White Wall, Silent Light van I Took Your Name is je ideale zondagplaat

Chris van der Ploeg, aka I Took Your Name, wil creëren. Goeie shows weggeven op het podium is tof, maar vanuit het niets mooie luisterliedjes maken: daar draait het in zijn (niet meer zo héél nieuw maar toch wel een beetje) nieuwe project om.

White Wall, Silent Light is Van der Ploeg’s debuutalbum als soloartiest. Solo, want de Drent komt niet pas net om de hoek kijken: jarenlang was hij gitarist in de Groningse indieband Audiotransparent, die in 2010 uiteen viel. Maar bij de pakken neer gaan zitten, de muziek laten voor wat het is en alleen maar de dagen vullen met een normale baan? Hell no. Hij pakte zijn gitaar, besloot te gaan zingen en noemde zichzelf I Took Your Name, naar een nummer van R.E.M. Hij doet het nu helemaal zelf. En dat resultaat mag er wezen.

 

Voorbeeld van een groeiplaat
De plaat is ingetogen en uitgestrekt tegelijk, als een weids landschap waar je doorheen wandelt en waar je langzaam alles in je opneemt. Prachtige liedjes die gemaakt zijn om te luisteren op een fijne zondagmorgen, waarin de zon net doorbreekt en je koffie staat te pruttelen. Met zijn kalme stem bezingt hij persoonlijke thema’s, muzikaal ondersteund door heldere gitaren en af en toe een vleugje ambient. I Took Your Name creëert verrassende melodieën en zorgt met lange instrumentale stukken, zoals het haast serene White Wall, voor rust.

Op het eerste gehoor kan die rust misschien ook eentonig lijken, maar dat is White Wall, Silent Light zeker niet. Dit is het juiste voorbeeld van een groeiplaat. Eentje waarbij je steeds meer mooie details opvallen tijdens elke nieuwe luisterbeurt, zoals de fijne twinkeltjes in From A Dream. Eentje die, met bijvoorbeeld de zanglagen op Three Sisters, mooie nuances brengt op de juiste momenten. I Took Your Name’s album is als een goede wijn. Laat het de tijd nemen, laat het rijpen, en het resultaat is verrukkelijk.