Het verleden is onrustig: Jaco Pastorius verschijnt als droom in de benefiet-single van Califone
9 juli 2020
Omdat Jaco Pastorius niet via de voordeur naar binnen mag, schopt hij een glazen zijdeur van de Midnight Bottle Club in. Achterin wordt Jaco vervolgens zo hard in elkaar geslagen dat hij enkele dagen later sterft op 21 september 1987. Jaco Pastorius was een basgitarist.
Als een komeet met een vrij onvoorspelbare baan scheert Jaco op 3 juli 2020 langs, nu in de droom van Tim Rutili, frontman van Califone. ‘Jaco Pastorius visits my dream sometimes.’ Terwijl Amerika zichzelf binnenstebuiten trekt, ziet Tim de droom-verschijning van een basgitarist: dezelfde man van Weather Report en die bij Mitchell speelde en die volgens Wikipedia in 1982 zijn gezicht zwart verft en zijn basgitaar in de Hiroshima Bay smijt, geen mens weet waarom.
Nu Califone’s Echo Mine dit jaar grandioos onder de radar is geschoten verschijnt er hier en daar toch nog nieuw werk: een cover van Elliott Smith, een op muziek gezette versie van de laatste woorden van George Floyd en nu derde herinnering van wat geweest is. Het verleden is onrustig, en begint en eindigt in het geval van Jaco Pastorius met een flinke streep ongecontroleerde ruis. In het midden trekken Brian Deck en Tim met uitgeklede inzet het liedje in galop, bewaren even focus en glijden af in dezelfde mist als waar ze uit zijn verschenen. De muziek is uit, de komeet is verdwenen.
Califone’s Jaco Pastorius is afkomstig uit de stal van Wakeupanddream, een Italiaanse organisatie die met Bandcamp-verzamelplaat Close Distance collecteert voor de lokale muziekscene daar – met onder meer Jerusalem in my Heart en A Hawk and a Hacksaw.
