Editorial: seksueel misbruik in de indiescene en wat we ermee moeten

Binnen een etmaal gingen afgelopen weekend de carrières van drie muzikanten verloren. Drie muzikanten die met enige regelmaat in onze playlists voorbijkomen, muzikanten waar wij bij The Daily Indie meermaals over geschreven hebben, en die nu schuldig lijken te zijn aan seksueel misbruik of zelfs verkrachting. Wij staan onvoorwaardelijk achter de slachtoffers en kunnen het gedrag in kwestie niet scherp genoeg veroordelen, en toch is het pijnlijk. 

The Gaslamp Killer, allereerst, figureerde dit voorjaar in onze special over de beatscene van Los Angeles, en wordt nu beschuldigd van het drogeren en verkrachten van twee vrouwen in 2013. De muzikant ontkent, maar hiphop-platform Low End Theory heeft inmiddels alle banden met The Gaslamp Killer verbroken. Meerdere shows zijn inmiddels geannuleerd.

Alex Calder verscheen nog veel vaker op onze radar en onlangs schreven we nog over zijn nieuwe single Morning Ritual. Volgende week zou zijn album verschijnen, maar daar heeft zijn label nu een dikke vet streep doorheen getrokken. Calder werd beschuldigd van een zedenmisdrijf en Captured Tracks (oa. DIIV, Mac DeMarco, The Soft Moon) aarzelde niet om onverbiddelijk afstand te nemen.

En dan is er nog Matt Mondanile, die in mei 2016 afscheid nam van Real Estate. De reden, zo blijkt nu uit een (nogal laat) statement van de band: “het onacceptabel behandelen van vrouwen.” Toen we in april met Real Estate spraken was de officiële verklaring nog dat Mondanile zich ging toeleggen op zijproject Ducktails, al gaf Alex Bleeker toe dat het allemaal een stuk ingewikkelder lag: “Een eenvoudige beslissing was het niet.” Afgelopen maandag verscheen, in navolging van de verklaring van Real Estate, een onthullende publicatie van SPIN, waarin zeven vrouwen vertellen over de onaangename ervaringen die zij met Mondanile hebben gehad. Dat het laatste Ducktails-album afgelopen september niet bij Domino, maar in eigen beheer verscheen, lijkt opeens een stuk betekenisvoller.

 

Hey @mattmondanile fuck you

— Beach Fossils (@beachfossils) 16 oktober 2017

 

Daar zitten we dan: na de PWR BTTM-controverse van eerder dit jaar, zijn er wéér drie muzikanten waar we niet meer naar kunnen luisteren. Toch?

Of nouja, het kan wel. The Gaslamp Killer, Ducktails en PWR BTTM staan (op het moment van schrijven) nog ongeschonden op de streamingdiensten, en van Alex Calder zijn enkel de laatste singles (plus zijn Twitter-account) van het internet gevaagd, maar bij iedere luisteraar met een gezond verstand zal er toch íéts knagen.

Knagen doet het in ieder geval bij ons, als redactie, want wat doe je in dergelijke situaties? Want het zijn precaire situaties, des te meer omdat in alle genoemde gevallen de beschuldigingen, min of meer, door de muzikanten van de hand zijn gewezen. The Gaslamp Killer (echte naam: William Bensussen), bijvoorbeeld, zei al snel in een statement dat hij “nooit een vrouw pijn zou doen of in gevaar zou brengen” en “nooit iemand in een situatie zou brengen, waarover hij of zij geen controle heeft.” Ook verdachte Ben Hopkins van PWR BTTM was destijds kraakhelder: “the statements made about me did not line up with any sexual experience I have ever had.” Zelfs toen hij door SPIN met zeer concrete beschuldigingen werd geconfronteerd, kwam Matt Mondanile niet verder dan: “Ik ben nog niet zo oud en ik heb nog lang te leven. Ik heb van m’n fouten geleerd en gedraag me al lange tijd heel erg goed.”

Juridisch gezien zijn zowel Calder, Mondanile, Hopkins en Bensussen nog altijd onschuldig, tot een rechter zich over de zaak gebogen heeft en een sluitende uitspraak heeft gedaan, maar dat zou nog lang kunnen duren, als het überhaupt zover komt. En wat is een rechtszaak écht waard? Zo moeilijk als het is om, zoals de zeven vrouwen in het SPIN-artikel, met zo’n verhaal naar buiten te komen, zo makkelijk is het om die verhalen weer te ontkennen. Wat resteert is een dilemma, want wanneer geef je iemand het voordeel van de twijfel? Conor Oberst werd in 2014 door een anonieme vrouw van verkrachting beschuldigd – ten onrechte, zo bleek later, toen de vrouw haar woorden terugnam. Dergelijke valse aantijgingen kunnen een leven verwoesten, maar hoe groot is die kans in de hierboven beschreven gevallen?

Vanzelfsprekend scharen wij ons als redactie, voor wat het waard is, achter de slachtoffers en kunnen wij de aantijgingen in kwestie, zoals gezegd, niet scherp genoeg veroordelen. Maar wat doen we in zo’n situatie? Geen platen, singles en shows meer recenseren van dergelijke artiesten, hoe goed ze ook mogen zijn? En wat doen we met alle artikelen die we reeds schreven over ze? Offline halen, een disclaimer toevoegen, of niets doen?

Nog een dilemma: waar trek je de grens? Als ook maar de helft van de aantijgingen aan het adres van PWR BTTM en The Gaslamp Killer een kern van waarheid heeft, is dat reden zat om op alle mogelijke manieren afstand te nemen. Maar wat doe je met een band als Cabbage? Diens frontman Lee Broadbent zou in april een meisje hebben betast dat vooraan stond bij een van hun concerten. Is het genoeg om zo’n artiest in de ban te doen?

Wij waren fan van Matt Mondanile. Nogmaals: we spraken hem meerdere malen (toen hij nog in Real Estate speelde, en nogmaals ten tijde van Ducktails’ vorige album) en namen zelfs een videosessie met ‘m op. Het is dus wrang en vooral pijnlijk om berichten als deze te lezen. Maar het wordt vast nog pijnlijker, want er zijn nog veel meer Mondanile’s in de indiescene en de beerput is geopend. We zullen niet met terugwerkende kracht censuur toepassen, maar of we in het vervolg een artiest buiten beschouwing laten is iets om met elke situatie opnieuw, opnieuw en opnieuw te bespreken.

De discussie stopt hier niet, en wij zijn ook maar mensen. Laat ons dus vooral weten hoe jij hierover denkt!