een andere mix. De meeste nummers op de plaat zijn 1.5 versies van de demo’s”, legt Zac uit. Max Keuhn, drummer, springt in: “Niet omdat we lui zijn, de basis van het materiaal dat we al hadden was goed.”

 

 

Luxe gastvrijheid
Op dat moment komen de bestelde drankjes samen met het broodje ei van Zac aan. De aandacht van de band valt direct op de koppen koffie. De koffiemelk wordt geserveerd in een superklein kannetje, inclusief hendeltje, en dat wordt opgemerkt. Max ziet een link met de algemene gastvrijheid die de band in Europa ontvangt: “In Europa worden we heel gastvrij ontvangen. In Amerika mag je blij zijn wat bier te krijgen. Hier komen ze bij wijze van spreken met het bier en eten naar je toe rennen, ha ha.” Ondertussen zit Zac driftig zijn ei-bacon sandwich op te eten. Elvis, die begint met een glas water langzaam wakker te worden.

“We zijn toen we support waren voor The Hives echt verwend. De band en crew waren enorm aardig, alles iedere avond was supergoed geregeld”, vertelt Brandon. Een paar maanden na hun eerste optredens werd FIDLAR gevraagd om support-act te zijn voor The Hives, waar ieder bandlid al jarenlang fan van is. Max leeft op: “Iedere avond dat we de support waren keken we mee vanuit het publiek. Elvis en ik waren twaalf jaar oud toen we al eens naar een show van The Hives geweest, toen ‘Tyrannosaurus Hives’ net uit was. Sinds we met ze getoerd hebben heeft hun muziek een meer nostalgische waarde gekregen. Good memories.”

 

 

Die ene L.A.-grap?
Door het enthousiasme van zijn broer lijkt Elvis definitief wakker te zijn geworden. Tijdens het Hives-verhaal kwam er zelfs meerdere malen een glimlach op zijn gezicht: “In welke stad is Lowlands?” vraagt hij uit het niets. “In the middle of nowhere, toch”, vraagt Brandon zich hardop af. “Heel erg gaaf festival, zou gaaf zijn om er weer een keer te staan.” Zac eet zijn laatste stuk sandwich op en haalt meteen herinneringen op. “Halverwege onze show ontstond verderop een enorm watergevecht. De rivier was dichterbij, na de show zijn we daar allemaal in gesprongen. Wat een hitte. Wel beter dan het weer van vandaag, ha ha.”

“Wat was die L.A.-grap ook alweer? Die over de seizoenen”, vraagt Brandon. Max gaat ervoor zitten: “I like seasons. But the reason I moved to L.A. is because they skip all the shitty ones.”

 

 

_———–_———–_———–

FIDLAR’s debuutalbum komt 4 februari uit via [PIAS].

3 maart staat de band in de Melkweg, Amsterdam. 9 maart op Bruis At The Docks, Maastricht. 10 maart op Where The Wild Things Are Festival, Zeewolde.