Interview BlackWaters: “Er zijn zoveel digitale mogelijkheden dat mensen daar een beetje verloren in raken”
31 augustus 2018
Psycho Mind Festival
21 & 22 september 2018
Patronaat, Cul de Sac & V39, Tilburg
Ze zijn krap twintig jaar oud, de gasten van BlackWaters. De Britten kwamen elkaar tegen op de universiteit van Guildford. Ze begonnen samen met het maken van rauwe punk en nog geen twee jaar later werkten de band al samen met hun idool: Carl Barât, zanger van The Libertines aan eigen nummers. Wij werden er zo enthousiast van dat we ze twee weken geleden behandeld hebben in de TDI Tipt over het Psycho Mind Festival in Tilburg en belden vervolgens naar Engeland om met zanger Max te praten over het prille bestaan van de band en over punk in een digitaal tijdperk.
Laten we terug gaan naar het ontstaan: het jaar is 2014 als Max Tanner, Ollie Franklin, David Carpenter en James Watkins elkaar tijdens hun muziekles op de universiteit tegen.
Hoe kwam die eerste ontmoeting tot stand?
“Ik ging naar de universiteit om een band te vormen, net als de andere drie. Toen we voor het eerst afspraken, speelden we een Kings of Leon-nummer. Use Sombody natuurlijk. We riepen tegen elkaar: laten we een band starten en we gingen ervoor. We hadden ook nog eens geluk met het feit dat onze bezetting in die tijd nooit veranderd is. Dezelfde vier kerels. Niemand kreeg er genoeg van. Ollie, de bassist, was eigenlijk een gitarist, maar gelukkig houdt ‘ie van zijn nieuwe instrument. We komen allemaal uit totaal verschillende gebieden van het land, maar we kregen het gelukkig allemaal voor elkaar om elkaar te treffen in Guildford. Ik kom uit Assix, wat in het zuidoosten ligt. James komt uit Londen en Ollie en Franklin komen uit North-Hampton. Die gasten uit North-Hampton zijn geweldig street smart.”
Zanger Max Tanner
Wanneer gingen jullie zelf nummers schrijven?
“We deden maar een paar covers om erin te komen en met elkaar leren te spelen op allerlei manieren. Onze eerste nummers waren ook wel echt shit. Als we dat terugluisteren denken we: ‘bah, wat verschrikkelijk. Waarom? Waarom hadden we dat als tekst?’ Een echte shittekst was het nummer As I Grow Younger. Het was de eerste tekst die we schreven, sindsdien hebben we zoveel fucking songs geschreven.”
Wanneer vonden jullie je sound?
“Een halfjaar geleden. Dat heeft ons zeker anderhalf jaar gekost. We zagen ooit de band FIDLAR, een punkband uit Los Angeles. Die zijn geweldig! We zagen de band live en waren compleet weggeblazen. We werden verliefd op die rauwheid. We wilde graag nummers met die puurheid creëren. Die eenvoud komt ook door in onze teksten. Ik ben niet heel metaforisch in mijn teksten. Ik ben groot fan van Jarvis Bucker en nog een paar andere poëten. Hun teksten zijn zo simpel dat mensen ze begrijpen en zich er meteen mee kunnen identificeren. Tegenwoordig zijn er tal van bands die zoveel zeggen, want, uiteraard, er gebeurt veel op politiek en sociaal vlak in de wereld. Als ik een fucking politicus wilde zijn, zou ik wel een politicus zijn geworden.”
Die eenvoud komt ook terug in de productie: jullie gebruiken nauwelijks digitale poetsmiddeltjes. Daarnaast is jullie sound volgens jullie sociale kanalen zwaar beïnvloed door punk uit de jaren zeventig. Als je zou kunnen kiezen, in welk decennium zou je willen leven?
“Te lastig man! Euhm… Waarschijnlijk de seventies, sixties. Ik zou de Pink Floyd-tijd willen meemaken, maar ook wel het Joy Division-tijdperk. Er is te veel om te kiezen. Als ik dan toch echt zou moeten kiezen zou het toch de sixties zijn. Iedereen was toen een beetje maf. Mensen genoten er echt van. Tuurlijk had je toen ook veel shit, zoals er altijd is. Het lijkt een tijd te zijn waar iedereen redelijk tevreden met zichzelf was.”
Over decennia gesproken: Jarr’ed Up Generation is geweid aan jullie eigen generatie, jullie decennium: ‘We Are the jarr’ed up generation. Hold of we got a lack of inspiration.’ Waarom zou je je eigen generatie zo benoemen?
“Dat was een van onze eerste singles. We waren jong, we waren zestien toen we het schreven. Het gaat over hoe iedere zestienjarige het huis wil verlaten en niet meer onder de duim van zijn ouders wil zitten. We zaten in een burgerlijke stad waar we graag uit wilden ontsnappen. Het gaat over echt pisssed off zijn.”
Even later omschrijf je ze als lui. Waarom lui?
“Dat gaat over die momenten dat ik terug naar mijn vrienden in Assix ga en dan hebben we gesprekken. Dan vraag ik: heb je gehoord over wat er laatst is gebeurd? Ik heb het dan over politieke issues. Ik was zestien, ik zou daar niks om moeten geven. Veel mensen boeit dat gewoon niet. Het interesseert ze niet dat mensen dakloos zijn en zo. Er zijn zoveel fucking problemen. Maar goed, dat is prima, ik zeg niet dat dat iets slechts is om daar geen interesse in te hebben.”
Ben je zelf lui?
“Wat een verschrikkelijke vraag, haha. Het is grappig. Soms ja. Dan lig ik in bed en denk ik: ugh, geef me nog een halfuurtje extra. Dan pak ik gewoon een bak koffie en drink ik die in bed op. Op die manier ben ik lui. Ik begin ook weleens met sporten en dan schei ik daar na een maand weer mee uit.”
Naast dat hij lui is, heeft de Jarr’ed up generation ook last van een gebrek aan inspiratie. Hoe komt dat?
“Dat ging over onszelf op dat moment. We zaten vast in Guilford, de stad waar wij op de muziekuniversiteit zaten. Het is een geweldige scene daar, maar het ontwikkelt niet echt. Er is een onbekende reden waarom het daar niet echt wil werken. We hebben twee podia en, you know, die zijn populair, maar het komt niet van de grond. Op het moment was alles best opgedroogd. Dat maakt mensen gefrustreerd, want daar zitten zoveel getalenteerde mensen maar er gebeurt dus niks. Dat is ook hoe wij dat voelden in die tijd. We wilden het eruit schreeuwen en feesten om de realiteit een beetje te doen vergeten. Het was een spannende song om te maken. Het had veel ballen.”
Over spannend gesproken, dit nummer heeft volgens mij nog een andere reden waarom het speciaal is.
“Klopt, ja. We hebben het samen met Carl Barât van The Libertines gemaakt. Hij heeft ons geholpen met dat nummer. Dat was fucking mad, want wij zijn grote Libertines-fan sinds onze tienerjaren. Hij gooide er zijn trashy Libertines-sausje er overheen.”
Een nummer dat over diezelfde generatie lijkt te gaan is Love is a Future Computer. Over een toekomst die van computers houdt. Jij bent voor een andere manier?
“Wat grappig. Niemand heeft ooit gevraagd naar dat nummer. Het gaat over mensen die mensen online ontmoeten, die ze nog nooit gezien hebben. Ze zitten in een chatroom met onbekenden. Russel Brand zei ooit iets grappigs hierover. Hij had er over hoe iedereen op datingwebsites een soort van vast zit in deze gigantische digitale orgie van mensen. Er zijn zoveel digitale mogelijkheden dat mensen zichzelf daar een beetje in verliezen. Mensen worden online verliefd. Ik persoonlijk niet, maar iedereen heeft het eens doorgemaakt dat ze online spraken met mensen die ze niet kennen. Het is een interessant concept hoe mensen hun traditionele manier van sociale interactie bijna verliezen. Het gebeurt nog steeds hoor dat mensen verliefd worden in een bar. Technologie verandert alles. Het wordt bijna robotisch en raar. Waarom niet eropuit gaan in plaats van achter je computer blijven hangen?”
Vorig jaar augustus was jullie eerste optreden in het buitenland. Jullie traden op in Barcelona. Hoe lastig was het om buiten het Verenigd Koninkrijk te spelen als band?
“Het bijzondere was dat zij ons ontdekt hadden. Zij vroegen ons, in plaats van dat wij daar een gig probeerde te regelen. Die was dus niet zo lastig voor ons. Als het een jaar eerder was geweest, hadden we geen schijn van kans. Dan hadden ze ons echt niet geboekt. Voor zover wij wisten, luisterde niemand in Barcelona naar ons. Om daar op te treden was briljant. Het was is een grote club. We dachten: wie gaat ons nou opzoeken daar, toch gebeurde het. Iedereen was goed dronken en had er behoorlijk zin in.”
Op 21 september gaan jullie voor het eerst optreden in Nederland. Jullie melden dat laatst heel trots op Facebook. Het is echter niet in Haarlem maar in Tilburg.
“I know. Het was mijn gitarist die dat opgeschreven had. Was jij dat die gereageerd heeft? Is Tilburg een andere plaats?”
Totaal andere plek. Haarlem ligt in de buurt van Amsterdam. Tilburg ligt in de provincie Noord-Brabant.
“Oh, shit.”
Dat is niet erg. We vergeven het je. Om bij het thema van eerste keren te blijven: jullie hebben tot nu toe alleen maar singles en EP’s uitgebracht. Kunnen we binnenkort jullie eerste full-length album verwachten?
“Geen idee, man. Als we genoeg songs hebben die achter elkaar passen, is dat het moment om het te doen. We hebben genoeg nummers, maar die zouden niet werken als een plaat met twaalf nummers erop. Als we die in kleine porties uitbrengen, is dat beter voor ons op de lange termijn. Ik denk dat we dat uiteindelijk wel doen, ooit. Er is niet echt een grote reden voor.”
Waar kijken jullie naar uit op het moment?
“Psycho Mind Festival in Tilburg, haha. That’s it man. We kijken er echt naar uit om weer eens uit om buiten Engeland te spelen.”
WEBSITE PSYCHO MIND | FACEBOOK-EVENT | TICKETS
