New Music

DOUR: Verslag Zaterdag 20 juli


21 juli 2013

 

 

Tekst: Admiraal Oosterbroek
Foto’sMcKlin

Een klein jaar geleden interviewde The Daily Indie de mannen van DIIV voor een mooie cover story. En nog steeds is Zachary Cole Smith op zegetocht met zijn smakelijke shoegazepop met overdadige gitaarreverbvulling. De destijds beloofde EP is er nog niet, maar voor nu voldoen de liedjes van ‘Oshin’ ruimschoots. De frontman draagt een oversized tenue waar de overige bandleden prima bij in zouden passen. Gesmeerd speelt DIIV de set door. De gitaarmuren laten gelukkig ruimte voor het fijne toetsenwerk en de tweestemmige zang. De toehoorders zijn erg enthousiast, wat zichtbaar wordt in de moshpit tijdens Doused. ‘Have fun! Do drugs! Bye!’ zijn de woorden waar Smith mee afsluit. De plezierige bedwelming van zijn band is voorlopig nog niet uitgewerkt.

 

Dour - za - DIIV 02 Mcklin Fotografie

 

Dour - za - DIIV 05 Mcklin Fotografie

 

Dours hoofdveld is immens. De weg er naartoe glooit omlaag en geeft een magistraal uitzicht op de legioenen muziekminnaars. De zon aan de kim neigt naar rood. Niets nieuws onder die zon, maar wel heel lekker: de reggae van oudgediende U-Roy. Eenenzeventig jaren jong en nog steeds klinkt zijn stem onvermoeid vitaal. Rootsreggae op z’n best. Voor een moment is Jamaica dichterbij dan het lijkt, liedjes volgens popstramien en U-Roy blijft benadrukken dat Jah en hij erg veel van de mensen houden. Als dat werkelijk zo is, neemt hij een volgende keer een blazerssectie mee. Onze muzikale horizon wordt er niet breder van, maar het moet voor de zon een genoegen zijn zo onder te gaan.

 

Dour - za - U-Roy 01 Mcklin Fotografie

 

Dour - za - U-Roy 03 Mcklin Fotografie

 

Van freakfolk-beweging ‘Eternal Children’, waar ook CocoRosie en Anthony van de Johnsons deel van uitmaken, komt Devendra Banhart de schoonheden van zijn nieuwe plaat ‘Mala’ laten horen. Opvallend veel volk is toegestroomd. Banhart laat een kwartier op zich wachten, maar zijn mooie kalmte en sympathieke kop doen enige suggestie van arrogantie snel vergeten. De subtiliteit van zijn jongste album komt ook live tot zijn recht. Merci, Devendra.

 

Dour - za - Devendra Banhart 02 Mcklin Fotografie

 

De tent omtoveren tot club: Simian Mobile Disco doet het. Aan weerszijden van een tafel deejayen de twee er lustig op los. Met een voornamelijk analoog instrumentarium bouwen ze vlot hun kneiterdansbare tracks op. Voor een elektro-act weten de heren een interessante performance neer te zetten. In de eivolle tent is er niet altijd begrip voor als een volgend ‘liedje’ met een flink lager aantal beats per minute begint. Slim verwachtingsmanagement is het. De laatste tien minuten zijn van een massieve intensiteit. Verschillende thema’s ontmoeten elkaar telkens op het juiste moment. Deze knoppendraaiers bewijzen dat een climax ook uit heel veel climaxen kan bestaan.

 

Dour - za - SimianMobileDisco 03 Mcklin Fotografie

Dour - za - SimianMobileDisco 01 Mcklin Fotografie

 

Met zijn stem en een loopstation bouwt Dub FX zijn liedjes op. Dat is knap, maar met een hele reeks van dit soort werkjes achter elkaar weet hij de aandacht niet vast te houden. Aan de dynamiek binnen zijn tracks schort nog wel wat. Misschien moet hij maar eens in de leer gaan bij Maask.

Als avant-garde nog een voorhoede heeft, dan is dát de habitat van Flying Lotus. Zijn potpourri van opgefokte elektro en wonderlijke composities bekoort. Tussen twee bijna doorzichtige schermen staat de imposante Afro-Amerikaan. Op de schermen een schouwspel van spectaculaire visuals. Af en toe neemt Flying Lotus de microfoon ter hand om een riedeltje te rappen. Lotus’ ingrediënten zijn mysterieus, de bereiding ervan een raadsel, maar wat hij serveert is verbluffend goed.

 

Dour - za - Flying Lotus 02 Mcklin Fotografie

Dour - za - Flying Lotus 05 Mcklin Fotografie

 

Dour - za - Flying Lotus 03 Mcklin Fotografie

 

Of Venetian Snares ook zo’n eclectische kok is, valt moeilijk te beoordelen. De langharige uitvinder van de breakcore brengt een set die met ridicule snelheid je hersenkwabben verdeelt en opnieuw rangschikt. Drum ’n bass die iedere seconde over zichzelf buitelt, struikelt; geen maat is hetzelfde. Venetian Snares is een professor die pure wetenschap laat horen. Van een hogere orde. Hij overschrijdt iedere grens van wat nog dansbaar is.

 

Dour - za - Venetian Snares 02 Mcklin Fotografie

Dour - za - Venetian Snares 04 Mcklin Fotografie

 

Wél goed te behappen en zelfs retelekker is de set van Flume. De vriendelijke Australiër staat voor een LED-scherm waar toffe beelden zijn fijne R&B-georiënteerde dansliedjes versterken. Er zit een bak soul in, stoterige hiphopbeats en veel fijne melodie. De zaal slaat op tilt bij ‘Holdin On’ en ‘Insane’. Soms ramt Flume op een drumpad; een fijne toevoeging aan het toch wat statische gebeuren op het podium. De midtempo vibe past perfect in de klamme nacht. Een adembenemende verademing.

Een zwerftocht langs de tenten, ver na middernacht, levert een overdosis wauwelende bassen van het terminale genre dubstep op; overduidelijk tijd om de lokroep van de slaap te beantwoorden.

 

 

GALLERY