INTERVIEW: Double Veterans

‘Wàt was dat?,’ dachten we toen we bij de Mozes & The Firstborn homecoming–show Double Veterans aan het werk zagen. Twee gitaren en een drumkit, meer hebben deze drie gasten uit de buurt van Antwerpen niet nodig voor een pot furieuze psychedelische garagerock. Het loopt dan ook lekker over de grens.

Waar zijn jullie mee bezig?
“We spelen veel in België. In het najaar hadden we soms vijf shows per week. Onze debuutplaat komt binnenkort uit, daarom zijn we nu weer wat meer daarmee bezig. De single Beach Life komt uit in februari.”

Hoe is de psych-scene in België?
“In Nederland leeft het wel meer. We hebben High Time Festival en de bands Mountain Bike en Alpha Whale, en ons. Maar het begint wel meer te komen.”

Jullie speelden eerst in andere bands. Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?
“We zaten onder hetzelfde management, en bij elkaar op school. We hebben dezelfde interesses, dus het was wel een logische stap. The Crackups is gestopt, maar onze zanger Lee speelt nog steeds in een andere band, Tubelight.”

De enige muziek die van jullie online staat is een video. Is dat bewust?
“Wanneer je op een filmpje live speelt en het klinkt ook nog een beetje ça va, dan vind ik dat het beter blijft hangen dan wanneer je een nummer op Soundcloud of zo luistert. We hebben daarna ook veel reacties gehad en shows gespeeld.”

De muziek doet me denken aan Tim Vanhamel’s Broken Glass Heroes.
“Daar hebben we nooit zo aan gedacht. We proberen veel met samenzang en catchy popinvloeden te doen, daar komt het misschien door.”

Wat zijn jullie inspiraties dan?
“Oude ’60s-bands als The Kinks. En Spacemen 3 en Sic Alps. Met the Crackups speelden we punk, dus ook wel Black Flag. En Sonic Youth en The Fall. En de hele scene rond Ty Segall. We zijn met zijn drieën naar een show gegaan in Brussel, maar toen waren we heel zat.”

En niet-muzikale inspiraties?
“Radiohead.”

Jullie teksten zijn behoorlijk, eh, zomers.
“Dat komt door Lee, dat is onze bruingebrande macho. Maar we drinken allemaal graag een pint, en ook alle bijbehorende stimulanten zijn een inspiratie.”

Hoe gaat de plaat klinken?
“Veel dynamiek, stevig en rustig en een akoestisch nummer. Het is een soort lange ep, acht nummers in een half uur. We hebben gezegd: ‘Fuck it, goed genoeg, breng maar uit.’”

Jullie houden niet van lange platen?
“Ik ben er geen fan van. Na twaalf nummers is mijn aandacht wel op.”

Dus jullie spelen liever live?
“Ons oefenkot is ook een studio, dus we zijn wel veel met een authentieke sound bezig, met overdubs enzo. Soms zijn we een week met een nummer bezig. Maar we horen vaak dat we live wel de meeste indruk maken. We willen echt een connectie maken met het publiek.”

Als laatst: wat is het leukst aan spelen in Double Veterans?
“Toffe shows spelen en pinten drinken. Er is geen druk, we doen wat we willen en krijgen er ook nog aandacht voor. Supercool, wat wil je nog meer. En we zuipen veel, had ik dat al gezegd?”