We waren op CATCH 2018 in TivoliVredenburg en zagen alle kleuren van de regenboog

CATCH
TivoliVredenburg
Zaterdag 24 maart 2018

Na wekenlang uitkijken, was het afgelopen zaterdag dan eindelijk zover in TivoliVredenburg: het elektronische indoorfestival CATCH was aangebroken. Daar hebben we ons in de voorbereiding met een uitgebreid artikel op voorbereid en we interviewden nog een van de smaakmakers in aanloop naar het festival: George FitzGerald. Yes-yes, The Daily Indie is er klaar voor! 

Tekst Wessel van Hulssen & Ricardo Jupijn
Foto’s Michael Kattenbeld

De tijden van Kyteman zijn al paar jaar voorbij. Colin Benders werkt tegenwoordig met een gigantische modulaire kast vol elektronische apparatuur. Na optredens in de Berlijnse Berghain en op Amsterdam Dance Event, REC. en Noorderslag staat hij nu op CATCH. Hij staat met zijn rug naar het publiek en met de knoppen van zijn synthesizer-kast naar de zaal toe. Dit maakt het zien van deze set net zo interessant als dat het klinkt. Colin laat geen moment onbenut en voert meteen het tempo op. De strakke beats worden in rap tempo afgewisseld met verschillende details eromheen, waarbij hypnotiserende arpeggio’s alles net wat minder hard en hoekig maken. (WvH)

 

Halverwege de avond speelt de muzikant die we onlangs nog spraken, George FitzGerald. Hij heeft de afgelopen jaren een flinke naam opgebouwd en vlak voor showtime staat de Pandora dan ook helemaal vol. Voor velen zal dit de eerste keer zijn dat ze FitzGerald met zijn nieuwe live-opzet zien, wat het geheel direct dat beetje spannender maakt.

Al die spanning vervliegt vrij snel. Ondanks dat de band nog niet heel lang bij elkaar is, klikt alles goed in elkaar. Met name de rustigere tracks krijgen door de live-band net dat beetje extra gevoel mee die je soms niet uit een computer haalt. De synths liggen net wat meer naar voren in de mix, de drums zijn iets losser dan op de plaat, en de zangeres die enkele tracks meedoet laat de bekende tracks frisser klinken dan de studio-opnames.

Deze live-set is (zoals verwacht) meer een concert dan een dance-set. Op het einde wordt er flink gas gegeven, waarbij de beruchte dj-sets van FitzGerald weer even boven komen drijven. Dat na dit hele sterke stuk de set afgesloten wordt met Full Circle, is de kers op de taart. De stap naar een live-band heeft George FitzGerald goed gezet. (WvH)

 

Donkerblauwe spots in een aardedonkere Ronda. Het lijkt wel het schimmenrijk bij de set van Nuno Dos Santos. Het duurt dan ook even voor we ‘m zien staan, maar de Portugees/Nederlandse dj staat te drukken, te draaien en te mixen. Zijn langgerekte beats lopen in het oneindige door, de achtergrond is gevuld met duivelse kreten en uit de hemel tasten paarse lichtflitsen in het duister.

De set gaat dieper en dieper, het wordt nog donkerder en de melodieën blijven zich herhalen, herhalen en herhalen. De zaal is vol bewegende geesten met witte shirts, gevangen in ultraviolettes stralen van de blacklight. De nacht is stevig ingezet door Nuno Dos Santos. (RJ)

 

De Ronda staat ramvol tegen de tijd dat Fatima Yamaha het stokje overneemt van Dos Santos. Een ding is duidelijk, dit is dé act van CATCH 2018. In het begin lijken er wat technische problemen te zijn waardoor de set kort stilvalt, maar hij pakt dat moment direct aan om in één klap een stevigere beat erin te gooien.

De live gespeelde synthesizers zitten vol emotie en geven de fijne tracks net dat extra zetje om een volle zaal hun handen in de lucht te laten doen. En net wanneer je bij een volgende synth-solo denkt de climax van het nummer te hebben bereikt, is er altijd een extra bass of extra effect om de zelf gegeven voorzet in het doel te koppen. Dit is hoe je dit publiek bespeelt.

What’s A Girl To Do is een masterclass in hoe je met zo min mogelijk invulling zoveel mogelijk reactie en emotie uit je publiek haalt. En ook na dat hoogtepunt komt er nog een laatste joker tevoorschijn: mega-single Araya! Fatima Yamaha maakt het waar, hij is dat de koning van CATCH 2018. (WvH)

 

Ondertussen is Lorenzo Senni in een soort jungle meets gamesmuziek en veel groene lasers de Pandora aan het bespelen. De Italiaanse dj en labelhoofd van Presto!? gooit een hoop jaren negentig-raveklanken in de mix en trekt zijn composities op eigenaardige manieren uit elkaar. Een blend van harde techno en trance die voor de nodige afwisseling zorgt vanavond.

Na een halfuurtje lopen we lopen naar beneden om toch in de fijne loophole van Andy Jenkinson aka Ceephax Acid Crew te belanden. Beginnend met wat lichtere old skool acid house, worden de sounds intenser, de melodieën geschifter en tegelijkertijd ook steeds voller tussen de palmbomen in de foyer. De pitchknop wordt aan het werk gezet en 1.001 klanken dronen door de intieme setting van de kleine zaal terwijl de Madchester-pianootjes door de regenboog gekleurde zaal dreunen.

Met een hoog uitzicht over de stad en een halve maan, draait de besjaalde en Britse dj de stilistische zaal tot een rave op stand. In de verscholen hoekjes van de foyer wordt er wat gevoosd op de zitzakken en diep in trance geraakt in de blauwe schaduwen die uit de lichtbakken op het podium komen zetten. (RJ)

 

Een herhalend ‘Aawwh’ galmt door de Ronda en de funk is direct aan met de eerste gespinde track van Dekmantel. Eighties melodietjes, tropische tunes, soul, funk, het danst allemaal prima weg bij Dekmantel Soundsystem. Ondertussen is de zomertijd ingegaan en zoeken we het wat kleiner en nieuwer en gaan kijken bij Tala Drum Corps. Niet alleen maar beats stampen, maar het publiek meenemen met lichte Midden-oosten-vibes, spacy transponder-shit en weer het tempo gedurende de hele set continu iets op te schroeven. Ervaring deed hij op in zalen als De School, op festivals als Atlas Electronic maakte radio voor de gelijktijdig draaiende buddies van Dekmantel. (RJ)

 

Door naar de act die het tot vijf uur vannacht bont gaat maken in de Ronda: Bicep. Het duo heeft vorig jaar hoge ogen gegooid met hun eigen debuutalbum, maar dit materiaal heeft vanavond niet de focus. In mei staan de heren met hun live-set in Paradiso, hier op CATCH zijn ze aanwezig met een dj-set. Precies datgene waar Bicep bekend om staat sinds de debuutplaat.

De heren zijn hier niet om half gas te geven. Zonder opbouw schieten ze direct uit de startblokken met een stel straffe beats. Deze lijn zal verder de hele set de rode draad vormen. Overall heeft de set niet veel afwisseling, maar dit zal voor velen in de zaal niet als een nadeel worden gezien. Bicep heeft een duidelijke lijn in zijn set zitten, die erop ingesteld is om alle aanwezige energie uit het publiek te halen. Pas op het einde komt eigen werk voorbij met Glue, een mooie afsluiting van CATCH 2018. (WvH)

 

Wat we ook nog zagen: