Feature

Feature London Calling. Ada Lea: “Ik schrijf echt zonder filters”


20 oktober 2019

London Calling Festival
Vrijdag 25 & zaterdag 26 oktober

Onder het pseudoniem Ada Lea bracht de Canadese singer-songwriter Alexandra Levy in juli haar eerste plaat uit: what we say in private. Een debuutalbum dat voortkwam uit een levensveranderende breakup, waarna ze vele slapeloze nachten schreef en schilderde om zichzelf terug te vinden. We spraken de multimediale kunstenares over haar schrijfproces en haar inspiratiebronnen.

Zoals de titel al aangeeft, bezingt Ada Lea haar persoonlijke en pijnlijke ervaringen op haar eerste plaat. Haar dagboek, waarin ze honderd-tachtig dagen schreef nadat haar relatie eindigde, was een belangrijke bron voor haar songteksten: “In mijn liedjes komen veel dagboekfragmenten terug. Zeker in 180 days, daarbij deed ik echt aan freewriting en veel van die stukken kwamen uiteindelijk ook in dat nummer terecht. Ik schrijf echt zonder filters. Als je iets schrijft dat recht uit je hart komt, dan is het ongelofelijk lastig om dat later aan te passen omdat het te onthullend zou zijn. Dat is onmogelijk. Dus daarom laat ik er soms stukken in zitten die echt cutthroat zijn.”

Sad indie
Naast het schrijven en zingen van haar liedjes, creëert Ada Lea ook visuele kunst. We stellen haar de klassieke kip-of-ei-vraag: wat kwam er eerst, de muziek of het schilderen? “De liefde voor visuele kunst was er zeker weten als eerst. Ik schilderde als jong meisje altijd met mijn vader, al vanaf een jaar of vier, vijf. We probeerden dan schilderijen van de grote meesters na te schilderen met waterverf. Tegenwoordig bestaan mijn kunst en mijn muziek naast elkaar.”

Ada Lea maakte zelf de kunstwerken die in de hoes van haar plaat zijn te vinden. Daarin reflecteert ze op het streaming-tijdperk, waarin de meeste mensen haar nummers voorbij horen komen op Spotify-afspeellijsten genaamd ‘Sad Indie’ en haar fysieke plaat met haar kunstwerken niet in handen krijgen. “Ik vind het interessant dat een hoop mensen niets afweten van de hele wereld die achter het album zit. Het is een tweesnijdend mes: aan de ene kant geeft het streamen mij mogelijkheden om een veel breder publiek te bereiken, aan de andere kant krijgt datzelfde publiek nooit het hele verhaal mee.” 

Programmeur voor één keer
Als laatste: als ze zelf voor één keer de programmeur van London Calling zou mogen zijn: dan zou ze Emilie Kahn, Hanorah en Methyl Ethel boeken. Vriendjespolitiek is het wel: Kahn speelde harp op Ada Lea’s album, Hanorah speelde op haar albumpresentatie en met Methyl Ethel tourde ze eerder door Amerika. Artists supporting artists, daar kunnen we alleen maar respect voor hebben.


WEBSITE LONDON CALLING | FACEBOOK-EVENT | TICKETS