The Horrors brengt nieuwe, onheilspellende single uit – inclusief ranzige coverart

The Horrors begon ooit als gloomy gothband met een punkrandje, maar schoven in de jaren daarna steeds meer op richting synthpop en shoegaze. Het kostte de band fans, maar leverde hem ook een heleboel nieuwe volgelingen op.

Ook op zijn eerste nieuwe single in drie jaar – Machine – is vrijwel niets terug te horen van het oorspronkelijke geluid van Strange House, het album waar het tien jaar geleden allemaal mee begon. Het is een donkere, stevige dansplaat waarop de sound van de afgelopen jaren wordt doorgezet, maar dan verder de duisternis in. Was Luminous, het meest recente album, nog vrij licht van toon, Machine is dat allesbehalve. De track is weliswaar catchy, maar flirt ook voorzichtig met darkwave en industrial, waar de galmende too-cool-for-school stem van Faris Badwan uitermate geschikt voor blijkt.

Op de Facebookpagina van de band ontstond al meteen enige commotie rondom de bijgaande artwork, waarop een vleesachtige massa te zien is, die ergens het midden houdt tussen een hart en het gezicht van iemand waarmee het niet goed afgelopen is. Sommige mensen vielen erover, vonden het eng of onsmakelijk, anderen prijsden de onorthodoxe hoes juist, want: ‘art should comfort the disturbed and disturb the comfortable‘. Valt wat voor te zeggen, natuurlijk.

Het is tekenend voor de band, die ondanks de herkenbare eigen sound toch altijd is blijven experimenteren en zich niets aantrekt van wat het grote publiek wil horen. The Horrors maakt de muziek die hij zelf graag maakt en is wat hij wilt zijn. Ondanks een muzikaal uitstapje hier en daar – zo vormt Faris Badwan met vriendin Rachel Zeffira ook het neo-klassieke duo Cat’s Eyes – zijn de heren toch altijd een beetje die rebellerende punks met spinnenpoten gebleven.