De zingende engelenwind van Jess Williamson op haar nieuwe single Wind on Tin
11 maart 2020
Het hier en nu kan soms verwarrend zijn, de toekomst onzeker. Op pad zijn in dit leven biedt tal van vragen, uitdagingen en reflecties. Om bij zinnen te komen kan je het dus maar beter bezingen, moet Jess Williamson gedacht hebben. Op haar op 15 mei te verschijnen album, Sorceress, bezingt ze de magie die loskomt in tijden van chaos, bij een gevoel van ontheemd zijn en het verlies van onschuld.
De oorspronkelijk uit de Texaanse metropool Dallas afkomstige Williamson bivakkeert al een aantal jaar in Los Angeles. Dat ietwat psychedelische westkustgevoel komt ook wel een beetje terug in haar nieuwe werk, vermengd met haar vanuit de basis folky nummers. Naast maatschappelijke thema’s, zoals haar reflecties op kapitalisme, sociale media en vrouwelijkheid in de huidige tijd, bezingt ze ook heel erg persoonlijke thema’s, rond leven en dood. Ze klinkt daarbij eerlijk en kwetsbaar, lieflijk en stoer, met liedjes die op hetzelfde moment onthaastend en verontrustend kunnen klinken.
De melancholische eerste single Wind on Tin, dat draait om de vergankelijkheid van het aardse bestaan, is omringd met een bovennatuurlijk, bijna magisch tintje. In de clip ontmoeten de kant van de cowgirl en de spirituele kant van de zangeres elkaar. Het nummer kwam tot stand toen Williamson voor de begrafenis van een overleden vriend afreisde naar het Texaanse woestijnstadje Marfa. Terwijl ze met vrienden buiten op de veranda zat met bier en een gitaar gebeurde het: “Rouw kan de sluier tussen de werelden dun maken. […] We hoorden een onverklaarbaar geluid in de wind. Dat deed ons allemaal stilvallen. Het klonk als een fluit, maar dan meer engelachtig. We probeerden het tevergeefs op band te zetten. Dat geluid was ongelooflijk mooi en hemels. Waren het de engelen die zongen voor ons alleen of was het wat de wind daar nu eenmaal doet op metaal?”
