INTERVIEW: Deerhoof

Deerhoof: love it or hate it. De onconventionele zanglijnen en experimentele rock kunnen lang niet iedereen overtuigen, maar staan wel voor originaliteit. De band werd in 1994 opgericht in San Francisco en bestaat tegenwoordig uit de leden Satomi Matsuzaki (zang/bas), John Dieterich (gitaar), Ed Rodriquez (gitaar) en Greg Saunier (drums). Vorig jaar kwam alweer hun twaalfde studioalbum ‘Breakup Song’ uit.

Tijdens Le Guess Who? maakt John Dieterich tijd vrij om The Daily Indie te woord te staan. Iemand die beredeneert terwijl hij vertelt, een beetje chaotisch is, humoristisch, oprechte interesse toont, enorm vriendelijk is en dankbaar voor iedere dag dat hij muziek mag maken. Eén van de vier bewonderenswaardige muzikanten van Deerhoof.

Jullie hebben inmiddels twaalf albums uitgebracht…
John: “Ehmm… ja, zoiets. Het ligt eraan wat je als albums meetelt, want we hebben ook nog een heleboel EP’s, live-albums, e.d. uitgebracht. Maar puur studioalbums, dan zou twaalf wel kunnen ja. Geen idee, ik heb ze nooit geteld.”

Heb je er nog plezier in?
“Ja, naast de standaard negatieve kanten van het muzikantenvak. We zijn erg blij dat we muziek kunnen maken en de hele wereld over kunnen reizen, maar tegelijkertijd is het soms moeilijk om daarnaast een ‘normaal’ leven te leiden. Maar ik ben erg dankbaar dat we dit kunnen doen, ik heb vrienden over de hele wereld, dat is toch best bijzonder. Wat betreft het maken van muziek zit ik vol ideeën, energie, creativiteit en kan ik hier steeds beter aan beantwoorden. Je ontwikkelt je in de loop der jaren.”

Je wordt ouder…
John lacht: “Ja, misschien zijn het gewoon mijn hersenen die langzamer gaan werken en ik er dus makkelijker op kan reageren”

Crisis
Rond 2004 besloten de bandleden hun andere baantjes op te zeggen en fulltime als muzikant te gaan werken: “Om een hoger niveau te bereiken moet je alle energie in de band steken en een jaar of acht geleden kwam het moment dat we besloten om ons volledig op de band te storten.” John en Ed hadden administratieve baantjes, Greg werkte als ober in een Thais restaurant en Satomi werkte als redacteur voor een Japans tijdschrift: “We blijven dit doen zolang we er plezier in hebben en nieuwe ideeën kunnen ontwikkelen.”

“We hadden voor het eerst een boekingsagent. En je kan natuurlijk wat toeren en daarmee niet veel geld verdienen, maar als je meer shows gaat spelen kun je misschien blijven toeren. Dus hadden we zoiets van: als we dit willen proberen moeten we onze jobs nu opzeggen.”

“De muziekscene heeft een flinke deuk opgelopen door de financiële crisis. Dat heeft het moeilijker gemaakt. Er is veel concurrentie voor minder concerten, omdat veel podia hun deuren moeten sluiten. Er is minder geld te verdienen. Ook wij hielden onze adem in en zeiden tegen elkaar: ‘zou dit het zijn? Misschien gaan wij hier ook aan ten onder.’ Maar we toeren veel, vorig jaar was ik zes maanden van huis en dit jaar vier maanden. Het lijkt erop dat we het voorlopig zo nog vol kunnen houden. Zo lang we kunnen blijven optreden…”

“Onze partners zien we ook niet zo veel, ze gaan ook zelden mee op tour. In Amerika toeren we met een klein busje waar we alle vier in zitten en waar ook alle instrumenten in gepropt zitten en alle merchandise. Er is echt geen stukje ruimte meer over. Tussen de zitplaatsen in liggen stapels spullen.”

Dan moeten jullie wel goed met elkaar kunnen opschieten als je zo op elkaars lip zit…
“De tour-cliché is dat je met z’n allen in de tourbus zit te zingen en jammen. Wij zijn daar precies het tegenovergestelde van, doodse stilte, geen muziek, iedereen doet zijn eigen ding. De één is bezig op zijn laptop, de ander kijkt een film. We zijn wekenlang 24/7 samen, dan creëer je automatisch grenzen en je eigen persoonlijke ruimte.”

“En ik moet zeggen, de uitvinding van GPS heeft onze band gered! We maakten altijd ruzie over de route en welke afslag we hadden moeten nemen. Sommige mensen zeggen dat technologie dom maakt, maar dit heeft ons echt gered. Een band is als een flink gecompliceerd huwelijk, dus het heeft ons huwelijk gered!” (lacht)

Jullie hebben getourd met veel grote bands zoals Radiohead en Sonic Youth. Hoe was dat?
“Vooral Radiohead heeft een grote impact gehad op me. Ik was altijd al fan van Radiohead, maar vond niet alle albums even leuk. Toen we een paar shows met ze gedaan hadden was ik compleet omver geblazen en vond ik alles geweldig! Ik ben de band op een andere manier gaan waarderen. Zij leggen de lat zo belachelijk hoog voor zichzelf. Hun soundcheck duurt uren en ze gaan alles na. En niet alleen de nummers maar ook het geluid. Hun hele crew is geobsedeerd door geluid en dan roepen ze bijvoorbeeld weer: ‘Can we put some distortion on the snare drum?’ En dan proberen ze een tijdje verschillende distortions. Dit doen bands als ze een album opnemen, maar niet voor optredens. Het is krankzinnig, niemand kan dat doen. Bijna niemand. Het feit dat ze zo bezig zijn met de details is enorm inspirerend. En ze waren ook ontzettend aardig en bemoedigend naar ons toe.”

Downloaden
“Het is de realiteit en het heeft ons erg geholpen als band. Maar het is ook wel frustrerend. Een vriend van me vertelde dat de muziek van zijn band 200.000 keer beluisterd was op Spotify en ze een cheque kregen van 50 dollar. Dat is absurd! Downloaden neemt een stukje gevoel van de muziek weg. Computers staan vol met muziek dat je zo van internet kan plukken, maar er wordt soms vergeten hoeveel moeite eraan vooraf is gegaan om de muziek te maken, de persoon erachter. Een bepaalde waardering voor de moeite zou wel een norm moeten zijn. Wij hebben geluk dat we alles zelf kunnen doen. We nemen de muziek zelf op, mixen en masteren zelf, managen onszelf, rijden onszelf rond. Behalve in Europa, hier hebben we wel een chauffeur. We zijn gewend om alles zo goedkoop mogelijk te doen en dat lukt ons. Maar er zijn nog zoveel bands die niet zoveel geluk hebben. Greg en ik mixen nu ook muziek voor andere bands, daar kun je ook een centje mee bijverdienen. Hoewel ik er niets aan verdien. Het zijn altijd bekenden en dan zeg ik al gauw dat ik ze wel gratis help omdat ik enthousiast ben over hun werk. Ooit kan ik er hopelijk wel iets mee verdienen.”