In première: een concessieloze verrassing, Mathijs Leeuwis’ Galibier live in Kytopia
2 mei 2019
Eerder vertelden we al het verhaal achter het nieuwe project van Mathijs Leeuwis, waar zijn passie voor fietsen en pedal steel samensmelten in het vernieuwende project Galibier. Nu brengt dit ensemble een mooie liveregistratie uit boordevol improvisatie en bijbehorende visuals. Een prachtmanier om weer te geven wat je kan verwachten bij een show van dit gezelschap.
De video werd in één take opgenomen. Gezeten achter het kromme stuur krijg je immers ook geen herkansing en net als bij de koers, is het resultaat telkens een concessieloze verrassing. Klik door voor bijna vijftien minuten pure schoonheid, vandaag in première bij The Daily Indie. Geestelijk vader Leeuwis licht nog even kort de achtergrond toe.
Hoe kwam je voor deze sessie bij Kytopia terecht?
“Al snel na de release van het album Galibier in november 2018, had ik door dat ik naast dit album ook een live-registratie met dit gezelschap wilde maken, zodat het totaalplaatje wat we live neerzetten beter in beeld gebracht zou kunnen worden. Mathijn den Duijf – producer, pianist en rots in de branding bij het maken van het album – had een studio in het voormalige Kytopia-pand aan de Oudegracht in Utrecht. Dat is ook de studio waar we het album hebben opgenomen. Zodoende was het lijntje met die locatie erg kort. Door alle randvoorwaarden die ik creatief-inhoudelijk had voor de registratie – volledig analoog opnemen, live visuals, extra lichtkunstenaars, rechtstreeks op tape opnemen – kwamen we snel uit bij Kytopia. De sfeer klopt met de muziek.”
Over die sfeer gesproken: de sessie heeft een David Lynch-achtige sfeer. Dat matcht met het album. Was dat ook waar je voor deze sessie bewust naar op zoek was?
“Voor deze sessie was het doel te komen tot één dwingende sfeer die een reflectie is van hoe wij live werken en wat wij live voor elkaar proberen te krijgen: een bubbel creëren waar mensen voor een dik uur in onder gedompeld worden, met veel ruimte voor associatie. Om dit te kunnen bereiken moeten de muzikanten elkaar verrassen en proberen onze klanken te blijven verdiepen. In dit geval heb ik geprobeerd voor die verrassing te zorgen door een aantal tape-loops voor te bereiden en die als startschot voor een reeks improvisaties te gebruiken. Vervolgens neemt dat startpunt een afslag en vormt zich iets nieuws.”
“De combinatie van de ruimte, deze muzikanten, het licht en de geïmproviseerde illustraties bracht deze duistere David Lynch-vibe naar boven. Als we vandaag weer een sessie zouden doen komt er wellicht een Disney-achtige vrolijkheid naar boven. De zoektocht naar verdieping van klank en sfeer stond vast, de uitkomst niet.
“Waar misschien nog wel meer een verbinding met David Lynch zit: je houdt ervan of je haat het. We wilden in creatieve zin nergens gas terug nemen, maar precies doen wat wij graag doen. Een clip van bijna een kwartier is in promotionele zin natuurlijk verre van verstandig, maar dit is wel wat Galibier is: een zoektocht naar nieuwe klanken, zonder concessies.”
Je wilde het totaalplaatje dat je live brengt vereeuwigen in een totaalkunstwerk. Wat zijn je verdere plannen hiermee voor de komende tijd?
“Met dit gezelschap inclusief licht en visuals zullen we in het najaar een kleine reeks optredens op een aantal bijzondere locaties doen. Deze sessie is dus ook zeker bedoeld om het publiek te laten zien wat we live doen. Daarnaast werk ik momenteel samen met Mathijn den Duijf aan een nieuwe compositie voor tape-loops, volledig geschreven en uitgevoerd op een eigen tape-loop-installatie. Met Marzio Scholten – als gitarist bij Galibier betrokken – heb ik een nieuwe band Things I Can’t Control (met op drums Jimmi Hueting van o.a. Jo Goes Hunting), waarmee we de komende tijd redelijk wat live zullen spelen. Zo is het gezelschap rond Galibier ook een plek van waaruit er nieuwe ideeën opborrelen die vervolgens uit kunnen groeien tot eigen wereldjes. Eén ding is de constante factor, de rode draad: mijn pedal steel.”
Het hele land duikelt nu – na de Amstel Gold Race – in enthousiasme over Mathieu van der Poel en wie weet wat dit wielerjaar nog meer brengt. Zit daar nog ergens muziek in?
“In Van der Poel zit momenteel alles, dus vast ook veel muziek. Dit jaar focus ik mij met name op de doorontwikkeling van Galibier. Momenteel ben ik nieuwe stukken aan het schrijven voor een EP die eind 2019 of begin 2020 naar buiten moet komen. Ook de tape-loop-installatie waar ik eerder over sprak gaat eind 2019 al een proefritje maken in de openbaarheid. Druk zat dus. Voor de echte wielerfan is er een klein beetje goed nieuws: achter de schermen werk ik ook aan een theatrale versie van Galibier waarbij ik meer ruimte wil geven aan de wielerverhalen die ten grondslag liggen aan de muziek. En tijdens de Tour de France steek ik uiteraard ook ergens m’n kop op. Wanneer en hoe? Dat laten we nog even in het midden.”
