The Magnetic Fields kleurt grimmig en vrolijk buiten de lijntjes op The Boy In The Corner
20 juni 2020
The Magnetic Fields is niet voor één gat te vangen. Het eigenzinnige gezelschap uit Boston pakt dingen graag net een tikkie anders aan en brengt met The Boy In The Corner een single uit van – ja, echt – maar liefst 55 seconden.
Het is de vierde release van het nieuwe album, dat heel toepasselijk Quickies heet en uit 28 hapklare brokjes experimentele indiepop van maximaal tweeëneenhalve minuut bestaat. Die ultrakorte ‘liedjes’ zijn niet nieuw voor de band: op 69 Love Songs, die de band in de jaren negentig een soort cultstatus bezorgde, prijken ook her en der snedige snippets. Die plaat bestond uit inderdaad 69, al dan niet twijfelachtige, liefdesliedjes. Ook met vijfluik 50 Song Memoir uit 2017 kleurde het gezelschap uitgebreid buiten de lijntjes: ze brengen de lofi-indie uit die je van ze gewend bent, maar telkens in een andere, poëtische vorm.
Verhalen vol donkere humor
Kortom: met Quickies doen The Magnetic Fields wat de band altijd doet, namelijk donkere, aandoenlijke en vooral een beetje gekke indiepop maken, maar dan net even anders dan de vorige keer. Toch is Quickies geen snelle plaat: er worden wel degelijk verhalen verteld en de donkere humor van songwriter Stephin Merritt glimt overal doorheen. The Boy In The Corner lijkt bijvoorbeeld een lief verhaaltje over het onzekere jongetje dat wel vaker in zijn werkelijkheid opduikt (zoals in The Luckiest Guy On The Lower East Side en All My Little Words), maar datzelfde jongetje brengt het er vervolgens aan het einde van het liedje niet levend vanaf.
Je kunt Quickies kopen als vinyl-boxset van maar liefst vijf platen, of als cd. Je kunt hem natuurlijk ook op Spotify aanslingeren, maar vergeet dan niet om je shuffleknop uit te zetten.
