Concertverslag: Fink (Paradiso, 23 november)

Is het haar stem, of komt het toch door haar kapsel? Rae Morris, die het voorprogramma verzorgt, doet qua voorkomen en stem denken aan Bonnie Raitt. Hoewel ze duidelijk getalenteerd is, is haar materiaal te eenvormig om de aandacht vast te kunnen houden. Na drie liedjes van deze dame achter haar piano, wint de nieuwsgierigheid naar de hoofdact het van de wens om nog een nummer van haar te horen.

Door Mark Bink

Fink begint de show met een vrij ingetogen, sterke versie van Fear Is Like Fire. Centraal staat ‘Perfect Darkness’, het laatste album, dat alweer dateert uit juni 2011. De meeste nummers die de band speelt, komen van deze plaat: Yesterday Was Hard On All Of Us, Wheels, Warm Shadow, Honesty en Berlin Sunrise. Fink kiest ervoor lang uitgesponnen versies te brengen van deze tracks, wat de bijna hypnotiserende werking van de liedjes nog verder vergroot. Het repetitieve karakter van de muziek, waarin een subtiele beat nooit ver weg is, verraadt voorman Fin Greenals verleden in de dance.

Geslaagde versterking
Hoewel Fink zo’n anderhalf jaar lang uitgebreid heeft getourd met ‘Perfect Darkness’, is van verveling bij de bandleden niets merkbaar. Om toch voor wat variatie te zorgen heeft het drietal besloten op deze tour een violiste mee te nemen. Dat pakt goed uit. Ze zorgt voor een warme aanvulling op het geluid en laat meerdere keren op subtiele wijze haar meerwaarde horen. Vooral op titeltrack Perfect Darkness is haar samenspel met de band van grote schoonheid. Op de achtergrond zien we bij enkele liedjes nog een dame. Het is Rae Morris, die op een paar momenten de band ondersteunt met piano en vocalen.

Wat betreft het geluid: dat staat afgezien van wat ruis hier en daar, goed afgesteld. Fin Greenals warme stem komt volledig tot zijn recht. Hij zegt dat hij blij is om vanavond in Paradiso te spelen, maar dat hij geen goede herinneringen heeft aan de eerste keer dat hij hier op het podium stond. Dat was in 2006, samen met Lou Rhodes, de zangeres van Lamb. Greenal vertelt dat toen iedereen door de muziek heen praatte. Nu is dat een wel vaker gehoorde klacht over het Nederlandse concertpubliek, maar aan vanavond zal hij betere herinneringen bewaren. Als Greenal en zijn mannen na een meeslepende uitvoering van Sort Of Revolution glimlachend en hoofdschuddend het podium aflopen, weten ze dat ze de poptempel een memorabele avond hebben bezorgd.