Feature London Calling: Night Moves: een tijdelijke terugkeer naar seventies-pop
22 oktober 2019
London Calling Festival
Vrijdag 25 & zaterdag 26 oktober
Night Moves. Met zo’n naam moet je misschien denken aan de gelijknamige plaat en single van Bob Seger uit 1976, maar het verwijst eveneens naar een toffe band. Wat overigens wel overeenkomt tussen Night Moves en Bob Seger, is dat ze allebei gedeeltelijk putten uit seventies heartland rock. Gooi verder elementen van dit decennium, het gevoel van de zomer, pop en rock, een vintage-radio bij elkaar en je hebt het geluid van Night Moves te pakken.
Het tweetal, bestaande uit vocalist John Pelant en bassist Micky Alfano – live aangevuld met bandleden Mark Hansson en Chuch Murlowski – is afkomstig uit Minneapolis, Minnesota en voegt bij de hiervoor genoemde heartland rock ook nog psychedelische pop toe met een softrock-kantje. Ze verkennen op hun laatste plaat Can You Really Find Me, bovendien ook nog eens genres als countryrock en synthpop. Het klinkt alsof al deze verschillende elementen tot een vreemde mengelmoes leidt, maar zet de band zijn uitmuntende laatste plaat aan en de puzzel valt al snel op zijn plek. Het resultaat klinkt alsof je in een zomer van de jaren zeventig bent gestapt en een radio aanzet met een goede cocktail in je hand, terwijl je wordt meegevoerd door dromerige synths en aanstekelijke gitaarriffs. Retropop op zijn best.
Volwassenwording
Het geluid is geperfectioneerd tot een slim en levendig organisme, waarbij elke overgang tussen de nummers je telkens weer op scherp zet voor wat komen gaat. Experimenteren doet de band op deze laatste plaat namelijk genoeg en dat gaat de heren bijzonder goed af. Ook lijken ze serieuzere onderwerpen aan te snijden en zich reflectiever op te stellen. Het moge duidelijk zijn: Night Moves is volwassen geworden. De productie van Spoon-drummer Jim Eno heeft hier ongetwijfeld aan bijgedragen.
Vervlogen zomers
Al haalt Night Moves ook op zijn laatste release overduidelijk inspiratie uit seventies-grootheden als Fleetwood Mac en Neil Young, met hun persoonlijkheid ontstijgen Pelant en Alfano hun invloeden. Onder meer door een unieke sound te creëren die koele tonen met warme geluiden combineert en daar vloeiend tussen wisselt. Neem bijvoorbeeld een track als Recollections, die beïnvloed is door de elektronische rock uit de jaren tachtig, waarna de volgende track Waiting For The Symphony juist de geluiden uit de jaren zestig opzoekt. Ribboned Skies doet op zijn beurt met zijn gladde synths een beetje aan Tame Impala denken, gemengd met een stevige portie glam uit de jaren tachtig. De combinatie van al deze geluiden werkt op een of andere manier uitstekend en dat is wat Night Moves zo bijzonder maakt. De band biedt een geweldige soundtrack om nog voor even het gevoel van die onbezorgde zomer terug te halen.
WEBSITE LONDON CALLING | FACEBOOK-EVENT | TICKETS