TDI Radar: de precieze balanceeroefening tussen kalmte en manie van Indigo Pastel

Onze radar draait op volle toeren en elke week presenteren we je een act die je hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. What a shame! Vandaag komen we uit bij Indigo Pastel, een viertal met Zeeuwse roots dat de rust van een avondje aan het strand weet te vatten in hun dromerige pop.

Wie of wat is Indigo Pastel?
Beeld het je maar eens in. Je voeten op het zand, de wind slaat je net niet te hard om je oren, het gekraai van de zeemeeuwen vervaagt langzaam tot achtergrondgeluid, en de ondergaande zon en de reflectie van de zee kleuren de lucht, nou ja, indigo pastel. Dat is de toon die frontman Tim Roos naar eigen zeggen neer wil zetten met de muziek van zijn band. De band ontstond toen Roos na wat avonturen in de Randstad terugkeerde naar zijn thuisbasis Zeeuws-Vlaanderen en zijn Zeeuwse roots besloot te omarmen. Dat lukt wat ons betreft alleraardigst. Luister maar naar de meest verse single van de band: 31-12-16, die gebouwd is op een bedje van kalmerende zeegeluiden en voelt alsof je jezelf in een heerlijk warm bad onderdompelt, met misschien een klein beetje zoutwater.

Maar dat het niet altijd rust is wat de klok slaat bij Indigo Pastel, bewijst het voorlopig alleen nog in een liveversie uitgebrachte nummer Happy Happy Joy Joy. Een manisch voort tokkelend drumritme leidt een sonische paniekaanval van drie minuten in, waarin Roos het mantra ’the sun will come, I’ll be okay‘ scandeert alsof zijn leven er vanaf hangt. Waar we in de twee uitgebrachte nummers vooral Zeeuwse sereniteit weten te detecteren, kan de band zich met dit nummer makkelijk thuis voelen in de Rotterdamse undergroundscene. En laat dat nou net de andere uitvalbasis van de band zijn. Indigo Pastel biedt dus met recht the best of both worlds.

Voor fans van:
Yo La Tengo, Beach House, Two Door Cinema Club en Ought.

Fun fact:
Naast alles wat Zeeland te bieden heeft, kent Indigo Pastel ook nog een veel internationalere inspiratiebron. Roos citeert naast de New Yorkse scene-fotografe Nan Godin ook de zwierige en melancholieke filmstijl van de Chinese (maar vooral in Hong Kong werkende) regisseur Wong Kar-Wai. Die naam zou je bekend voor kunnen komen, omdat veel Nederlandse filmtheaters na de lockdown openden met een retrospectief over zijn werk. Mocht je die gemist hebben, zijn klassiekers als Chungking Express en In The Mood For Love ook thuis nog meer dan de moeite waard. Dan kan je daarna nog even een nummer van Indigo Pastel opzetten om in de sfeer te blijven.

Voor in je playlist:
Debuutsingle Faith is ook een stuk rustiger dan Happy Happy Joy Joy, maar toont al wel meer variatie in het klankenpalet van de band. Een erg zomers aandoende liefdesverklaring met een stiekem behoorlijk duistere tekst en de melodie van een wiegeliedje, die afgemaakt wordt met een ‘pa da da da da pa’ om voor te smelten. De strandscène op de singlecover, gefotografeerd door gitarist Sander Coers, maakt het plaatje compleet.

Steuntje in de rug:
Bandcamp en Instagram zijn natuurlijk leuk en aardig, maar net als onze meest recente Radar-topper Kalaallit Nunaat kun je Indigo Pastel binnenkort zien tijdens Popronde! De show in Nijmegen is al geweest, maar er staan op dit moment nog drie shows op het programma in oktober, dus grijp die kans!