ALBUM REVIEW: White Fence – For The Recenly Found Innocent

Tim Presley maakt liedjes. Échte liedjes. Sinds 2010 brengt hij onder de naam White Fence om de haverklap muziek uit: ‘For The Recently Found Innocent’ is zijn vijfde studioplaat en dan tellen we die samenwerking met garage-icoon Ty Segall en live-album niet eens mee. In een brief aan niemand in het bijzonder liet Presley enkele maanden terug al weten dat hij aan iets nieuws toe was. De opnames voor de nieuwe plaat vonden plaats in de garage van Ty Segall en niet langer in zijn vertrouwde slaapkamer. Voor het eerst was het toegestaan voor ‘buitenstaanders’ om zich met de opname van een White Fence-plaat te bemoeien.

Dat Segall, de reverb- en fuzzspecialist, achter de knoppen zat en ook nog eens het grootste deel van de drumpartijen heeft ingespeeld is echter nauwelijks te merken. White Fence klonk zelden helderder en toegankelijker. Wederom is er gegraven in het werk van The Beatles en meer dan op voorganger ‘Cyclops Reap’ zijn de harmonieuze vocalen en het gitaarspel van de fab four aanwezig. Van gebrek aan originaliteit en creativiteit is desondanks absoluut geen sprake. Presley kopieert niet, hij scant en breidt uit. Zo wordt er op Raven On White Cadillac geflirt met delta-blues en komen op Arrow Man stukjes van The Ramones en The Smiths om het hoekje kijken.

Opvallend is het volle geluid waarop de luisteraar wordt getrakteerd. The Light, Anger! Who Keeps You Under! en het eerdergenoemde Arrow Man zijn stuk voor stuk grootse songs met veel verschillende instrumenten en diverse sounds. Het klinkt wellicht als een normaliteit, maar het is wel hetgene dat deze plaat de volledige veertig minuten interessant houdt.

Voor de nieuwe White Fence zijn er een aantal Grote Namen van stal gehaald. Dankzij de eindeloze creativiteit van Presley en de invloed van de minstens net zo creatieve Segall is ‘For The Recently Found Innocent’ geen trip terug in de tijd geworden, maar een vol en interessant album dat zeker niet zal misstaan in de eindlijstjes.