De zuchtend hete woestijnsessie van Imke Loeffen
4 november 2020
Voor haar dertigste verjaardag gaf Imke Loeffen zichzelf een mooi cadeau. Ze ging een weekend de studio in, bedoeld om nummers van de plank te halen en met bevriende muzikanten op te nemen. Een weekendje klussen, maar dan anders. Geïnspireerd op de Desert Sessions van Josh Homme ging ze aan de slag, met een stel bevriende muzikanten. Op een steenworp van de Maas zag The Water’s Edge het levenslicht.
Omdat de temperatuur ook paste bij een woestijnsessie werd het hoofd af en toe gekoeld in het opblaaszwembad of tijdens een waterpistolengevecht. Maar vooral werd er hard en gepassioneerd gewerkt en werd de studio dag en nacht benut. Het eerste resultaat uit de sessies van de Nijmeegse, die voorheen al speelde met Bootleg Betty, La Très Illustre Compagnie Du Chat Noir, CHKS en Garden in Gloom, is nu te horen. Dat is de samenwerking met haar stadgenote Yildiz Gies op het – ook al gezien de verzengende hitte toepasselijke – The Water’s Edge. We vroegen Loeffen om vanuit de herfstbladeren nog even terug te kijken op dat mooie weekend in augustus.
Je startte in de studio met de inspiratie van Josh Homme’s Desert Sessions in je achterhoofd. Kun je uitleggen wat je zo aansprak in zijn aanpak?
“Wat ik cool vind aan deze sessies is het pretentieloze, het draait echt alleen om de muziek en de kortstondige chemie in de studio. Naast de projecten waar ik afgelopen jaren in speelde, had ik nog wat ander materiaal liggen dat ik graag eens wilde opnemen. Omdat we deze zomer toch niet heel veel anders konden doen qua muziek, besloot ik daarom wat van die muzikale ideeën van de plank te trekken en bevriende muzikanten uit te nodigen om ze direct op plaat te zetten. Niet te moeilijk, gewoon iets vets maken en dat uitbrengen zonder verder doel dan de muziek zelf. Een cadeautje aan mezelf voor mijn verjaardag, dit was het leukste feestje dat ik kon bedenken.”
In wat voor sfeer en setting vonden je eigen woestijnsessies plaats?
“Sowieso in woestijntemperaturen! We zaten midden in de hittegolf van augustus, dus het kwik is niet onder de 38 graden gezakt. Het opnameweekend was in Twin Sound Studio’s in Milsbeek, niet ver van Nijmegen. Daar hebben ze een ruime studio met slaapplekken en veel buitenruimte, waardoor we ook in coronatijd goed vooruit konden. Samen met Stefan Kollee deed ik alle productie en studiotechniek , dus die studio was drie dagen lang onze speeltuin. Wij sliepen daar en verspreid over het weekend vielen de mensen binnen en namen we drie duetten op. Uiteindelijk hebben er zo’n dertien muzikanten meegespeeld waaronder strijkers, oude bekenden en nieuwe mensen waar ik graag eens mee wilde spelen. Tijdens mijn verjaardag zijn er wat overdubs ingespeeld door gasten en wij hadden de studio de hele tijd tot onze beschikking. Zo kon ik ’s nachts na de opnamedag bijvoorbeeld mooi nog even de sleigh bells voor ons kerstnummer opnemen, afgeblust met een duik in een opblaaszwembadje.”
Het eerste nummer van deze sessie is The Water’s Edge, opgenomen als duet met Yildiz Gies. Het gaat over controle. Wat betekent controle voor jullie beiden?
“Yildiz en ik ontmoetten elkaar vorig jaar. We kwamen erachter dat we allebei aardig zelfdestructief kunnen zijn, maar op een totaal andere manier. Het is vluchten tegenover ergens vol in springen, ontwijken tegenover overcompenseren, verdoven tegenover openpeuteren. Alles voor de fysieke high. In ons duet nemen we allebei een extreme positie in: Yildiz blijft maar uitstellen om het water in te gaan, terwijl ik juist doordraai in mijn poging om de stroom te veranderen. Maar we delen de uitkomst: allebei geven we ons uiteindelijk over aan het water, voorbij de controle. Net als dit weekend eigenlijk, gewoon doen.”
Wat kunnen we in de nabije toekomst verwachten als vervolg op dit eerste deel? Zit daar nog een gedroomde collaboratie in het vat?
“Na The Water’s Edge volgen eerst de andere duetten van het weekend, eentje is een kerstsingle en de ander een klein liedje waar ik voor het eerst ook wat strijkers voor heb gearrangeerd. Of er daarna ooit nog een tweede sessie zoals deze komt, dat weet ik niet. Vast wel trouwens, er zijn nog een miljoen mensen waar ik graag mee samen zou willen werken! Wie weet, ik ben nog heel vaak jarig.”
We kennen je natuurlijk van een aantal bands. Ga je los van deze ideeën ook nog aan de slag in een andere vaste bandvorm?
“Naast deze duetten ben ik inderdaad ook bezig met nieuw werk in meer vaste bandvorm, onder andere met Imanishi en Stefan die ook op The Water’s Edge meespelen. We zitten nu in de experimenteerfase, eerst willen we de juiste mensen verzamelen en samen dingen maken die we echt heel cool vinden. In ben zelf gek op artiesten als St. Vincent, King Crimson, Grinderman, Radiohead, Sharon Van Etten, Wilco en Timber Timbre en haal daar veel inspiratie uit. Dat gestileerde, ongrijpbare vind ik heel interessant. Wat er precies uitkomt, daarvan heb ik nog geen idee. Maar ik heb er ongelofelijk veel zin in!”
Nieuw werk deelt Imke via haar Gritty Cat Journal. In deze digitale flessenpost houdt ze geïnteresseerden sinds kort via e-mail op de hoogte van nieuwe muziek en bijbehorende achtergronden. Abonneren kan hier.
