The Orwells: “Als we niet spelen, drink ik het liefst heel veel thee”

Metropolis Festival
zondag 2 juli

 

Vijfentwintig jaar nadat Kurt Cobain de fameuze Trees in Dallas, Texas uit was geschopt, overkwam The Orwells in april 2016 hetzelfde. De god van Nirvana sloeg een bewaker snoeihard met de nek van zijn gitaar en bij de jongemannen uit Chicago was het een akkefietje met de geluidsman dat uitliep op een vechtpartij. Het is maar een kleine schep bovenop de archetypische Orwells-show, zoals we die al vaak genoeg in Nederland zagen. In aanloop naar ongetwijfeld weer een rumoerige show op Metropolis volgende week, blikken we met zanger Mario Cuomo terug op de voorbije tourmaanden.

Tussen de clubshows en de Europese festivals, waaronder dus Metropolis, hebben de heren enkele weekjes vrij. Tijd om bij te kletsen met vrienden en familie, er even op uit te trekken, toch? “Nee, ik doe niet veel,” vertelt Cuomo, ietwat nukkig, over de telefoon. “Ik ben altijd bezig met het zoeken van een hobby, maar ik denk dat ik liever op tour ben. Ik ben niet graag lang thuis.” De eerste tientallen shows met derde plaat Terrible Human Beings zijn achter de rug. Het is een gelaagde plaat, wars van de gebruikelijke songstructuren, maar nog steeds even scherp en catchy als het iconische Disgraceland. Heeft dat de shows anders gemaakt? “Nee” is het heldere antwoord van Cuomo.

 

“Tegenwoordig is een rockster iemand als Kendrick Lamar – dus niet echt heel rock-‘n-roll.”

 

Wat wel is veranderd, is de respons. Die was “real good”, vooral in Duitsland. “Het was de week nadat onze plaat was verschenen en er waren kids die niet eens Engels spraken en alles woord voor woord konden meezingen! Het was mind-blowing, you know, want ik kon me niet eens alle teksten herinneren. Een heel raar gevoel.” Twee woorden volstaan om de eerdere hype rondom The Orwells te duiden: David Letterman – bij wiens late night-show de heren in januari 2014 dusdanig de tent afbraken dat er voor een encore geen puf meer over was. Met de party anthem galore die Disgraceland heette was het hek helemaal van de dam. Anno 2017 is de vraag hoeveel fans er zijn blijven hangen. “Ik hoop dat alle one album fans weg zijn, dat we een meer solide fanbase hebben opgebouwd die om ons geeft en die ook blijft hangen als we een andere richting op gaan.” En wie zijn die fans dan? Cuomo heeft geen idee: “Onze fanbase is heel raar. We hebben shows gehad waarbij de helft bestond uit hele jonge meisjes en de andere helft uit oude mannen. Which is cool.”

 

 

 

Het eerdergenoemde incident met de geluidsman is slechts één van vele kapriolen die Cuomo en co op het podium hebben uitgehaald. Zo mochten tientallen zalen reeds de private parts van de zanger in levende lijve aanschouwen, een gewoonte waar hij inmiddels een punt achter heeft gezet. Wat beklijft zijn de etiketten. “Ik hou niet van woorden als rock star of rock god. Dat is niets meer tegenwoordig. Tegenwoordig is een rockster iemand als Kendrick Lamar – dus niet echt heel rock-‘n-roll.”

 

“Het is fucking onmogelijk ergens in Europa een flesje water te krijgen.”

 

Een ambiance van seks, drugs en rock-‘n-roll lijkt te allen tijde rondom The Orwells te hangen, maar zo heftig gaat het er buiten de shows niet aan toe, onthult Cuomo: “Als we niet spelen, drink ik het liefst heel veel thee en blijf ik uit de buurt van alcohol. Ik denk dat ik alcohol nu vooral graag gebruik om het interessant te houden. Het is verbazingwekkend hoe snel je het zat wordt om steeds enthousiast te doen en elke avond dezelfde songs te spelen.” Ook de vrije dagen zijn volgens de frontman weinig enerverend. Enigszins grinnikend vertel Cuomo over de keer dat ze drie vrije dagen in een Italiaans woonwagenpark overnachtten en al die tijd geen stap buiten het terrein hadden gezet.

Want hoe graag ze ook van huis zijn, “there’s not a lot of exploring” als de band in Europa speelt. “Ik hield er eerst echt niet van om Europese tours te doen, omdat het zo onbekend voor mij was. Ik had geen zin om iets te doen, maar de laatste tijd heb ik zoiets van – oké, je bent nu de hele maand in Europa, je kunt er net zo goed iets leuks van maken. Ik kom op plekken waar veel mensen goed geld voor zouden betalen.” Cuomo noemt Londen als favoriet (“compared to what I used to think of it.”) en ook Duitsland bevalt ‘m goed. Er is nog altijd één maar, en daar is de frontman behoorlijk gepassioneerd over: “Om een of andere reden is het fucking onmogelijk om ergens een flesje water te krijgen als je in Europa bent. Dan vind je één flesje bruisend water en dan moet je het daar de hele dag mee doen. I’m always fucking thirsty there.”

 

“Ik denk dat we na de Pixies-tour de handdoek in de ring gooien.”

 

Tijd voor een blik vooruit, want na de zomer komen dromen uit en gaat The Orwells op tour met Mario’s “favourite bands ever”: in oktober met Weezer en in de laatste maand van het jaar met niemand minder dan de Pixies. “Toen we met deze plaat begonnen, had ik geen idee hoe het ontvangen zou worden, hoe de shows zouden zijn vergeleken met de vorige plaat, en op een dag opende ik m’n mail en kregen we dit nieuws te horen… Meer bevestiging heb je niet nodig.” Cuomo lijkt daadwerkelijk enthousiast te worden, tot de vraag rijst wat een tour met Weezer en de Pixies nog kan overtreffen. “Shit man, weet ik veel. Ik denk dat we na de Pixies-tour de handdoek in de ring gooien.”

Een grapje, mogen we hopen. Voor het zover is, staat in ieder geval nog een maandje seks, thee en rock-‘n-roll op de Europese festivals gepland. The Orwells houdt zich aanbevolen voor een gezellig woonwagenpark in de buurt van Rotterdam.

 

WEBSITE METROPOLIS FESTIVAL | FACEBOOK-EVENT