Interview

INTERVIEW: Dead Ghosts


13 mei 2013

Rond vijf uur ’s middags zou Dead Ghosts aankomen bij Trix Antwerpen. Klokslag vijf uur komen de garagerockers aanrijden na een rit van ruim zevenhonderd kilometer vanuit Kreuzlingen, Zwitserland. Niet erg rock ’n roll natuurlijk om zo stipt te zijn. Maar het zijn dan ook Canadezen.

Dead Ghosts is afkomstig uit Vancouver. Zanger, frontman en leider is Bryan Nicol. Samen met de drie andere bandleden Moe, Clint en Steve is hun eerste opdracht om een TDI-tekening te maken. Ze beginnen vol enthousiasme. Het valt ze ineens op dat driekwart van de band linkshandig is. Uit de grappen die volgen blijkt dat het interview niet al te serieus zal verlopen. Het begint met het verhaal bij de tekening. Bryan vertelt:

“We waren onderweg van Spanje naar Frankrijk toen we langs een soort piramide reden. We dachten ‘cool, laten we die beklimmen!’ Maar we waren al voorbij de afslag, dus besloten we een stukje achteruit te rijden om alsnog de afslag te nemen. Hartstikke illegaal, maar er waren verder geen auto’s op de weg. Bij de piramide maakten we wat foto’s en Steve rolde een joint. Opeens kwamen er vier politiewagens aanrijden. Shit! Om de politie af te leiden van Steve en zijn joint loop ik naar ze toe en vraag wat er aan de hand is.”

Politie: “Wát doen jullie hier?

Bryan: “We maken wat foto’s.”

Politie: “Hóe zijn jullie hier gekomen?”

Bryan: “Ehm, we hebben achteruit de afslag genomen.”

Politie: “Zijn jullie gek geworden?! Wegwezen hier!”

“Alles liep gelukkig goed af. Als ze tien minuten later waren geweest dan hadden we daar joints staan roken en was het minder goed afgelopen.”

De vier praten door elkaar, maken elkaars verhalen af, of maken zomaar wat opmerkingen tussendoor. Er wordt heel wat gelachen. Bryan is duidelijk de aanvoerder en roept regelmatig zijn band tot de orde.

 

 

Wanneer is de band begonnen?
Bryan: “In 2008 in een kelder van een ander bandlid dat er op deze toer niet bij is. We zaten allemaal in andere bands, maar we wilden met elkaar muziek maken. We maakten zelf microfoons en hadden een oude laptop waar we muziek mee opnamen. Op Myspace hadden we een nummer geplaatst en een week later wilde een label een 7” single uitbrengen van ons. Dus we hadden zoiets van ‘holy shit, we moeten echt verder gaan met deze band!’”

Hoe komen jullie bij de naam Dead Ghosts?
Bryan: “We hadden nog geen naam en het label wilde een naam hebben voor de 7” single. Ik wilde iets zoals Dead Moon of iets met ‘moon’ erin. Opeens kwam Dead Ghosts ter sprake en dat klonk wel lekker spooky en garage-achtig. En nu zitten we ermee opgescheept. Mijn moeder zegt dat we onze bandnaam moeten veranderen, maar nu is het te laat.” Het is de eerste toer in Europa voor Dead Ghosts. Wel zijn ze met andere bands in Europa geweest. “Intens” vinden ze het hier. Vervolgens gaat het gesprek op onverklaarbare wijze ineens over snaren. Bryan schijnt nogal wat extra setjes snaren nodig te hebben. “Ik breek heel veel snaren, ieder optreden wel.” Dus gingen ze snaren kopen in Zwitserland. “Ik schrok hoe duur snaren zijn in Europa! We kregen ruzie over de prijs van de snaren, die hier wel drie keer zo hoog is als in Canada. De plectrums hebben we daarna maar gestolen.” Er volgt een korte stilte. Clint: “En dat is dus waarom de band Dead Ghosts heet”, om maar weer even terug te komen op het eigenlijke onderwerp. En ze liggen weer dubbel van het lachen.

 

 

De muziek heeft ze duidelijk over hun liefdesverdriet heen geholpen. Het is een beetje het thema van hun nieuwe album Can’t Get No, dat eind april uitkomt. Dat komt vooral in de teksten terug, want de muziek blijft een vrolijke toon houden: garagerock met invloeden van surf en country.

Can’t Get No… wat?
Bryan: “De albumtitel is een beetje gejat van het Rolling Stones nummer (I Can’t Get No) Satisfaction. Maar ook omdat we altijd zitten te ‘bitchen’ van “waarom kunnen wij dit niet en waarom krijgen wij dat niet”. En het gelijknamige eerste nummer op het album gaat over een meisje dat ik ontmoette in San Francisco en ik probeerde haar aandacht te trekken, maar dat lukte niet. We gingen met z’n allen uit en hadden veel lol, maar meer dan dat werd het helaas niet.”

Ook het eerste album S/T uit 2010 bestaat voornamelijk uit liefdesliedjes, toen Bryan en Moe nog een vaste relatie hadden. Maar de relatie van Moe werd verbroken na acht jaar en een paar maanden later ook die van Bryan na vier jaar. Ze hadden daardoor veel steun aan elkaar, ze waren samen single en depressief. En zo ontstonden break-up liedjes zoals I Sleep Alone, I Want You Back en That Old Feeling. Teksten gaan over verdriet en eenzaamheid, maar de muziek is allerminst somber. De zang is schreeuwerig en door de lo-fi opnameapparatuur slecht verstaanbaar. Daardoor klinkt het juist als een vrolijke mix van sixties surf- en garagerock met soms wat country invloeden. De teksten zul je voor een groot deel erbij moeten zoeken om te weten wat er precies wordt gezongen.

 

 

Het gesprek gaat verder over het optreden met andere bands…
Bryan: “We hebben nooit optredens gehad met slechte bands. Ook als we nooit van ze gehoord hadden, bleken het heel goede bands te zijn.”

Steve: “Alleen de optredens die we deden met Jacco Gardner “it kinda sucked playing with him”. Hij had anderhalf uur nodig om te soundchecken.”

Bryan: “Zie je hoe we constant zitten te ‘bitchen’”.

Steve: “Nee, maar dit is terecht commentaar.”

Bryan: “Doordat hij zo lang aan het soundchecken was hadden wij geen tijd meer voor een soundcheck. Maar dat is ook niet zo erg, we hebben geen soundcheck nodig. De meeste bands waar we mee spelen zijn enthousiast en hebben zin om te spelen, dat was met hem en zijn crew heel anders. Zij waren met zichzelf en de soundcheck bezig en niet erg vriendelijk tegen ons.” Terwijl er nog wat door elkaar heen gepraat wordt over de optredens met Gardner roept Bryan de groep tot de orde en vindt dat ze wel genoeg hebben geklaagd.

 

 

Afsluitend de vraag hoe Dead Ghosts denkt over downloaden
Het downloaden of betalen voor muziek is en blijft een actueel onderwerp. Er wordt vaak gesteld dat bands door het downloaden niet kunnen blijven bestaan. Door deze vraag rechtsreeks aan de artiest te stellen wordt duidelijk of en voor wie downloaden een probleem is.

 Bryan: “Doordat mensen downloaden kennen ze onze muziek en komen ze naar onze shows. Ik deel graag mijn muziek met anderen. Ik had zelf mijn nummers geüpload naar Mediafire, maar die haalde ze er vervolgens af vanwege auteursrechten. Fuck you, het zijn míjn nummers!”

Maar hoe rock ’n roll de jongens ook kunnen zijn met het overtreden van verkeersregels, joints roken en het stelen van plectrums, het blijven toch best lieve Canadezen.