INTERVIEW: East India Youth

‘De aandacht opeisen’, dat was het doel van William Doyle met East India Youth. Zijn doel werd bereikt met debuutalbum ‘Total Strife Forever’, een album die de luisteraar helemaal in zijn muzikale wereld onderdompelt. Ondertussen werkte hij door aan nieuwe muziek. Nu is East India Youth, na pakweg een jaar, terug met een nieuw album. Tijd om met William Doyle bij te praten over zijn meest recente werk.

Wat direct opvalt is dat ‘Culture Of Volume’ veel directer en soms zelfs heel erg poppy – voor jouw doen – klinkt. Iets wat we na het niet al te makkelijke debuutalbum hadden verwacht.
“Als muzikant wil ik met mensen hun verwachtingen meegaan en er tegelijkertijd mee spelen, het is spannend om te kijken hoe men reageert. ‘Culture Of Volume’ heeft meer melodische structuren in plaats van harmonische, het is meer song-design dan sound-design. De sounds zijn er nu om de song te dienen in plaats van een project op zichzelf te zijn.”

We hadden niet verwacht je zo snel opnieuw te spreken. Bij ‘Total Strife Forever’ duurde het anderhalf jaar om de plaat te maken en pas een jaar daarna kwam het daadwerkelijk uit. ‘Culture Of Volume’ moet wel in recordtempo gemaakt zijn.
“Ik werk graag vooruit, de laatste keer dat wij elkaar spraken (Eurosonic 2014, red.) was ‘Culture Of Volume’ al half af. Het was die periode, tussen dat ‘Total Strife Forever’ af maar nog niet uit was, dat ik begon te werken aan ‘Culture Of Volume’.”

“Het resultaat is heel anders geworden dan ik eerst in gedachten had. Ik had het idee dat het een volledig instrumentaal album zou gaan worden, dat East India Youth meer een underground-niche ding zou zijn. Naarmate het jaar vorderde groeide mijn vertrouwen tijdens optredens, en met dat vertrouwen ging ik ook met meer overtuiging zingen. Hiermee veranderde het nieuwe album ook, het kreeg bijvoorbeeld steeds meer vocalen.”

“Het voelde logisch om deze stap te zetten. Tegen het einde van 2014 had ik veel shows gespeeld, heb ik veel meer aandacht gekregen dat ik had durven denken, en kwam ook nog eens die Mercury Prize-nominatie erbij. Het hele idee van een ‘underground-niche East India Youth’ was verdwenen. Het feit dat ik ‘Culture Of Volume’, met de grotere pop-focus, al bijna af had past perfect bij de aandacht en reacties die ik op dat moment kreeg.”

Was je verbaasd dat je de Mercury Prize-nominatie ontving?
“Ja, het klinkt ook nog steeds raar dat het album wat ik heel lo-fi, zo goed als alleen, in mijn slaapkamer heb gemaakt opeens op dat podium terecht is gekomen. En het kwam ook op het perfecte moment. Een week voor de nominaties bekend werden waren de laatste opnames van ‘Culture Of Volume’ gedaan. En een dag voor de ceremonie was het album helemaal af.”

 

Twee tracks op ‘Culture Of Volume’ vallen heel erg op: Hearts That Never en Entirety. Zelfs naast de meer directe songs springen deze er qua energie nog bovenuit.
“Hearts That Never was een van de eerste tracks waar ik aan begon maar was ook een van de laatste die af was. Het was eerst een instrumentale dance-track van meer dan tien minuten. Aan het einde van het proces wilde ik het meer bij de rest laten passen en heb ik het geheel ingekort.”

“Afgelopen zaterdag was ik in Londen bij het tienjarig bestaan van Perc Trax, met onder andere Truss, Factory Floor en Pete Swanson. Entirety is mijn hommage aan die scene. Er wordt daar nu zoveel goeds gemaakt. De track was in het begin heel heftig en zwaar, ik heb het allemaal wat in moeten perken om ervoor te zorgen dat de track niet te anders zou klinken naast al het andere materiaal. Ondanks dat er meerdere soorten sounds en tracks op ‘Culture Of Volume’ staan moet het geheel in ieder geval wat consistentie blijven behouden.”

Er zit een duidelijke lijn in de stijlen en sferen die je op ‘Culture Of Volume’ aansnijdt.
“Het is leuk om de luisteraar een beetje te manipuleren. Net wanneer je de vibe doorhebt gaat het daarna net een andere richting op. Jon Hopkins’ album ‘Immunity’ is een inspiratie op dat gebied. Na de start bouwt hij op naar een climax, daarna valt het stil en wordt het bijna sereen. Het voelt als een verloop van een avond en nacht uitgaan, inclusief het thuiskomen daarna.”

“‘Culture Of Volume’ heeft dat in wezen ook, maar meer als een verhaal van een langere periode. Waar ik ben geweest, wie ik heb ontmoet, alle bands waarmee in getourd heb. Het hele album laat horen hoe de afgelopen anderhalf jaar voor mij was. Van de industrial techno waar ik veel naar luister tot het touren met Wild Beasts, These New Puritans en Factory Floor. Het is allemaal gedocumenteerd in de tien nummers die ‘Culture Of Volume’ vormen. Dit is een mooie tijd in mijn leven en daar heb ik nu ook een soort audiobiografie van gemaakt.”

Album drie, hoe ver ben je nu al?
“De eerste ideeën zijn opgenomen, niet lang na de laatste keer dat wij elkaar spraken, en nog voor ‘Culture Of Volume’ echt af was. Het tempo zit er goed in, als alles goed gaat wil ik nummer drie graag volgend jaar uitbrengen. Of dat gaat lukken is nog wel onduidelijk, 2015 wordt mijn drukste jaar tot nu toe.”