The Howl & The Hum op London Calling: over hoe het kan verkeren
18 mei 2019
London Calling Festival
Vrijdag 24 & zaterdag 25 mei
De beste show van de vorige editie van London Calling? The Howl & The Hum in de Kleine Zaal, geen twijfel over mogelijk. Op een vroege vrijdagavond wist het uit York stammende viertal een bomvolle zaal met open mond en gehesen wenkbrauwen achter te laten. Hun formule? Een frontman met een onbetwiste indieheld-potentie en een repertoire van stadionesque formaat. London Calling zou dan ook gek zijn als ze de band niet gevraagd hadden om zijn muziek nog eens in de Grote Zaal te laten horen. Wij spraken met zanger Sam Griffiths en gitarist Conor Hirons over toen, daartussen en nu.
Ja, de heren speelden een show die zó feilloos en doordacht leek, dat je bijna zou vergeten dat het pas hun allereerste show op het Europese vasteland was. De verrassing was voor hen dus eigenlijk net zo groot. Sam: “Ik herinner mij nog dat ik van tevoren ontzettend bang en gehaast was, maar zodra we op het podium stonden, verdween die spanning meteen. Het publiek was zo warm en gastvrij.” Conor: “Een aantal vrienden was speciaal voor de show vanuit de UK ingevlogen. Zij moesten via de backstage naar binnen glippen omdat ze anders de zaal niet meer in konden.”
Inmiddels zijn we zo’n zes maanden verder en is het leven van het viertal flink veranderd. Zo werd er volop getoerd door hun hele thuiseiland: van de Orkney-eilanden boven Schotland tot aan Brighton en vloog de band naar de Verenigde Staten voor een aantal shows op SXSW in Austin. Sam: “Dat was echt geweldig en SXSW is sowieso een heel aparte ervaring. Erg industry heavy, maar tijdens de shows had je toch wel het idee dat de mensen echt voor de muziek kwamen.” Ook de vliegreis op de heenweg is blijven hangen. “Die bestond eigenlijk uit de volledige BBC 6 Music-playlist. Willie J Healey zat voor ons, Dylan Cartlidge aan de rechterkant en Pip Blom in de rij achter ons. Het was een soort new British invasion.”
De belangrijkste verandering van de afgelopen maanden is waarschijnlijk dat de leden zichzelf inmiddels als fulltime muzikant mogen beschouwen. Sam: “We hoeven nu niet meer in pubs en cafés te werken. Bovendien maken onze moeders zich geen zorgen meer over onze inkomens!” Conor: “Momenteel zijn we veel aan het schrijven en aan het opnemen, ter voorbereiding van onze debuutplaat die begin volgend jaar uit moet komen. We kijken er uiteraard erg naar uit om weer in Paradiso te spelen.” Sam: “Maar we hebben eigenlijk vooral zin om weer naar Omelegg te gaan, die eettent in De Pijp. Daar zijn we vorige keer een beetje verliefd op geworden.”
WEBSITE LONDON CALLING | FACEBOOK-EVENT | TICKETS